We zijn belachelijk vroeg wakker en besluiten ons eerst nog maar
eens om te draaien. Als we uiteindelijk om kwart over 7 opstaan is
het stralend weer. Helder blauw, zonnig en ook op dit tijdstip al
heerlijk van temperatuur. We merken wel dat we hoog zitten (boven de
2000 m.): de lucht is fris en “knispert” bijna en van inspanningen zijn
we sneller buiten adem dan anders.

Na het ontbijt krijgen we gezelschap van onze gids, die ons meeneemt
het dorp in. We beginnen met een bezoek aan een “winkeltje” tegenover
het complex. We leren dat we winkeltjes kunnen herkennen aan de kleur
vlag (van plastic of stof) die buiten hangt: geel of wit voor drank,
groen voor groente en rood voor vlees. De eigenaresse van dit winkeltje
verkoopt maisbier. Het is nog wat vroeg, dus we houden het bij een
nipje. Het is verrassend lekker: hoewel het erg fruitig ruikt,
smaakt het naar Lager! We proeven er ook mais + bonen, de nationale
kost van Lesotho. Het volgende huis wordt bewoont door een dame van 78
(een unicum in dit land), die nog steeds zelf haar huisje onderhoudt.
Het ziet er keurig uit en trots laat ze ons haar rondavel zien, het
ronde huisje met rieten dak, dat hier bij elk huizencomplex staat en
speciaal is bedoeld voor de grootmoeder van de familie. De
dame kookt in haar huisje: de rook ontsnapt door de ramen zonder
glas. Het dak is dicht en het ruikt er heftig naar verbrand hout
en petroleum.

Het 3e huisje wordt bewoond door een dame die ons maispap (een soort
dikke griesmeel) laat proeven en 2 soorten groenten. Een soort erg
zoute andijvie en een soort pompoen-gelei, erg fris en lekker.
Inmiddels worden we op de voet gevold door een hele zwerm kinderen die
bij voorkeur op de foto willen (alleen of met elkaar) en hard moeten
lachen van pret als we ze het resultaat laten zien. Na het bezoek aan
deze huizen trekken we te voet een stukje de rostsen op, waar de gidsen
ons voetsporen van de Lesothosaurus en zijn grote (onbekende) broertje
laten zien! Deze dino leefde ongeveer 200 miljoen jaar geleden en de
voetsporen zijn versteend bewaard gebeleven. Later blijken er meer te
liggen, onder de rots. De geleerden hebben de heuvel echter weer
bedekt, om sporen te bewaren voor de volgende generaties. We vinden het
helemaal te gek om te bedenken dat hier zo lang geleden beesten hebben
gelopen: echt heel bijzonder om te zien!

Hierna begint door een misverstandje met de gids alsnog het zware
gedeelte van de wandeling dat we eigenlijk wilden overslaan. We lopen
verder over de bergrand en trekken over de rotsen het eigenlijke Roma
in, waar we de kerk en de (splinternieuwe) universiteit zien. Daarna
lopen we terug naar The Trading Post, waar met name Karin uitgeput in
een stoel valt. We hebben gelukkig twee uur om onze knieen tot rust te
laten komen en te genieten van een “braai”, een echte barbeque, waarbij
we getrakteerd worden op “boerewors”. Inderdaad een soort
mega-saucijzenworst. Met salades, brood en zoute koekjes erbij is het
allemaal erg lekker.

Daarna is het gedaan met de rust. Om 14 uur staan er vier
Lesotho-ponies voor ons klaar! Eddy, Esther en wij hebben besloten dat
we graag met de traditionele manier van reizen kennis willen maken. De
ponies zijn eigenlijk meer een soort tengere paardjes. IJzersterk en
met een enorm uithoudingsvermogen. We trekken 2 uur door de nabij
gelegen vallei en het is in 1 woord geweldig. Martijn en Esther hebben
geen ervaring, maar houden zich uitstekend. Eddy en Karin genieten van
de vrijheid van het zelf rijden (Eddy pas vanaf halverwege, dan laat
zijn gids de teugels pas los) en draven zodra dat kan. Niets
super-georganiseerd: zelf rijden, met 4 gidsen te voet en 1 extra te
paard erbij. Heerlijk. We genieten op een nieuwe manier van de
uitgestrektheid en de stilte en hoewel onze billen het wel zat vinden
na 2 uur, genieten we van elke minuut!

Als we terugkomen springen we eerst onder de douche en wassen we
onze broeken uit (die wel heel erg naar stal ruiken) en daarna schuiven
we aan bij de traditionele dansen die de schoolkinderen voor ons
uitvoeren. Het is wat rommelig en er wordt druk doorheen gepraat, maar
het is erg ontspannen en de jongens en meisjes doen (gescheiden, in
heel ander soort dansen) erg hun best. Na 1 1/2 uur zijn we er echter
wel klaar mee… Als we opstaan (dan maar onbeleefd), stoppen ze acuut.
Zo accuut, dat we ons afvragen of ze soms zaten te wachten op dat
seintje! We geven ze een dikke fooi en ze komen ons allemaal een hand
geven.

Uitendelijk eten we om 19 uur. Als we daar bijna mee klaar zijn, zet
Kobus een muziekje op dat wel heel aanstekelijk werkt. Hij vertelt dat
hij gemerkt heeft dat met name de zwarte bevolking daarop altijd uit
zijn dak gaat. Op dat moment kom Matabo (een van de personeelsleden
binnen) en begint accuut te swingen. We moeten allemaal erg lachen en
moedigen haar enthousiast aan. Uiteindelijk staat binnen een paar
minuten bijna iedereen te swingen. 10 minuten later rollen we giegelend
naar onze kamer. Daar krijgen we, op veler verzoek, sterrenkunde van
gepassioneerd sterrenkundige Cees, die ons sterrenbeelden en
sterrenwolken aanwijst en veel vertelt. We sluiten de dag af met een
paar vallende sterren! Onze wens? Heeft betrekking op deze
ongelooflijke dag…