21 November – Tad Fane dag 1

21 November – Tad Fane dag 1

Bij aankomst in het resort checken we zonder problemen in en krijgen we de sleutel van bungalow-tje 7A. De laatste bungalow in de rij hebben we zowaar uitzicht op het fenomeen dat het resort zijn naam geeft: de 140 meter hoge, dubbele waterval die met donderend geraas aan de overkant van de geul in de diepte verdwijnt. Het is een prachtig gezicht en als de bungalow simpel maar prima en mugvrij blijkt te zijn, zijn we helemaal tevreden.

Als we onze spullen hebben weggezet willen we eerst iets eten. Boven de receptie zit een (aan alle kanten open, door houten ballustrades omgeven) restaurantje met prachtig uitzicht op beide watervallen. Daar bestellen we allebei een pannenkoek (die heerlijk-maar-machtig zijn) en respectievelijk een thee (K) en koffie (H). Na een slok spuugt Harro bijna ‘dat gore bocht’ weer uit. Ongelooflijk hoe vaak in de plaatsen waar de beste koffie ter wereld wordt verbouwd, lokaal enorme smerige prut wordt geschonken en gedronken!

Het ontbijt verdwijnt als sneeuw voor de zon en als we daarna ook nog douchen en schone kleren aantrekken voelen we ons echt weer mens. De prachtige omgeving en de grote aantallen vlinders doen de rest. Door heel Laos komen we overal vlinders tegen en hier zien we weer heel nieuwe exemplaren: knalgeel en spierwit, maar ook zwart met knalblauw, helemaal oranje, pikzwart (zo groot als onze hand) en allerlei gestippelde vormen. Ze lijken een speciale vorm van stuiter-poeder te hebben gesnoven, want ze zitten werkelijk geen seconde stil, maar mooi zijn ze wel.

Na een beetje rondkijken en lezen welke wandelingen in de omgeving mogelijk zijn, melden we ons aan voor de middagwandeling door de omgeving en geven ons daarna over aan een heeeeeelijk uurtje niet-wiebelende slaap. Als de wekker om 12 uur gaat rekken we ons tevreden uit en melden ons voor een simpele maar lekker lunch: een baguette met gesmolten kaas (K) en gesmolten kaas en ham (H). Ze, wij zijn er klaar voor!

De rest van de mede-wandelaars nog niet zo blijkt en in plaats van om 13 uur vertrekken we uiteindelijk om half 2. Met voldoende water, een petje, fototoestel en wat noodzakelijke proviant. Zoute koekjes en zoete dropjes blijken regelmatig erg fijn na al dat zweten! Het eerste deel van de wandeling is over de weg waarlangs we ook bij het resort gekomen zijn. Links en rechts zien we koffie en theeplanten en bij een boerderijtje zien we voor de deur koffiebonen drogen. Onze gids legt uit dat ze worden geplukt als ze rijp zijn en daarna worden gewassen in de rivier. Vervolgens worden ze gedroogd, gebrand en uiteindelijk tot koffiepoeder vermalen. De lokale boeren doen de eerste stappen: het branden en malen gebeurt vaak in de fabriek. Van dichtbij ruik je de koffie ook: in deze fase nog een beetje een zurige lucht en niet heel erg lekker.

Bij de doorgaande weg aangekomen steken we over en kiezen de weg naar de Tad … een waterval die uiteindelijk ongeveer een half uur lopen verderop blijkt te liggen. We wandelen niet bepaald snel: behalve wijzelf zijn er nog 2 Nederlanders en 4 Franse dames mee. Vooral de dames in kwestie blijken erg traag en we hebben zo het vermoeden dat de wandeling wel eens lang kan duren vandaag… Gelukkig is de route erg leuk: langs koffievelden, waar een gezin aan het werk blijkt. Langs koeien die haastig de bossen invluchten als we dichterbij komen. Langs huisjes, van miniscuul en van gevlochten rietmatten tot enorm en van steen. En uiteindelijk over een vrij steile weg naar een prachtige, brede waterval, waar metersbrede waterstromen een meter of 10 naar beneden storten.

Beneden gekomen schudt Harro zijn kleren af en duikt in zijn zwembroek het ‘ijskoude’ water in. Hij is de enige en wordt door iedereen luidkeels aangemoedigd. De gids lacht een beetje en na een paar minuten krabbelt Harro ‘opgefrist’ aan land. Karin grijnst: ze heeft het geheel gefilmd…

Als Harro zich heeft afgedroogd en weer voldoende kleren aanheeft wandelen we terug naar waar de rest van de groep zit. De gids wacht ons halverwege op, om ons op een klein, felgroen slangetje te kunnen wijzen! Daar maken we natuurlijk plaatjes van en tussen de vlinders door wandelen we verder terug en drinken een flesje water leeg. Na een kwartiertje gaan we weer verder. We klauteren de helling weer omhoog, maar in plaats van de weg terug te pakken duiken we een koffieplantage in! We wandelen over de hellingen. Anders dan in andere landen waar we koffieplantages hebben gezien, zijn de velden hier kleiner en staan er allerlei bomen door elkaar. Waarschijnlijk niet zo efficient, maar wel zo leuk! Veel beestjes kiezen de plantages ook als huis: naast vlinders en rupsen zien we werkelijk enorme spinnen in webben zitten! De gids legt uit dat die worden gegeten en ‘very good’ zijn. We geloven hem op zijn woord…

Na de plantage volgt een wiebelende bamboobrug, een klim over een rotsachtig paadje (langs enthousiaste kindjes die fanatiek zwaaien en ‘sabadie!’ naar ons roepen als we voorbij komen) en dan staan we ineens in een ander landschap. De enorme vlakte heet … en strekt zich volgens de gids voor een kilometer of 6 uit. Het lijkt nog het meest op een Scandinavisch landschap: een rotsachtige bodem (de rotsplaten die door de begoeiing heenkomen lijken op golvende lavavelden, met kringen mos erop), rots- en steenhopen zoals de Afrikaanse kopjes en hoge naaldbomen. Het ziet er echt heel vreemd uit, zo net naast de jungle en het uur erna maken we een trage circkel over een deel van het plateau heen.

En daarna gaan we terug: rotspaadje af, stukje weg volgen, koffieplantage door… De zon is inmiddels onder gegaan en in de toenemende schemering komen we tenslotte uit bij de doorgaande weg die we oversteken. In het licht van de volle maan bereiken we uiteindelijk het kamp. Het is inmiddels bijna 6 uur en we zijn wel een beetje op. Vooral Karin heeft haar knie behoorlijk gemarteld, maar gelukkig was het wel een erg mooie wandeling.

We trekken in ons hutje andere kleren aan en laten ons daarna tevreden zakken aan een tafeltje in het restaurant. Een gin-tonic, een paar loempia’tjes, daarna een stir-frie van groente en een zoet-zure varkensstir-frie en wat rijst en tenslotte een kopje thee maken de avond af. Na de bijzondere afgelopen nacht en de lange wandeling van vanmmiddag, klinkt kwart over 9 deze keer zelfs Karin in de oren als een zinnige tijd om te gaan slapen…

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.