Het ontbijt verloopt een stuk sneller dan het diner van gisteravond en keurig op tijd zit iedereen weer in de bus. Henk is zo’n beetje de enige die nog iets van het gebied èn de plaatselijke fauna heeft gezien. Hij heeft vanochtend vóór het ontbijt al 8 kilometer gelopen en bevers gezien! We zijn een tikkie jaloers, maar wij lagen nog gewoon op één oor toen Henk er op uit trok, dus het is vooral ‘loon naar werken’. Wij krijgen onderweg kraanvogels cadeau (zowel in een weiland als overvliegend) en dat is toch ook geen slechte bonus!

Onze eerste stop is Olsztyn. Dit kleine, pittoreske stadje kreeg als in de 14e eeuw stadsrechten en heeft een grote stadspoort, een kasteel en een mooie kerk. Het ziet er meteen erg leuk uit en dat zal ook wel liggen aan het zonnetje dat we cadeau krijgen. Het is met 10 graden nog steeds niet warm, maar het voelt een heel stuk minder naar dan in de grijzigheid en /of regen! We krijgen er anderhalf uur van Sonya en dat betekent dat we in ieder geval genoeg tijd hebben voor een lekkere kop koffie bij House Café. Een vrolijk gekleurd café met de sfeer van een uitnodigende huiskamer, waar we ook Jan tegen komen.

Als we ons bakkie op hebben willen we nog wel iets van het stadje zien. We kiezen voor de kerk. Katholiek ‘natuurlijk’ maar met een bescheiden hoeveelheid ‘frummels’. We komen er Jan Pawel II (Johannes Paulus de IIe) natuurlijk weer tegen. De andere meest opvallende verschijning is verder een moedeloos zittend Jezus-beeld. In een lendendoek, met zijn hoofd in een hand leunend en een blik alsof hij het heeft opgegeven. We vinden het een vreemd gezicht: dit lijkt ons niet de beste manier om de gelovigen te inspireren! Verder wordt er hard gewerkt aan de kerk en als we het geheel hebben bekeken vluchten we voor de herrie. Onderweg naar het kasteel komen we een beeld van Copernicus tegen. Hij woonde hier een aantal jaar en hielp zijn stadgenoten zich te verdedigen tegen de Teutoonse ridders. Zijn neus, handen en heliocentrisch model (waarbij niet de aarde, maar de zon het middelpunt van ons zonnestelsel is) glimmen van de vele aanrakingen. Het kasteel stamt uit de 14e eeuw en hoewel het er aardig uitziet, besteden we er maar weinig tijd aan. Die is op en we gaan bovendien naar een veel indrukwekkender kasteel. Mariënburg of Malbork!

Dit oudste en grootste bakstenen kasteel van Europa ligt zo’n 50 kilometer ten zuidoosten van Gdansk en is in 1274 gesticht door de Duitse of Teutoonse Orde. De orde vestigde zich na terugkeer uit het Heilige Land in Venetië, maar vroeg aan de Paus toestemming om God’s woord te gaan brengen bij de heidenen in Pruissen. Goedschiks of kwaadschiks: het was een vechtende orde, die niet schroomde hard en bloederig te strffen of te ‘motiveren’. Het leek de Paus een uitstekend plan (we kunnen ons zomaar voorstellen dat hij ook geen trek had in een horde werkelozen ridders in zijn achtertuin) en Malbork / Mariënburg werd gebouwd. En het is echt gigántisch groot! Als we na een supersnelle lunch bij de McDonald’s de eerste poort door zijn, staan we met open monden te kijken naar de burcht die er achter ligt. Met recht een kasteel in een kasteel. De ‘binnen-burcht’ bestaat dan weer uit drie delen, waarvan we er twee bekijken: de middelste en de hoogste burcht. En we komen ondanks dat we 3,5 uur hebben en hele stukken overslaan, tijd èn ogen tekort!

De zalen zijn op wat kleinere ruimtes na leeg, maar met een geweldige audioguide (die oppikt waar je bent, daarover begint te praten en je vervolgens vertelt waar je dan heen moet) en prachtige gerestaureerde zalen is er genoeg te zien. Van ophaalbrug en grafkapel tot keuken en feestzaal. En van een klein duiveltje die je met zijn baard en zijn staart de weg wees naar de toiletten tot gigantische kapel. Versierde deuren en muren, een waterput, klinkertjes en kanonskogels, hout en heel veel bakstenen. We weten ons maar met moeite los te rukken en doordat we daarna een complete Koreaanse tourgroep voor ons hebben bij de toiletten èn de uitgang wat lastig te vinden is (da’s dan weer een nadeel van de audioguide, dat je niet kunt aangeven waar je heen wilt en er zijn nauwelijks borden) komen we een paar minuten te laat bij de bus. Sorry! Door de stromende regen ook nog, want waar het in Olsztyn nog best lekker was, is daar nu geen sprake meer van. Sonya stelt wat teleurgesteld vast dat ze het ons niet zal aandoen om hier de groepsfoto te maken. Iedereen lacht opgelucht terwijl de regen tegen de bus slaat. Tijd om naar Gdansk te gaan.

Daar komen we rond half 6, behoorlijk gaar, aan. We trekken ons terug op de kamer en besluiten samen te gaan eten. We willen eigenlijk een dag iets anders dan Pools en Karin heeft 350 meter verderop een Italiaan gevonden, Cantina La Trattoria. Na een beetje rommelen en opfrissen en even bijkletsen met Martijn, gaan we daar een hapje eten. Het regent nog steeds, maar de korte wandeling blijkt de regendruppels waard. Lekkere bruschetta, een uitstekende pizza, een prima karafje rode huiswijn en een kop koffie toe zorgen ervoor dat we weer helemaal bij komen. Dat was weer een erg volle en een erg leuke dag. We zijn wel blij dat we in Gdanks twee nachten blijven, want het tempo van deze reis ligt hoog. We zijn wel toe aan heel even ons eigen schema bepalen. En we zullen morgen ongetwijfeld opnieuw constateren dat we hier te kort zijn. Maar voor nu wandelen we door de regen naar het hotel en vallen we in een diepe, diepe slaap.