Tijdens onze eet- en borreltocht van de voorgaande avond hebben we terloops ook nog even het uitstapje van vandaag geboekt: we gaan kanoen en ergens onderweg een van de vele grotten in de omgeving bezoeken.

Rond half acht staan we op en na het douchen nemen we eerst een goed ontbijt op het terras van het hotel. Om negen uur staan we voor het kantoortje van de organisatie Green Discoveries waar we kennis maken met onze gids Sai. We zijn vanochtend de enige klanten, wat gezien de verregaande staat van ontbinding bij de overige toeristen de avond ervoor ook niet echt verwonderlijk is. Een jumbo met twee kano’s op het dak staat al klaar en binnen een kwartiertje staan we 8 km stroomopwaarts aan de kant van de rivier.
De tocht is gedeeltelijk hetzelfde als we de dag ervoor hebben gedaan met de binnenband, maar dat mag de pret niet drukken. Na enige kano uitleg (waarbij de enige vraag is of we het al eerder hebben gedaan en het antwoord onze gids tevreden stemd) krijgen we nog een flesje water in ons handen geduwd en zijn we onderweg. Hoewel de tocht niet echt heel uitdagend is (ongeveer grade 0.5 rapids) vermaken we ons prima en peddelen we met een behoorlijk tempo door. Onze gids die in zijn eentje in een twee persoons kano zit moet af en toe fors beulen om ons voor te blijven terwijl wij redelijk relaxed kunnen peddelen.

Met name het eerste stuk, ver voor de kroegen en bars die weer gaan komen, is het heerlijk rustig, we zien geen kip, alleen wat vissers die bezig zijn hun netten op te halen en we genieten weer van de prachtige uitzichten. Ook dit keer is de camera weer mee zodat we onderweg weer wat plaatjes kunnen schieten. Dat we aardig opschieten merken we al snel: de tocht zou tot 13:00 uur moeten duren, maar na een uurtje horen we al de eerste (wan-)klanken van de kroegen, wat zoveel betekend als dat de helft van de tocht er al op zit. We hadden er op gegokt dat de eerste mensen om een uur of 12 er wel al zouden zitten, en inderdaad blijkt dan 10 uur toch echt te gortig voor de die-hards: Er zit geen kip, maar de muziek staat bij sommige tenten al op een niveau alsof er 100 man binnen zitten. Snel peddelen we door om dit fenomeen maar achter ons te laten. Bij de laatste tent gebaart onze gids dat we aan moeten leggen: We gaan de sleeping cave bezoeken.

Vanaf de aanlegplek loopt een klein paadje richting de bergen en na een meter of 50 komen we aan bij een klein ‘vijvertje’ wat tevens de ingang van de grot blijkt te zijn. Prachtig helder water stroomt vanuit de stikdonkere grot naar buiten en we zullen toch echt naar binnen moeten waden als we wat willen zien. Dat is was ons betreft natuurlijk al de halve lol en binnen een minuut staan we letterlijk tot ons nek in het kraakheldere en enigzins frisse water. Gelukkig hebben we ons voorbereid en hebben we zaklampen bij ons en zien we nog iets als we ons een meter of honderd diep als ware spelo.. spelao, speleoa, eeuuh, grottenkijkers dus, de grot in ploeteren. Na de tocht door het water klimmen we een aftakking in en komen uit in een gigantische ruimte: De sleeping cave. Gedurende de vietnam oorlog is deze ruimte gebruikt door de inwoners van Van Vieng om te schuilen voor de bombardementen waar Van Vieng het doelwit van was. In totaal konden er 2000 mensen in deze gigantische ruimte veilig overnachten. Het volgende gedeelte van de grot is spiegelglad: Er ligt een enorme laag natte vette klei en voorzichtig schuifelen en glijden we verder in de richting van een hoger gelegen ‘uitgang’. Onderweg zien we een paar vleermuizen langs onze hoofden suizen en wordt de gang waardoor we lopen steeds kleiner en lager. De uitgang is op zijn zachtst gezegd niet ruim en met enige moeite weten we ons een weg naar buiten te wurmen.  Een wandeling van 10 minuten en vier muggenbeten verder staan we weer bij de kano’s, die ondertussen worden belegerd door een vloot vlinders. Wat een kort maar fantastisch tripje was dit!

Eenmaal terug in de kano’s gaat het in een vlot tempo verder, waardoor we uiteindelijk niet om 13:00 uur terug zijn in Vang Vieng, maar al om kwart over elf de kano’s het land opsturen. Kort maar krachtig noemen we dat! We bedanken Sai voor zijn werk en wandelen richting ons hotel wat ongeveer 50 meter van de aanlegplaats ligt. Modderig en nat als we zijn besluiten we toch maar om eerst te genieten van een vers sapje (citroen en limegrass/ginger, yummie!) op het terras. Dan is het tijd om te douchen, meer was in te leveren en plannen te maken voor de rest van de dag.

Na het douchen hebben we nog steeds niet echt een plan, en besluiten we eerst maar eens rustig te gaan lunchen, de Lonely Planet er nog eens bij te pakken en dan met een plan te komen. We landen weer bij de reeds bekende bakery om ons tegoed te doen aan enorme broodjes en uiteindelijk besluiten we dat we vandaag eigenlijk al genoeg ons best hebben gedaan en dat het tijd is voor een rustig middagje aan de rivier met een boekje en een laptop om het verslag bij te werken.