Het is een reisdag vandaag en op de één of andere manier voelt het als een eerste keer met de Kogeltrein (Shinkansen). Geen idee waarom, maar blij en stuiterig eten we een ontbijtje op de 25ste verdieping van ons hotel. Dat heeft een gewèldig uitzicht op de stad en we genieten bijna net zo veel van het uitzicht als van het ontbijt. Hoewel dat laatste ook lang niet slecht is: veel Japans eten, maar ook allerlei lekkere broodjes, vers gebakken pannenkoekjes, yoghurt met verschillende soorten muesli, sapjes, koffie, thee… Harro doet een poging het relatief gezonde eten van de afgelopen anderhalve week (weinig suiker, weinig vet) in één keer te compenseren (en slaagt daar volgens Karin in), maar ook Karin doet een dappere poging een deuk te slaan in een pannenkoekenberg. Niet heel succesvol; wel een fijne poging.

En dan gaan we voor de trein van 9:36 uur, dus dat betekent even opschieten. Maar: alles en iedereen werkt mee en met nog een minuut of 8 speling staan we (in het juiste rijtje) te wachten op de juiste kogeltrein naar Fukuoka. Naar Hakata Station, om het interessant te maken. Fukuoka is ontstaan uit een samenvoeging van twee steden en de naam Hakata (van één van de delen) wordt nog steeds veel gebruikt. Het wachten op de trein is geen straf: we zien twee andere kogeltreinen binnenkomen voor die van ons binnenkomt en als die er is hebben we al snel een plekje naast elkaar, op een rijtje van twee. Tassen boven ons; jassen aan de kapstok en als de trein vertrekt zietten we rustig onderuit gezakt naar buiten te kijken.

We blijven onder de indruk van deze trein. Uiteindelijk zijn we in 63 minuten 280 kilometer (!) verderop met onderweg maar twee stops. Tevreden stappen we uit in Hakata, pardon Fukuoka. Daar is het ongeveer 750 meter lopen naar ons hotel en dat hebben we ondanks de tassen op onze rug zo gepiept. We kunnen ‘uiteraard’ niet inchecken (dat kan hier eigenlijk altijd pas vanaf 14:00, 15:00 of 16:00 uur), maar de tassen verdwijnen in een bagagehok en dan hebben we onze handen vrij om de stad in te gaan.

Fukuoka heeft niet heel veel bezienswaardigheden die we speciaal willen bekijken. Het is een stad die vooral bekend staat om het mooie weer (daar merken we helaas niet zo veel van: het is grijs en niet heel warm), het uitgaan, het lekkere eten… Een stad waarin business en pleasure goed gemixt kunnen worden. Nou, kom maar op met die mix dan. We lopen om te beginnen naar Tenjin, een ondergrondse shoppingmall die twee metrostations met elkaar verbindt. Als we ondergonds komen weten we niet wat we zien. Ruim 600 meter shopping mall strekt zich in de verte uit. Alles ziet er heel chique uit (donkere wandelen, donker gevlochten staal in het plafond, chique winkels) en als we een stukje lopen ontdekken we dat het niet alleen twee rijen, maar zelfs vier rijen winkels zijn. Er gaat ook nog een ‘straat’ terug. We zijn zeker niet de enigen die aan het winkelen zijn en we kijken onze ogen uit. Van een dame in een winkel waarin snoepjes op kleur zijn gesorteerd krijgen we een snoepje aangeboden om te proeven. Lekker! We zien bakkertjes, veel kledingwinkels, schoenenwinkels èn tassenwinkels, een enorme drogisterij (met bijvoorbeeld 12 soorten mondkapjes: voor de modebewuste health freak) en zo nog wat winkels waarin we onze ogen uitkijken.

Als we halverwege op de terugweg zijn, slaan we af naar de kelder van een warenhuis (oh ja, er zitten meerdere warenhuizen vast aan deze underground mall) waar we allerlei restaurantjes vinden. We zoeken en vinden Hyotan no, een kaitensushi-restaurant (jawel, de lopende band sushi). Het is het restaurant dat op nummer 10 staat in deze stad van meer dan 9.000 restaurants op Tripdavisor (ja, echt waar) dus we schuiven geduldig op de rij krukjes die er buiten staat en al goed is gevuld. Er is binnen niet heel veel plek, maar we merken al snel dat het snel gaat. Binnen een kwartiertje zitten we aan de bar, terwijl al het personeel ons een vrolijk goedendag heeft toegeroepen. Dat blijkt echt iets van sushi-restaurants hebben we al ontdekt: een enorme jodel als je binnenkomt of vertrekt, geïnitieerd door één personeelslid dat jou het eerste ziet binnenkomen / gaan. en de sushi… Oh mensen de sushi is weer eens echt heel erg lekker. we smikkelen en smullen en als we voldoende hebben gehad, rekenen we af en staan we (verrast over het zeer bescheiden bedrag) tevreden weer buiten.

Nouja, binnen dus. In de kelder, van die shopping mall. We besluiten dat we dringend nog wat buitenlucht nodig hebben en nadat we nog wat winkelstraten hebben gezien (veel neon, veel malls, weinig authentiek) vinden we een klein parkje, waar het lijkt te sneeuwen. De kersenbloesemblaadjes dwarrelen van de bomen en we snappen, ondanks het nare, schelle licht heel goed waarom iedereen hier plaatjes van wil maken. We doen vrolijk mee en stuiteren als blije eieren door het parkje heen. Klik, klik, klik!  Daarna wandelen we door naar Canal City, de andere beroemde mall van Fukuoka. Kanaal is misschien een groot woord voor het watertje dat door deze mall stroomt, maar verder is het best een mooi ontworpen gebouw. En: het heeft koffie en een bioscoop. De koffie drinken we op en daarna wandelen we naar de bioscoop waar we een zeer hulpvaardige dame vinden die ons helpt te snappen welke films we eventueel zouden kunnen volgen. Dat zijn er niet veel, maar Batman vs Superman klinkt dan nog wel als prettig dom vermaak. Niet voor vandaag, maar misschien wel voor morgen.

Nadat we zijn ingecheckt (we krijgen een niet heel ruime, maar nette en stille kamer op de bovenste verdieping) willen we vooral nog een drankje en daarna een hapje. Het drankje vinden we bij Goodbeer Faucets Hakata (een biercafé waar Harro erg blij van wordt) en het hapje bij Beef Taigen (een grillrestaurant waar we het lekkerste stuk gegrild vlees in tijden eten… met stokjes!). Tevreden duiken we daarna ons mandje in.