Opnieuw trekt de wekker ons uit een diepe slaap en vandaag moeten we ook iets meer ons hoofd erbij houden. We vertrekken vandaag namelijk naar Nara. We nemen onze bagage mee naar beneden en nadat we hebben uitgecheckt, laten we die nog even achter. We willen namelijk nog een klein beetje meer Osaka, voor we eind van de dag vertrekken. We pakken (opnieuw ‘bewapend’ met dagkaart) een metro naar Namba Sttaion, waar we een koffietentje vinden. Daar drinken we niet alleen heerlijke koffie, maar vinden we ook een soort pannenkoek-wentelteefjes. Verschrikkelijk lekker en een uitstekende manier om energie op te doen voor de rest van de dag. 

Aan de wandel gaan we. Met de hoeveelheid ‘stapjes’ (die Karin sinds een jaar bijhoudt op haar Fitbit) komt het wel goed deze vakantie! We lopen als eerste naar een aantal winkelstraatjes, waar volgens LP van alles en nog wat wordt verkocht voor restaurants. Potten, pannen, machines… maar ook (echt leuk): winkels vol plastisc eten (voor in de vitrine: sommige items nauwelijks van echt te onderscheiden), stokjes (we komen in de verleiding, maar houden ons nog even in), servies (we houden ons nog steeds in, maar het kost Karin wel moeite) en platen voor aan de muur,. Erg leuk en we genieten.

Daarna is het tijd voor een markt. Die is op een paar minuten wandelen te vinden en bestaat uit meerdere (overdekte) straten vol met tentjes waar echt van alles wordt verkocht. Verse vis, ter plekke te grillen vlees, verse groenten, oesters die ze ter plekke voor je open maken en die je (als of niet met saus) kunt eten. Plastic bakjes (dichtgeplakt, compleet met prijssticker) met nog levende krabbetjes. En (helaas) op één plek ook plakjes walvis… We zijn tevreden met het feit dat het ‘t enige volkomen verlaten stalletje op de hele markt is! Verder is het druk; er komen veel Japanners, maar vooral ook Chinezen. Het aantal Westerse toeristen is ook hier beperkt, waardoor we het gevoel houden iets unieks te doen (wij vinden het in ieder geval uniek!). 

Als de markt ‘op’ is, wandelen we naar het metrostation…. en dan naar een andere die er zo op de kaart tegenaan zit, maar in de praktijk nog best een eind weg blijkt. Zoals gezegd: als je niet wilt, hoef je in Osaka nauwelijks boven de grond te komen! Dat doen we wel als we op onze bestemming aankomen. We willen nog een bezoekje brengen aan de Shitennoji tempel, een Shinto tempel aan de rand van een park, die volgens alle verhalen erg de moeite waard is. Dat is nog wel een wandeling waard. Halverwege ontdekken we dat we eigenlijk best even hadden kunnen (/moeten) lunchen (een hele tijd geleden al), maar gelukkig moet je in Japan (in ieder geval in Osaka) behoorlijk je best doen om van de honger om te komen. We vinden een tros bananen die voorlopig prima dienst kan doen. Hij gaat in de tas, tot we het park hebben gevonden. Lopen en eten tegelijk is echt not done in Japan en we zien het ook echt niemand doen. We wachten dus braaf tot we op het parkbankje zitten voor we wat banaantjes eten.

