Alex is ziek. Hij heeft vannacht drie keer overgegeven en voelt zich behoorlijk beroerd. Niet echt fijn als je een paar uur durende reis over hobbelige wegen voor de boeg hebt.

We gaan naar Swakopmund en stoppen onderweg in Cape Cross bij een van de grootste zeeleeuwenkolonies ter wereld. Daar wonen zo’n 400.000 zeeleeuwen bij elkaar. Omdat ze niet alleen wonen, maar ook poepen, plassen, kleine zeeleeuwtjes baren en doodgaan, stinkt het er enorm. Het scheen nog mee te vallen toen wij er waren omdat het bewolkt was en de jongen al in december/januari geboren zijn.

Elke ochtend worden er een aantal zeehonden afgemaakt omdat de zeeleeuwen, die elk 160 kilo vis per dag eten, een bedreiging zijn voor de visstand waarvan de lokale bevolking afhankelijk is.

Naarmate we dichterbij de kust kwamen, hingen er steeds meer wolken boven het land. Bijna surrealistisch: je ziet geen blauwe lucht, maar alleen wit/geel zand en een grijze lucht.

Aangekomen in Swakopmund is Alex meteen een bed ingedoken. Goed getimed, want we slapen hier niet in tenten maar in een hotel.