van Johannesburg naar Windhoek

van Johannesburg naar Windhoek

Mja, zo snel in slaap vallen is natuurlijk lekker, maar als je dan vergeet een pijnstiller te nemen na zo’n heftige dag is het wel een beetje een onrustige en korte nacht! Maar goed: er hoeft vandaag niet zo veel. Lekker douchen, aankleden en een ontbijt scoren in de enorme ontbijtzaal. We krijgen accuut keuzestress van alle opties. 

Na het ontbijt zitten we nog een kwartiertje, in het zonnetje, aan het zwembad. Het hotel is erg groot, maar ook prima, zeker voor zo’n stopover! Dat blijkt ook maar weer eens als onze bagage wordt ingeladen in één van de shuttlebusjes die elk half uur gaan. Keurig volgens ons zelfbedachte schema worden we weer terug afgezet op de luchthaven. We vliegen pas om 12 uur, maar het blijkt best handig dat we er nu al, rond 10 uur, zijn. De luchthaven is echt enorm en vandaag mogen we inchecken in Terminal B en vetrekken vanaf Terminal A. Gelukkig zijn karretjes om je baagge op te laden niet alleen handig voor het niet-sjouwen, maar ook om op te leunen bij een stukje lopen. Het gaat dus allemaal heel soepel en omadt we ruim op tijd zijn kunnen we ook nog rustig ergens een bak koffie doen. Oh en kan Karin even ‘eksteren’ in een souvenirwinkeltje. Zonder iets te kopen want ‘we gáán nu pas!’.

De vlucht naar Windhoek is snel en op de laatste 10 minuten na heel soepel. Vlak voor de landing is er zoveel turbulentie dat Karin lichtgroen begint te zien, maar de piloten draaien er hun handen niet voor om. Met een zacht stuitertje komen we soepel aan de grond. Hallo Namibië!

Pfff en dan is het even klaar met het soepele gedeelte van de dag. De douane heeft een nieuw systeem. Ze willen niet alleen je paspoort zien, maar ook een ingevuld formulier, een foto (2x) en vingerafdrukken van ál je vingers! En dat dus in een nieuw systeem. Dat duurt even… We zijn een heel ruim uur bezig met door de douane komen. Daarna gaat het wel heel snel en voorbij de uitgang vinden we onze Chauffeur. Hij heeft geduldig staan wachten en vraagt in het Afrikaans ‘wil jij nog geld betrek?” Nou, pinnen willen we wel ja. Helaas is er één apparaat buiten werking en het andere geeft alleen Zuidafrikaanse Rand. Karin laat een ander stel even voorgaan: dit lijkt haar niet de bedoeling?! Jawel hoor, zegt Chauffeur: de koers is hetzelfde en door heel Namibiën worden Rand geaccepteerd. Oh! Nou, doe er dan maar een berg! 

Helaas heeft het stel dat Karin voor heeft laten gaan besloten dat ze in meerdere keren, met verschillende passen, van verschillende rekeningen eerst alle varianten willen uitproberen. Als we het na 10 minuten opgeven staan ze nog steeds te klooien. Dat pinnen komt morgen wel: we hebben nog Rand.

De weg naar Windhoek (38 kilometer verderop) is uitstekend. We razen met 120 km / uur over het asfalt en de enige keer dat we wat moeten afremmen is omdat er een troep bavianen de weg oversteekt. Het landschap is droog en er waait een stevige, warme wind. Het grijzige valkje dat Martijn spot beschouwt het vanaf een paaltje. Het is leek en de bergen in de verte worden indrukwekkender naarmate we dichterbij komen.

Windhoek is niet heel groot. Chauffeur rijdt ons er doorheen en brengt ons op 10 minuten lopen van het centrum zegt hij, bij Vondelhof Guest House. Er staat een grote muur omheen afgesloten met een hek. Hij parkeert de auto met de laadklep bij de receptie en geeft ons een hand. Fooi dik verdient Chauff: dat was een soepele, veilgie rit.

Het meisje achter de receptie is enorm vriendelijk. Ze geeft ons informatie, een welkomstdrankje (heerlijk: vedund guavesap!), een envelope van de reisorganisatie (morgen om 8 uur meet & greet), een sleutel, een wachtwoord voor Internet èn ze boekt een restaurant voor ons. Op haar advies gaan we vanavond eten bij Nice Restaurant. Dat staat voor Namibian Institute of Culinairy Education. Een restautant waar talentvolle maar kansarme jongeren (verder) worden opgeleid. En dan met eten op hoog niveau, maar – stelt ze ons gerust – niet te stijf. en op twee minuten lopen! Nou, dat klinkt briljant dus doe maar.

Na twee uurtjes rommelen op de kamer en in de schaduw op het terras (waarbij we twee blikjes drinken de man naar binnen gooien: dorst!) wandelen we naar het restaurant en het meisje heeft niets teveel gezegd. Het eten is heerlijk. Tonijntartaart en brie in filodeeg vooraf, daarna respectievelijk een sirloin- en een kudu steak en we delen de lekkerste appel strudel in tijden. Een wijntje en een biertje erbij èn een fles water. 

Als de rekening komt checken we drie keer of alles er op staat, want het komt over alsof we voor een derde moeten betalen. Dat is nog eens fijn dineren. We laten complimenten uitdelen aan de keuken, geven een dikke fooi en wandelen naar bjuiten. Het is volgens het meisje van de receptie handiger om s avonds een taxi te nemen, maar voor twee minuten lopen langs een drukke straat hebben we daar wat moeite mee. We hebben dan ook behalve cash geld en één creditcard niets meegenomen en als de straat verlaten blijkt, wagen we het er op.

In volle vaart wandelen we terug naar het Guest House. Hopla, gehaald en tevreden laten we ons zakken op een stoel op het terras. Daar doen we nog een drankje. Als het meisje om 9 uur de lichtje sop komt ruimen wensen we haar weltrusten en verhuizen naar de kamer. Op het beld met een klamboe er om heen (er zijn nauwelijks muggen maar die ene in Johannesburg en die ene hier in Windhoek hebben Karin alweer gevonden) lezen we en werken we de site bij. En daarna gaan we lekker slapen: morgen om 07:30 uur ontbijt!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.