Vandaag gaat Harro nog een ‘trekking’ doen vanuit de lodge waar we zitten. Volgens de verhalen is dit een nogal lastige wandeltocht naar een aantal watervallen en door koffieplantages. Strak om half acht zitten we aan het ontbijt, want als het goed is gaan we om acht uur op stap. Kort na achten is de groep verzameld en gaan we met 4 personen en dezelfde gids als de voorgaande dag beginnen aan de wandeling.

De beschrijving blijkt al snel correct: via een smal modderpad klauteren we eerst de berg af, lopen langs een kleine waterval (‘maar’ acht meter) en mogen daarna aan de andere kant ons weer een weg omhoog zoeken. Hoewel het pas een uur of half 10 is als we aankomen bij de eerste geplande stop zweten we ons gek. Deze stop is zeker de moeite waard, we staan namelijk boven aan de 120 meter lange watervallen die vanaf onze lodge te zien zijn. De huisjes van onze lodge liggen prachtig in het zonnetje aan de top van wat nu blijkt een enorme steile afgrond van dik 100 meter. Een van de medewandelaars besluit dat dit het moment is om vast wat te zwemmen en neemt een duik in het riviertje die de waterval voedt. Hoewel het nogal een imposante waterval is, die nogal veel herrie maakt als je aan de overkant staat, lijkt het riviertje meer op een bergbeekje.

Na een half uurtje rust mogen we verder bergop door de toch zeer dicht begroeide jungle. De gids is niet zeer spraakzaam, maar weet met enig aandringen toch veel vragen te beantwoorden. Zo komen we er achter dat het spinnetje en de slang die we gisteren van een cm of 10 afstand hebben gefotografeerd nogal giftig zijn. Ook eten we onderweg wat citrusvruchten (groot, groen en een beetje zurig) en verse guave’s.

Na nog een uurtje fors klimmen staan we dan aan de bij de volgende watervallen: 38 meter hoog en qua hoeveelheid water behoorlijk imposant. Ditmaal moet ook H even dringend afkoelen en binnen 5 minuten liggen we tot groot vermaak van een buslading Thaise oudjes, in het water. Afkoelen doet het zeker, het water is namelijk behoorlijk frisjes (en niet alleen voor Harro’tjes, ook zijn wandelgenoot vindt het duidelijk koud). Na een tijdje proberen we richting de watervallen te zwemmen, maar kunnen er door de sterke stroming niet echt onder komen (het is ook maar de vraag of dat nou zo’n briljant plan is, maar dat is een tweede). Na een 10 minuten badderen vinden we het zat, drogen ons af en wandelen verder: eerst naar de bovenkant van de watervallen en daarna een mooie tocht dwars door de koffieplantages. iets na twaalven zijn we dan terug bij de lodge na een vermoeiende maar erg mooie tocht.

Karin heeft de ochtend doorgebracht met het schrijven van de reisverhalen van de afgelopen dagen, het uitzoeken van wat foto’s voor op de site en het uitlezen van haar boek. Daarnaast heeft ze zich gek gelachen om een busladig Chinese vrouwen (en een paar mannen) die als een stel sprinkhanen binnen 20 minuten het hele restaurant claimden, iets dronken en weer verdwenen: tafels vol rotzooi achterlatend. Het is zo erg dat de vriendelijke serveerster haar excuses komt aanbieden: sorry for noise!

Als Harro terug bij het kamp is lunchen we (opnieuw een simpele, maar oh zo lekkere tostie) en de rest van de middag gaat voorbij met lezen, een tukkie, nog wat lezen en om 5 uur zitten we in de bar aan de borrel. We eten wat, we nemen nog een borreltje en Harro vraagt de Duitse meid die voor de Duitse zusterorganisatie van Riksja werkt om erbij te komen zitten voor een slaapmutsje. De beide Duitsers zijn zo vriendelijk om hun gesprek in het Engels te voeren, zodat Karin zich niet te hard hoeft te schamen voor haar steenkolen-Duits en we kletsen gezellig. Valerie blijkt morgen ook naar Don Khong te gaan (het eiland in de Mekong): we zullen tegelijk worden opgehaald. aangezien dat al om 7 uur gebeurt maken we het niet te laat. In ons huisje pakken we de tassen in en gaan op tijd slapen.