Onze kamer blijkt niet alleen prima voor wat betreft bed en faciliteiten: ook het geluidsniveau is uniek: zelfs Karin slaapt zonder oordopjes en dat lijkt een primeur voor Azie! ‘s Ochtends vroeg is de stilte op: als we om respectievelijk half 7 (K) en half 8 (H) wakker worden, leeft de wereld buiten de deuren al uren. We douchen, eten een lekker ontbijtje (we kiezen voor een vers broodjes, boter en jam, maar je kunt zelfs een verse warme maaltijd kiezen) en daarna pakken we onze spullen en is het sightseeing-time!

We kopen voor een paar duizend Kip bij de Tourist Information een kaart van het ook bij tweede beschouwing schattige stadje en besluiten grofweg de wandelroute van de LP te volgen. Wat ons ook nu weer opvalt is de rust. Er wordt rustig gereden, niet getoeterd en de meeste motoren zijn viertakt (en geen snerpende tweetakts). De auto’s die we zien zijn voor het overgrote deel gloednieuw en enorm, maar weven zich net zo rustig door het verkeer.

De eerste stop op de route is een Wat, een tempel en dat kan ook bijna niet anders in dit door tempels vergeven stadje. Elke tempel heeft zijn eigen monniken (de kleurige oranje gewaden zien we door het hele dorp) en zijn eigen bijzonderheden. Deze tempel heeft een bijzondere goudgeverfde / -beslagen voorkant en ziet er (over de top) prachtig uit. We trekken onze schoenen uit, betalen de toegangsprijs en aarzelen geen moment als de vriendelijke dame die de toegangsprijs int gebaart dat we onze tassen wel even kunnen laten staan. Binnen bekijken we de vele Buddahbeeldjes en de prachtig beschilderde muren en klikken er lustig op los. Mensen die komen bidden laten we natuurlijk buiten beeld, maar niemand lijkt zich er aan te storen dat we rustig rondlopen en plaatjes schieten.

Na de tempel leidt de route ons naar de markt. In een smalle straatr staan overal kraampjes en liggen kleden op de vloer en het stikt er van de etenswaren. We zien allerlei soorten groente en fruit (bekend en onbekend), vlees (dood), vis (levend en dood), rijst (gekookt en ongekookt) en hier en daar worden ook zaken als thee en koffie en blikjes-met-onduidelijke-inhoud verkocht. We dwalen de hele straat door en ook hier: geen geduw, geen geschreeuw, alleen overal het vriendelijke ‘Sabadie’ (hallo).

Na de markt slaan we rechtsaf naar het water. De Mekong is hier met recht machtig te noemen: breed, snelstromend, bruin. Vanaf de kant is het nog zo’n 20/30 meter naar beneden naar het water waar overal bootjes liggen. Om te huren, maar ook waarin mensen wonen. We lopen en genieten van het uitzicht terwijl enorme vlinders om onze hoofden circkelen: zwart, wit, rood, bruin en sommigen bijna zo groot als onze hand! De schitterende bloemenstruiken die we hier en daar tegenkomen maken het, samen met het lekkere zonnetjes, helemaal af.

Halverwege het stuk route langs het water drinken we wat, uiteraard met uitzicht over het water en daarna gaan we verder naar de volgende Wat. Deze joekel, de Wat Visoun, is het pronkstuk van Luang Prabang. In 1560 begonnen ze met de bouw en het is 1 van de slechts 2 tempels die de plunderingen van Vietnamezen en Chinezen in de 18e eeuw heeft overleefd. Behalve een tempelgebouw staan er verschillende stuppa’s, een hal waarin een ceremonieel schip wordt bewaard, les- en leefgebouwen van de monikken en een aantal minitempeltjes voor bijzondere buddahbeelden. We kijken en klikken en brengen zeker een uur door in dit prachtige complex.

Met deze tempel zijn we op het uiterste punbtje van het schiereiland Luang Prabang gekomen en via de route van de LP wandelen we rustig weer terug: uiteraard via een andere route dan langs het water. We zien nog zeker 4 tempels onderweg, die we allemaal slechts kort bekijken. Het is al bijna half 2: lunchtijd. En lunchen doen we vandaag bij Tamarind, een schattig minirestaurantje waar we heerlijke sapjes drinken en twee schotels kiezen waarop allerlei plaatselijke lekkernijen zijn gestald. Bamboo-dip, tomatensalsa, Korianderdip, een soort zeewier uit de Mekong, met sesamzaadjes, gedroogde buffel, een worstje, sla met noedels, hete chiliprut… Teveel om op te noemen en bij dat alles krijgen we een bakje kleefrijst. De bedoeling is dat we met onze handen platte ‘bakjes’ kneden van de rijst en daar de verschillende dingen mee scheppen. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer, dus we storten ons vol overgave op het gekke rijstspul en hel verrukkelijke eten. Heerlijk en leuk om zo alles uit te kunnen proberen. De gedetailleerde uitleg van de ober en de uitgebreide menukaart met allerlei wetenswaardigheden maken het helemaal af.

Na het eten volgen we nog een klein stukje van de route, waarin we onder andere de andere rivier zien die langs het schiereiland stroomt (en die op de punt samenkomt met de Mekong). Een bamboobrug verbindt de beide delen van de stad met elkaar en ondanks het schelle licht is het uitzicht op de rivier prachtig.En dan is het tijd voor pauze. We wandelen terug naar het hotel, waar we op bed ploffen om af te koelen en een uurtje bij te komen.

Rond kwart over 4 zijn we bijgekomen en is het tijd voor een bakje koffie, waar we opnieuw JoMa, ons nieuwe favoriete koffietentje voor uitkiezen. Met een cappuchino en een espresso en gratis Internetverbinding houden we het wel even uit. Een rustig bakje en een uurtje later zijn we er klaar voor: SHOPSESSIE DEEL I. Jullie weten dat Karin geen fanatieke shopper is normaal gesproken, maar in Azie raakt ze bezeten, vooral van de prachtige zijden sjaaltjes en doeken. Harro zucht eens diep en legt zich neer bij het onvermijdelijke… We weven ons tussen de eindeloze rij stalletjes door en gaan ons te buiten aan sjaals en doeken. Het feit dat het nogal goedkoop, nee zeg maar ENORM goedkoop is, maakt het niet makkelijker om ons in te houden. We hebben lol in het onderhandelen en de meeste mensen die we treffen willen natuurlijk graag verkopen, maar hebben er ook lol in. Soms verstaan we elkaar niet, maar met een rekenmachine en aan beide zijden van het kleed op krukjes hebben we enorme lol en zijn allebei de partijen tevreden na het sluiten van de koop.

Met een stapeltje prachtige spullen vertrekken we na een tijdje tevreden naar een wijnbarretje… waar we enigszins tipsie na een wijntje en lekker lang kletsen weer vandaan komen. Geen idee waarom het zo aankomt maar dat we dringend iets moeten eten is duidelijk. Harro kiest een pizzatentje waar we verrassend goede pizza’s treffen. En daarna gaan we richting het hotel.. via de markt. Jawel, SHOPSESSIE DEEL II is een feit. Met net zo veel lol als eerder die avond wandelen we de hele markt over en een aankoopje of 2 later gaan we tevreden naar het hotel. Luang Prabang is echt heel leuk!