Daarna bekijken we de tempel. Een mooi, rustgevend complex. Gelovigen vragen via een enorme bel (denk model kattenbel, maar dan ter grootte van een forse meloen), die ze luiden via een enorme dikke kabel, om aandacht van de goden. Daarna wordt er gebogen en gebeden, waarbij de gebeden regelmatig worden voorzien van wat extra handgeklap (je weet nooit of ze daarboven opletten tenslotte). Er zijn meerdere tempels waar dit ritueel zich herhaalt. Voorin het complex kan je een gebed aanvragen (om om een draad te knopen, of te verbranden) en achterin, als we onder een poort door zijn, vragen eindeloos veel wapperende vlaggen om aandacht. Daarachter ligt nog een tempeltje. Als we respectvol buiten blijven staan, wenkt een vriendelijke oude monnik ons naar binnen. “Hebben jullie het verhaal van de tempel al eens gehoord? Nee? Het was de tempel van de god van de boom. Een sterke god, want hij huist in de boom en het is, zoals jullie kunnen zien, een grote, sterke boom. Later hebben we daar nog een god bij uitgenodigd. De god van de rijst. Daar hoort ook een beest bij, normaal een vos. Maar hier was de kat al een belangrijk beest. Dus hebben we hier de god van de boom, de god van de rijst en de kat. Buiten offeren mensen aan de vos. Erg raar. Maar ja, mensen.” En hij lacht aanstekelijk. “Die kat trouwens; zijn linkerpootje omhoog? Dan wenkt hij naar geld. Dat brengt dus geluk in het zakenleven. Rechterpootje omhoog? Dan wenkt hij naar mensen. Brengt geluk in de liefde bijvoorbeeld. Maar ook in andere relaties. Kan je je klanten ook vertellen: ik heb speciaal dit beeldje gekozen, omdat ik mijn klanten geluk wil brengen en ze blij wil maken. Klinkt als goeie marketing toch? Natuurlijk mag je een foto maken!”

Helemaal verrukt van deze man nemen we afscheid, na een aantal plaatjes van de binnenkant van de tempel te hebben geschoten. Als fotograferend lopen we naar buiten en via het tempelplein, het park en de route langs de bananen (we scoren nu wat chocola in het winkeltje) lopen we terug naar de metro. Dat was èrg de moeite waard!

Terug in het hotel halen we onze tassen op en daarna wandelen we naar het JR station-deel. Het Japan Rail Station deel van Tennoji. We hebben een voucher voor een JR Pass gekocht, maar die pass willen we pas in laten gaan op 1 apeil (nee, geen grapje). De route naar Nara kost ‘niks’ en betalen we zo wel. Nouja, we zijn blij met de hulp om een kaartje te kopen, maar dan staan we toch binnen no time op het juiste perron. Binnen een kleine 10 minuten zitten we op de trein naar Nara. Of nouja, staan we in de trein, maar het laatste deel (de hele treis duurt iets meer dan 30 minuten) kunnen we zitten. En keurig volgens dienstregeling komen we aan op het station van Nara.

Daar willen we eigenlijk meteen naar ons hotel, maar Harro spot een Frans Bakkertje. Croissants! Vooruit, daar kunnen we wel een stopje van maken. We kopen een croissantje en een kopje koffie en laten het ons goed smaken. Daarna wandelen we welgeteld 50 meter. Ja, hotel Super Hotel Lohas JR Nara Eki (pff, mond vol) ligt echt naast het station. We nemen en lift naar de vierde verdieping, waar een super vriendelijke dame ons incheckt. Helaas, ze heeft idd alleen nog maar rokerskamers (zoals geboekt; er was niets anders meer), maar als we boven komen blijkt dat rokersaspect gelukkig heel erg mee te vallen. We gebruiken wat luchtverfrisser, zetten de luchtverfrisser (een soort airco-achtig apparaat) aan en na 2 minuten ruiken we er niets meer van. Vrder is het wederom een uitermate zakelijke, maar prima kamer. Niet groot (behalve misschien naar Japanse begrippen) en van alle gemakken voorzien. Als bonus hebben we het ontbijt er bij in, net als een gratis bezoek aan de onsen (heet water baden, waar je naakt, per sekse apart in baddert). Tevreden leggen we onze spullen neer en daarna willen we Nara verkennen.

Dat blijkt een uitermate schattig stadje. erg toeristisch, maar ook erg relaxed, met naast alle bezienswaardigheden allerlei leuke winkeltjes en prima restaurantjes. We houden het vandaag bij een drankje (bij een tent die we All Day Dining noemen, naar hun reclamekreet, omdat we niet kunnen ontcijferen hoe ze echt heten) en daarna een burger (bij Sakura Burger), die wel niet heel Japans, maar wel heel lekker is! Daarna wandelen we naar het hotel. Het is op: we moeten heel dringend slapen. Het duurt dan ook niet lang voor het licht uitgaat, zowel letterlijk als figuurlijk.