Het is opnieuw vroeg vanochtend, maar eigenlijk hadden we nog wel wat vroeger gewild. We staan om half 8 klaar om naar de drijvende markt te gaan, maar een half uur of een uur eerder was wat ons betreft nog beter geweest. De markt is druk vanaf 4 uur ‘s ochtends en hoe later hoe warmer en hoe rustiger. Gelukkig blijkt het nog erg druk als we er na een half uur varen aankomen en het licht is ook nog prachtig (beter dan gisteren toen het licht vooral grijs en scherp was en er uiteindelijk zelfs een spat regen viel).

Het is een drukte van belang: grote schepen liggen voor anker en de kleintjes varen er driftig tussendoor. Om voorraden in te slaan, om zelf te verkopen of allebei. Opnieuw trekken de vruchten en groenten van deze regio aan ons voorbij. Meloen, papaya, lychees en het neefje ervan, de rambutan, ananas, stervruchten, kokosnoten, jackfruit (nangka), water-appels, mango en nog een aantal meer waarvan we de naam bijna meteen vergeten zijn omdat we er echt nog nooit van hebben gehoord. Alles wordt ge- en verkocht net als natuurlijk rijst, vis en flessen en blikjes met fris en andere dranken. De bootjes hebben vaak een motor, maar we zien ook enorm veel mannen en vrouwen die de kleine bootjes met veel kracht en behendigheid over de rivier en tussen de andere boten door maneuvreren.

Al met al een prachtig gezicht en we schieten heel wat plaatjes. Net als gisteren blijkt dat de mensen ontzettend vriendelijk zijn. Ze kijken je enorm serieus aan, maar zodra je glimlacht of zwaait beginnen ze te stralen en zwaaien de meesten enthousiast terug. Kinderen, volwassenen, mannen en vrouwen: bijna iedereen heeft een glimlach en een grijns en is enorm aardig. We komen zwetend, maar met een zonnig humeur terug in het hotel.

Daar nemen we afscheid van het grootste deel van de groep die vandaag teruggaan naar Saigon en waarvan de meesten morgen of overmorgen terugvliegen naar huis. Wij hoeven nog even niet: samen met Marten en Hanneke (wiens rest van de reis er vanaf nu exact gelijk aan die van ons uitziet – ook geboekt via Vietnamonline) en Katrina (een Amerikaans meisje dat in Korea woont en bij het Amerikaanse leger werkt) steken we morgen de grens over naar Cambodja. Maar eerst rijden we in een busje van Can Tho naar Chau Doc, waar we onze laatste Vietnamese excursie hebben.

In ongeveer 2 1/2 uur tijd leggen we de 120 kilometer naar Chau Doc af (over een van de brommertjes vergeven ‘snel’weg), waarbij we ondertussen stoppen voor lunch bij een wat groezelige eetgelegenheid. In Chau Doc stappen we over op een bootje en bezoeken we het drijvende vissersdorp. Echt geweldig: echte huisjes, soms compleet met tuinen, rondscharrelende kippen, vliegerende kinderen en blaffende hondjes, allemaal drijvend op het water. We stoppen bij een huis waar onder het huis in een soort enorme gazen kooien (van zeg maar 10 bij 5 bij 5 meter) tienduizende vissen worden opgekweekt om uiteindelijk te worden verwerkt to visfilet en te worden geexporteerd. Een huisje verderop leeft van de visvangt; in kleine bootjes rondom de huizen worden met kleine en soms grote netten gevist, heel geduldig, de hele dag door.

We gaan van boord aan de rand van een Champa-dorp (de naam kwamen we eerder tegen bij de My Son ruines in de buurt van Hoi An); een dorpje dat Islamitisch blijkt te zijn en waar een deel van de vrouwen gesluierd gaat en / of een hoofddoekje opheeft, de mannen in een soort lange rokken lopen (een beeld dat ons aan beelden van Indonesie doet denken) en waar een moskee staat. We lopen tussen de huizen op palen door (die hoog staan, om in het regenseizoen niet te overstromen) en bekijken een ingenieus weefgetouw waar een vrouw met haar zoontje zit te weven. Het dorpje ligt prachtig, maar na een tijdje zijn we klaar. Het is gewoon te warm en we zijn blij als we het water weer opgaan.

Terug aan land worden we door het busje afgezet bij ons hotel dat simpel maar prima blijkt te zijn. We lummelen wat op onze kamer (douchen, beetje lezen, in algemene zin even bijkomen) en om half 5 ontmoeten we onze mede-reisgenoten in de lobby voor een drankje in een cafe verderop. We praten een uurtje en lachen erg om de bestelling die net niet helemaal goed gaat (Karin krijgt een soort room-thee-groene-prut drankje, opgemaakt als een cocktail, in plaats van een thee), omdat het personeel geen Engels spreekt en wij toch wat roestig zijn in het Vietnamees… Maar goed: wat vertalingen van ‘Hoedjes’ erbij en een tweede keer gaat het beter. De reisgenoten blijken goed gezelschap en uiteindelijk gaan we met Katrina wat eten verderop in het dorp. Het tentje wordt aanbevolen in ‘Hoedjes’ en blijkt erg Vietnamees: goedkoop, goed eten en niet te goed op de vloer kijken, want die kakkerlak is wel erg groot… Nu hopen dat onze magen het houden en we zijn weer blij.

Terug in het hotel werken we de site bij, geven een boodschappenbestelling door aan Nederland (eigenlijk vooral omdat we even willen horen of het goed gaat met iedereen en willen opscheppen over onze trip 🙂 en maken ons op voor de grensovergang naar Cambodja. Morgenmiddag zijn we in een ander land! Vietnam is ons geweldig bevallen en Cambodja schijnt nog mooier te zijn! Eerst maar slapen, want morgen om 6 uur op…