Vandaag beginnen we met een ‘kleine’ wandeltocht: Op het programma staat het bekijken van de zonsopgang op Dune 45. Slechts 150 meter hoog een eitje om even voor het ontbijt te beklimmen.

Om half zes gaat de poort open en op verzoek van Theodor staan wij om 10 voor half zes vooraan in de rij met overlanders en 4×4’s. We scheuren zodra de slagboom open gaat richting de duin die op zo’n 45 kilometer afstand van het kamp ligt. Door de ondertussen redelijk beruchte stuurkunsten van onze chauff staan wij ruim als eerste aan de voet van duin 45 en kijken op tegen een toch redelijk steile kam. Vol goede moed beginnen we aan de tocht. Harro voorop die zich na een metertje of 50 toch langzaam afvraagt wat er zo aan het piepen is, wat weer 5 meter verder zijn eigen ademhaling blijkt te zijn. Voorop lopen en een spoor trekken door het mulle zand is loeizwaar in een soort estafette waarbij we de voorste persoon blijven afwisselen staan we ruim voor zonsopgang op de duin. Achter ons zien we rijen toeristen het door ons zo mooi gebaande pad opklimmen.

We genieten van het prachtige uitzicht en de camera’s blijven weer eens klikken. Naar beneden lopen op zo’n duin is andere koek: met enorme sprongen en half rennend staan we binnen enkele minuten weer beneden aan de berg. Je zou er bijna weer voor omhoog lopen…

Beneden staat het ontbijt klaar en ook onze gids  voor de hierop volgende wandeling. Hij brengt ons met zijn ‘bakkie’ (een pickup-truck) nog 4 kilometer verder de woestijn in en in de daarop volgende tocht verteld hij ons fantastische verhalen over het leven in de woestijn en het leven van de bosjesman. Hij vangt halverwege nog even een hagedis die hij daarna aan zijn oor hangt en laat ons de sporen van allerlei beesten zien. Een zeer indrukwekkende tour!

De temperatuur is ondertussen redelijk opgeklommen en we vertrekken dan ook snel richting onze nieuwe camping in Solitaire. Daar vinden we een aantal heerlijke dingen: Een zwembad en volgens diverse bronnen (inclusief de alom bekende reisgidsen) de beste appeltaart van Afrika. De appeltaart komt in nogal grote stukken en het verhaal over de beste appeltaart blijkt niet gelogen.

In de avond genieten we van gegrilde Kudu en een glaasje wijn.