Beetje vreemd is het wel, pas om kwart voor 9 ‘s avonds vliegen, maar ook wel lekker rustig. We pakken de laatste spullen in, doen de laatste klusjes en om kwart voor 6 brengt Eveline ons, via een stop bij het A4 Restaurant, naar Schiphol. Nederland is fris geworden de laatste dagen en nog steeds nat en grijs, dus heel rouwig zijn we niet met de geplande ‘ change of scenery’!

We zitten halverwege een Boeing 747-400, maar dat is meteen bijnna de laatste rij stoelen: achter het schot waar de bemanning koffie voor staat te schenken, zien we ladingen vracht het toestel in geladen worden, We zitten aan het gangpad, met aan het raam een Italiaanse dame, die zo te zien voor het eerst van haar leven in een vliegtuig zit. Ze snapt er niet zo veel van en spreekt geen woord over de grens, dus het valt ook niet mee om haar te helpen. De vriendelijke bemanningsleden zijn erg geduldig en met een knipoogje naar ons bewaren ze hun goede humeur en helpen haar toch aan een maaltijd. Harro doet een poging de dame uit te leggen hoe de bediening van haar persoonlijke tv-schermpje werkt, maar dat blijkt vergeefse moeite. Al met al stoeit ze daar meer dan een uur mee, terwijl het nu ook weer niet zo moeilijk is.

We vliegen de nacht in en na een filmpje en een late maaltijd proberen we wat te slapen, wat ons allebei behoorlijk goed afgaat. Al met al brengen we zo’n 6 uur van de 10 1/2 slapend door en dan schiet het nog best op.

Om half 2 plaatselijke tijd landen we op de enorme luchthaven van Bangkok. Karin bracht hier vorige keer 5 uur door, samen met Martijn, maar deze keer mogen we meteen naar de douane die ons in no-time een stempel in ons paspoort bezorgd en dan wandelen we op Thais grondgebied naar onze tassen. Het duurt even, maar dan rollen ook die van de band en in de ontvangsthal worden we, na even pinnen, keurig opgewacht door een man-met-bordje.

In een klein busje met nog 6 toeristen rijdt de chauffeur ons in ongeveer 3 kwartier Bangkok in. We kijken ons ogen uit.De wegen in deze 8 miljoen inwoners tellende stad zijn enorm, soms wel 16 baans (8 heen, 8 terug) en op een aantal plekken meerdere lagen boven elkaar. We zien bijna geen brommers, maar wel heeel veel taxi’s in allerlei blije kleutjes, onder andere in de kleur van de tas die Karin heeft geleend van Eveline! De gebouwen zijn niet heel hoog, al staan er een aantal torenflats en is de Skytrain (een soort bovengrondse metro) indrukwekkend hoog gebouwd.

Ons hotel, Navalai River Resort, ligt zoals de naam beloofd aan de rivier en we krijgen een keurige kamer op de 5e en meteen bovenste verdieping. Het hotel ligt aan de rand van het backpackers / hippie / studenten / uitgaansgebied en nadat we een rustig drankje hebben gedaan aan het water bij het hotel, besluiten we daar nog even te gaan kijken voordat we gaan eten. Het is alweer half 5 en ondanks dat het voor ons lijf 6 uur eerder zou moeten zijn, hebben we zo het gevoel dat we best op tijd kunnen slapen straks!

We nemen eerst een soort wandelpad langs de rivier. Het is goed te zien dat het water hier vorige week erg hoog stond.Overal liggen plantenresten, schoenen en andere aangspoelde rommeltjes. Er liggen ook overal nog zandzakken, ook bij ons hotel. Blijkbaar is de overstromingsangst nog niet helemnaal geweken.

Khao San Road is een beruchte uitgaansstraat. Harro heeft het zelfs wel eens op tv gezien, in een serie waarin agenten werden gevolgd in uitgaanswijken. We snappen het wel, dat het hier later op de avond misgaat. Veel verkopers, luidruchtige barretjes, souvenirshops… We zien stalletjes waar je ter pplekke en op maat neppapieren, zoals rijbewijzen, identiteitspapieren en diploma’s kunt kopen. Zo god nagemaakt, dat we vermoeden dat het zelfs strafbaar is om ernaar te kijken! We drinken een drankje en hoewel je dit circus wel gezien moet hebben (het is tenslotte ook Bangkok) zijn we blij dat ons hotel verderop ligt.

Als we terugwandelen naar ons hotel zien we een veel leuker stukje en we ploffen tussen de lantaarntjes en kaarsen neer om een drankje te doen bij een tent die ‘ never close’ is… We kletsen lekker een uurtje en na nog een drankje wordt het tijd om iets te eten. We zoeken en vinden schuin tegenover ons hotel ‘Hemlock’, een schattig restaurantje waar we (in tegenstelling tot wat de naam misschien doet vermoeden) heerlijk eten. Loempia’tjes, gefrituurde garnalen en groentje, gestoomde rijst en kip met cashewnoten. Vers sapje voor Karin, biertje voor Harro en helenaal voldaan vertrekken we een uurtje later weer.

Na nog een drankje bij ons hotel (Karin een mango smoothie met een prachtige orchidee erin) en een vertwijfelde blik op de rivier (staat die nu hoger? goed dat de zandzakken er nog staan) duiken we ons mandje in. Om kwart over 10 gaat het licht uit.