Ondanks een korte ‘pauze’ vannacht, waarin met name Karin zichzelf moest toespreken dat het nog geen opstaan-tijd was, maar 2 uur ‘s nachts, hebben we heerlijk en heerlijk lang geslapen. Karin is om half 8 wakker en duikt onder de douche. Met enig gemopper volgt Harro, die zo te zien nog wel 10 uur zou kunnen slapen. Helaas, er moet ont-jetlag-ed worden, dus het is tijd voor ontbijt. Met een ontbijtcoupon mogen we langs het uitgebreide en prima buffet en het is natuurlijk luxe dat we dat buiten kunnen opeten. Het is warm is Bangkok, een graadje of 30, en benauwd, maar niet zo erg als waar we bang voor waren. En ‘s ochtends in de schaduw aan het water je eten opknagen is natuurlijk pure luxe!

Het water is inderdaad gestegen: het wandelpad waar we gisteren op liepen staat helemaal onder water, maar de vissers laten zich er niet door tegenhouden. We eten een hapje en kijken mensen die op en van de veerbootjes stappen die voor de deur aanleggen. Je moet er een beetje handig in zijn, want ze meren niet langer dan een seconde of 20 aan, maar het ziet er efficient uit en met de verstopte wegen lijkt vervoer over het water ons een oplossing.

Als we uitgegeten zijn, is het tijd voor sightseeing. We gebruiken onze benenwagen om richtig het zuiden te lopen, richting het paleis van de koning. Onderweg zien we de universiteit, een mooi, rustig terrein en de amulettenmarkt. Op deze markt koop je amuletten, van simpel in kale steen, tot prachtig bewerkt in hout of been, die je overal tegen beschermen en alle mogelijke vormen van voorspoed afdwingen. Mocht dat dan niet op alle vlakken lukken, dan kan je behalve allerlei etenswaren ook een kunstgebit kopen. Ze liggen al klaar en zijn waarschijnlijk niet meer dan 2e of 3e hands.

In de zijstraatjes van de markt zien we ook hoe hoog het water komt. Op sommige plaatsen stroomt een hele weg vol en banjeren de mensen tot hun enkels diep langs kraampjes en zelfs boekwinkeltjes, waar de krant van vandaag op een drijvend tafeltje wordt aangeboden!

Bij het paleis zien we zo snel de ingang niet, dus we besluiten er maar omheen te dwalen. Een hoge witte muur scheidt ons normale stervelingen van het vorstendom. Tegenover de muren, aan de overkant van de straat in de schaduw, dwalen we door een enorme vlooienmakt, waar van alles wordt verkocht. Van cd’s tot zonenbrillen, van kranten tot etenswaar. Met 2 accu’s en een omvormer staat een kerel telefoons op te laden en we zien een man werkelijk indrukwekkende jachtmessen verkopen. We komen ogen tekort en voor we het weten zijn we aan het einde van de muur. In plaats van meteen linksaf te slaan, verder langs de muur, steken we over naar What Pho, een van de beroemdste bezienswaardigheden van Bangkok. In dit heiligdom ligt een gouden Bhudda, van 45 meter lang (!) en 15 meter hoog. Hij heeft een eigen, met schilderingen versierde hal gekregen om in te liggen en we bekijken alle onderdelen van deze indrukwekkende joekel. Langs de wanden gooien mensen met een tingelend geluid muntjes in klankschalen: een muzikaal offer dat wel iets heeft en op deze plek de sfeer afmaakt. Als we deze Bhudda bekeken hebben, dwalen we door de rest van het indrukwekkende complex. Vooral met de geglazuurde bloemen versierde stupa’s zijn mooi en we zien in de tijd van een half uur meer spiegeltjes, gekleurd glas, goud en glim dan in het afgelopen jaar. We doen ons best om het vast te leggen, maar of we de essentie te pakken hebben…

Als we klaar zijn gooien we nog maar eens een flesje water achterover en beginnen aan het vervolg van de tocht langs de muren. We willen toch echt dat paleis zien… Dat lukt, natuurlijk als we er bijna helemaal omheen zijn, op zo’n 50 meter van onze vertrekplek. Maar goed: we kopen een kaartje en sluiten ons aan bij de drommen mensen die met ons die glitter en praal wel eens willen zien. Voor 350 Bath (omgerekend zo’n 8 euro, een behoorlijk fortuin naar Thaise begrippen, vooral als je ziet dat Thai gratis naar binnen mogen) mogen we van alles en nog wat zien en uiteindelijk kiezen we voor het tempelcomplex van de ’emerald bhudda’. Dit van oorsprong Thaise beeldje heeft ook zo’n 250 jaar in Laos doorgebracht en nadat het was teruggestolen door de Thai, kreeg het vrij kleine beeldje, dat overigens waarschijnlijk van jade is, een volkomen over de top tempelcomplex. We hebben echt nog nooit zoveel gliter en glim gezien. Een gouden stuppa, een met gekleurd glas / gekleurde edelstenen (?) belegde tempel, geschilderd porselein etc. etc. We kijken onze ogen uit, waar het mag fotograferen we en minstens de helft van de tijd vergapen we ons aan alle nationaliteiten die we tegenkomen.

Na de tempel is het een beetje op en na een korte dwaalsessie over de rest van het terrein, ploffen we neer in de schaduw bij een klein cafe op het terrein, waar we maar weer eens wat drinken en een beetje bijkomen. Als we wat zijn opgedroogd en afgekoeld besluiten we dat het klaar is met antiel Bangkok: de rest van de dag willen we nog een beetje supermodern Bangkok. Daarvoor pakken we een taxi naar Siam Square (wat nog enige handigheid en een paar Bath extra kost als je niet wilt dat ze je onderweg bij het winkeltje van een ‘vriend’ afzetten) waar we een heerlijk ge-airconditioned warenhuis induiken. En wat voor warenhuis. Siam Paragon is naar verluid het grootste warenhuis van Azie… nou in ieder geval van Thailand en we kijken onze ogen uit. We zien een verdieping met luxe auto’s, winkels met rijen en rijen en rijen boeken (nee, we houden ons is, al is er veel in het Engels), enorme hightech zaken… en op de begane grond is het een ‘food paradise’ zoals ze het noemen. We hebben nog nooit zoveel eettentjes bij elkaar gezien. Wel zo’n 60 schatten we en je kunt er echt alles krijgen. Na een dwaalsessie kiezen we voor sushi en daarna voor een kopje koffie en chocomuffin ergens anders. Lekker en het was bovendien nodig: het is alweer 2 uur als we gaan eten en ongeveer half 4 als we het complex weer verlaten.

De taxi terug is een avontuur. De beste man zegt ons te begrijpen,maar rijdt eerst naar een verkeerd hotel met een naam die inderdaad een beetje lijkt op die van ons hotel. Daarna is hij boos en hebben wij het verkeerd gezegd. Uiteindelijk beloven wij een beetje extra bovenop het originele bedrag te doen, maar dan moet hij ons wel naar de juiste plek brengen. Na wat gemopper scheurt hij ervandoor en door het drukke verkeer, zijn gare auto en zijn ‘zonnige humeur’ is het daarna vooral afzien in de auto. Zelfs Karin vindt het niet heel geslaagd en als hij uiteinlijk ongeveer in de buurt is, vinden we het wel best. We rollen de auto uit, wandelen naar ons hotel en daar valt Harro accuut in slaap en werkt Karin het verslag bij. Nu nog wat eten vanavond en dan gaan we morgen naar Laos!