Vroeg op opnieuw en snel tenten uitruimen, want na een snackje worden we
om 7 uur bij de bootjes verwacht voor een tochtje over het meer. Met 6 man in
kleine bootjes varen we eerst langs de kust, waar we ijsvogeltjes zien (2
soorten), ibissen, reigers, wock-hyraxes, een varaan, krokodillen en ooievaars.


We genieten van het uitzicht, de wind en het water. De gids koopt wat
vis bij een visser in een miniscuul bootje, die levend wordt volgepropt met
balsahout om te blijven drijven. Daarna snellen we naar een eilandje om een
visarend (blijkt later een zeearend te zijn!), te voeren. Spectaculair!


Daarna treffen we aan de meerrand uiteindelijk een groep van 8
nijlpaarden, waaronder twee kleintjes! Het grote mannetje neemt zijn taak om de
kleintjes te verdedigen erg serieus en valt ons aan! Hij spingt tot 2 keer toen
omhoog (nijpaarden zwemmen niet maar lopen over de bodem) vlakbij de boot.
Iedereen schikt zich gek, maar het is ook een machtige ervaring om zo dicht bij
te zijn! We sluiten af met krokodillen, wel 8 stuks bij elkaar en hoewel we wat
te laat terug komen (het is al 10 uur in plaats van 9 uur) zijn we het er over
eens dat het een van de hoogtepunten van deze reis is.

De reis gaat nu
naar Kerio Valley, via een stop in Kabernet, een klein plaatsje hoog op de
bergwanden van de valley. We mogen even ronddwalen als Alois boodschappen doet
en we hebben ons nog nooit zo wit gevoeld. Iedereen staart ons na en mensen zijn
zeer gereserveerd. We dwalen over een marktje waar stapels kleding liggen die er
verdacht uitziet als de spullen die we zelf regelmatig in van die
kledingcontainers dumpen. Voor de rest verkoopt men groente, fruit en allerlei
graansoorten, poetsen ze je schoenen en verkopen gebakken maiskolfen.


Ook uniek zijn de slippers gemaakt van autobanden en olielampjes van
oude blikjes. De hordes kinderen in schooluniformen zijn buitengewoon
geinteresseerd, met name in de beelden van een videocamera en de pinda’s die
worden uitgedeeld. We voelen ons echt een bezienswaardigheid tussen alle mensen.


Na de korte stop rijden we door en staan zo’n 20 minuten later naast de
kant van de weg met een kapotte voorband. Alois en Bernard gaan met behulp van
een paar mensen als een stel gekken aan de slag om er een een nieuw wiel op te
gooien en binnen no time zijn we weer op weg.

Een uur later staan we op
een zeer relaxte camping met een spectaculair uitzicht op de Kerio Valley. Warme
douches, een wc die je kan doortrekken en een bar met koud bier… Veel beter
kan de dag niet meer worden. Na spaghetti rond het kampvuur is iedereen aardig
op en duiken we onze tenten in. Dit keer diep in de slaapzak gekropen want het
is toch aardig fris op deze hoogte.