Na een beetje onrustige en vooral korte nacht was het tijd voor de eerste echte
reisdag! We genoten nog even van de warme douche en na een kort, maar erg luxe
ontbijt en kop koffie en thee, moesten alle spullen de truck in. Dat viel nog
niet mee: wennen aan het reisgezelschap, aan de ruimte (of het gebrek daaraan)
en aan het feit dat alles anders is, ruikt, smaakt en voelt. Harro zat samen met
Sander, een van de andere jonge gasten, direct boven op de truck om de zware
tassen bovenin te tillen. Na een hoop proppen, bijgestaan door chauffeur Bernard
en kok Alois, en het oprollen van de zeilen waardoor we een open truck werden,
gingen we op weg.

De route was fascinerend. We hadden allebei het gevoel
dat we in een documentaire van Discovery Channel terecht waren gekomen. Via de
buitenwijken van Nairobi, reden we langzaam het echte Afrika binnen. Rode aarde,
akkers en overal hutjes en huizen. Veel vuilnis ook langs de kant van de weg en
overal kuddes vee: schapen, koeien, geiten. Iedereen keek de ogen uit en hoewel
de truck erg winderig is achterin, is het heerlijk om hoog te zitten met een
geweldig uitzicht.

Na een korte koffiestop onderweg (waarin we kennis
maakten met de eerste souvenirverkopers…) kwamen we rond 1 uur aan bij de
eerste campsite, aan de voet van Mt. Kenia. Alois begon meteen aan het
klaarmaken van de lunch. De rest van het gezelschap (wij dus) begonnen aan het
opzetten van de tenten. Dat viel voor een aantal mensen niet mee: het was voor
hen de eerste keer kamperen. Harro stond de ongeoefenden bij en Karin ruimde de
tent in: toch lekker om al vaker en ook samen gekampeerd te hebben!

Na
een handje helpen met het snijwerk, stond er in no time een heerlijke lunch
klaar. Brood, salade, fruit: dat beloofde wat voor de rest van de reis! Al na 1
lunch wilden we Alois wel mee naar huis nemen! Het (af)wassen voor en na een
maaltijd zou al snel een ritueel worden: handen wassen, eten, afwassen en het
droogwapperen van de spullen, omdat dat hygienischer is dan met een handdoek.

Na de lunch konden we mee wandelen en omdat het een korte wandeling beloofde
te worden, ging ook Karin mee. Onder begeleiding van een gids liepen we mee de
bossen en velden aan de voet van Mt. Kenia in. De gids vertelde over de bomen en
struiken, liet ons vogels en olifanten- en hyraxsporen zien en als klap op de
vuurpijl zagen we Franje-apen!

Terug bij de camping snel naar de wc (een
luxueus gat in de grond) en vervolgens goed in de gaten houden of de bavianen
niet je spullen jatten. Alois ging ze te lijf met een katapult. We konden lekker
blijven zitten, want Alois was al bijna klaar met het eten. We aten heerlijk
(pasta) en na een wijntje bij het kampvuur ging het licht uit. We sliepen om
half 10!