Oh, wat kan uitslapen toch heerlijk zijn. Martijn wordt helaas wat erg vroeg wakker van de kou (vannacht toch ook maar in laken- EN slaapzak), maar Karin opent heerlijk rustig om half 7 haar ogen. Dag wereld. De wereld begint net lichter te worden en als we de tent uit komen hangt er een prachtige ochtendmist over het meer. We maken wat plaatjes en gaan dan een warm kopje thee halen bij Esther. Rond half 8 schuift ook Norbert aan. Nee, hij heeft nauwelijks geslapen, want het lijkt hier de noordpool wel zegt hij. Veel te koud. Twee dekens zijn niet genoeg. Vreselijke plaats. We moeten ontzettend lachen, geven hem warme thee en plagen hem door horror-verhalen te vertellen over temperaturen onder nul en over dagen waarop het nauwelijks licht wordt.

Na het als altijd voortreffelijke ontbijt willen we varen en op zoek naar vogeltjes. Ja, eigenlijk moet je dat veel eerder doen, maar we hadden geen zin in haasten. Het is nu te zonnig en te warm, dus er zullen weinig vogeltjes zijn. Johnson, een hulp op het kamp, wordt erop uit gestuurd om een boot en gids te vinden. Hij vindt een boot met ‘chauffeur’ Bruce en benoemt zichzelf tot gids. En hoewel het prachtig is op het water en we genieten van het heerlijke zonnetje, is het niet echt leuk. Acheraf blijkt Johnson de plaatselijke dronkenlap en hij is behoorlijk irritant. Hij praat te hard en te veel (waardoor hij vogeltjes wegjaagt), mist de meeste vogels die Martijn wel spot en als hij iets aanwijst herhaalt hij alles zo’n 10 tot 15 keer, tot met name Ivon en Karin, die net voor hem zitten, bereid zijn hem overboord te gooien. Als hij dan ook nog om 11 in plaats van 12 uur terug bij de steiger is, geven we hem ongeveer 3/4 van het beloofde geld. Hij is erg boos, maar blaast uiteindelijk de aftocht. Om te gaan drinken, vertelt Esther later. Tja…

De rest van de middag gebruiken we om te lezen, te lunchen, vogeltjes te spotten in de tuin en rond half 4 gaan we op zoek naar Internet, dat ergens schijnt te zijn! Nou, dat is er ook, bij het Overland Resort, maar hoewel we de site kunnen vinden en de berichtjes kunnen lezen, kunnen we zelf niets posten. Beetje frustrerend, met al die verhalen klaar om te delen, daarom lopen we nog naar een ander resort, maar daar hebben ze helemaal geen Internet. Jammer, nieuwe poging in Kisoro. De rest van de middag zitten we met Gerrit en Ivon en wat drinken heerlijk op een terras, met uitzicht op het meer en naast ons een nieuw vriendje: een zwart-wit ijsvogeltje dat op 2 meter afstand een plaatsje vindt om te vissen.

Het eten is om half 8 en smaakt uitstekend: we eten visfilet en frietjes en jawel, de ober zet mayonaise op tafel en moet erg lachen om Karin’s enthousiasme. Na het eten zitten we nog wel even te kletsen, maar het is flink afgekoeld en we beginnen het koud te krijgen. We poetsen onze tanden en in de tent trekken we een laagje aan voor we de tent in kruipen. Binnen no-time is het heerlijk warm en vallen we tevreden in slaap. Met oordopjes, want aan de overkant van de weg is een feestje gaande, met flink harde muziek.