Ondanks het drankgel… eh de gezelligheid van gisteravond zijn we voor de wekker wakker, die toch best vroeg staat. We duiken onder de douche door en om iets over half 8 zitten we aan het ontbijt in de binnentuin. We kunnen uit een paar dingen kiezen en de crepe-met-banaan blijkt een prima keuze. Verse meloen erbij, koffie thee (K) en kopje sm… Laotiaanse koffie (H) en we kunnen er weer even tegenaan. In tegenstelling tot gisteren is het helder en het beloofd erg warm te worden vandaag. We beginnen vroeg met onze sight-seeing tour, zodat we vanavond in de bus tenminste knock-out gaan.

De eerste stop is de markt. De kledingmarkt blijkt als we daar rond half 9 aankomen nog niet opgestart maar de markt met etenswaren is (al / nog steeds) in full swing. We lopen de enorme hal in en kijken meteen onze ogen uit. In de reusachtige ruimte bevinden zich rijen met kraampjes waar werkelijk van alles wordt verkocht. Van vlees tot eieren, van specerijen tot vis en van groente en zeewier tot ingeblikte spullen. Ondanks de grote hoeveelheden rauw vlees en rauwe vis ruikt het er nauwelijks en er zijn ook nauwelijks vliegen. De neus kan het dus wel aan, maar de ogen krijgen het te verduren. In de eerste rij zien we meteen volledige (geplukte) kippen en ganzen, volledige koeienkoppen, zonder vel, een enorme wittige varkenskop en rijen met verse, maar ook (een plaatselijke lekkernij) rotte witte, bruine en roze (!) eieren. De eieren zijn trouwens ook grappig: ooit een doos eieren voor 8000 kippen verkocht zien worden?!
Vis is er ook: vers, soms nog levend, maar ook veel gedroogd, op stokjes, of aan bamboelatjes geregen. En natuurlijk groente en fruit: enorm veel soorten pepers, dragonfruits, kleine mandarijnachtige sinaasappeltjes en stapels fruit en groente waar we geen naam voor hebben. Als we het proberen te vragen krijgen we vooral te horen hoeveel het kost. Terecht natuurlijk: moet je maar geen domme toerist zijn die de ene groente niet van de andere kan onderscheiden! Bij de kruidenkraampjes herkennen we vanille en kaneel, maar we zien ook enorme hoeveelheden kruiden in zakjes en pakjes waar we geen naam voor hebben. Eentje is er wel ‘good for gonnorhea’ volgens het bordje!

Het is een levendig geheel: de meeste dames (de verkopers zijn vooral dames) zitten bovenop hun kraampje en zijn druk bezig met etenswaren inpakken, varkenspootjes of groente schoonmaken en met elkaar kleppen. Ze vinden Harro en zijn fototoestel leuk en lachen en knikken verlegen als hij gebaart of hij een foto mag maken. Erg ontspannen allemaal. Het meest grappige is misschien nog wel dat je midden tussen de kraampjes met varkenspootjes en stalletjes met dragonfruits naar de kapper kan of je nagels kunt laten doen!

Na de markt gaan we op weg naar de Patuxai, de ‘Arc de Triomphe’ van Vientiane. Van een afstandje lijkt het nog wel wat, maar dichterbij gekomen zie je dat het vooral een monsterlijk lelijke betonnen kolos is. Gebouwd in de jaren ’60 met cement dat bedoeld was voor een nieuwe luchthaven (de reden dat het ding soms de ‘verlicale landingsbaan’ wordt genoemd) vinden zelfs de Laotionanen het ding afschuwelijk. Getuige het bordje dat er hangt tenminste en dat zegt ‘From a closer distance, it appears even less impressive, lijke a monster of concrete’! Toch lopen er veel Laotianen en toeristen rond. Harro ontdekt dat je ook naar boven kunt en stuitert de trappen op om wat plaatjes van boven te maken. Overigens zit het handelen de Laotianen wel in het bloed: bovenin dit plechtige monument zitten… juist, souvenirstalletjes!

Als hij weer beneden is drinken we een flesje water leeg, verzuchten eens dat het wel erg warm is en wandelen rustig terug richting ons hotel. We komen bij in het heerlijk relaxte cafe’tje op de hoek en daarna checken we uit bij het hotel en laten de tassen opslaan tot vanavond. Inmiddels hebben we, dankzij een telefoontje van Harro, ook ontdekt dat we omn half 8 opgehaald worden bij ons hotel om een bus te halen die om half 9 vanavond vertrekt aan de lange rit naar het zuiden. Dat geeft ons genoeg tijd om nog wat van de stad te zien en te winkelen. We beginnen met winkelen deel I en natuurlijk moeten we vooral textielzaken in. Harro wandelt geduldig mee en Karin kijkt haar ogen uit naar de meest mooie handgeweven zijden sjaals. Sommige van de lappen moeten echte weken hebben gekost om te maken en de prijzen zijn er ook naar. Het begint bij 35 dollar en gaat omhoog tot soms wel 950 dollar! Op zich terecht, maar dat is ons toch veel te gortig. We genieten dus van wat we zien en dwalen rond tot we trek beginnne te krjigen. Dan lopen we naar JoMa cafe. Jawel, dezelfde tent die we in Luang Prabang hebben gevonden en net zo goed. Een heerlijke fruitshake, lekkere broodjes en wat koffie en thee later zijn we afgekoeld, is de trek gestild en staat het verhaal van gisteren online. Het is dan 2 uur en tijd voor sightseeing deel II.

We kiezen de Wat Si Saket uit, de oudste tempel van Vientiane (al blijft onduidelijk hoe oud precies). In dit prachtige gebouw bevinden zich zo’n 7000 (!) buddhabeelden en -beeldjes. Van reusachtig (een paar meter hoog) tot miniscuul (een paar centimeter hoog) en van allerlei materialen (zilver, keramiek, steen, hout) en uit allerlei eeuwen (van de 15e tot de 19e eeuw): allemaal met een serene glimlach. Het is een indrukwekkend gezicht en al kijkend en fotograferend dwalen we het hele complex door.

Als we uitgekeken zijn hebben we nog een kleine shopsessie deel II, die we combineren met een wandeling langs wat bezienswaardigheden zoals wat andere tempels en het vervallen museumgebouw. Maar we zeiden het al eerder: het is heet en rond 4 uur zijn we er klaar mee. We wandelen naar ‘ons’ cafe en koelen af met een drankje en een boekje. Straks lekker eten en dan naar de bus!