Donderdag 8-09 – Kibale Forrest NP

Donderdag 8-09 – Kibale Forrest NP

We worden wakker van alle vogelgeluiden: wat een concert. Na een snelle opfrisbeurt (douchen doen we eind van de middag) zitten we om 7 uur aan het ontbijt. De rest van de groep eet boven, maar wij mogen Esther’s ontbijt en wat een feestje is dat. Ze heeft zich ongelooflijk uitgesloofd: eieren, worstjes, brood, beleg, pannenkoeken, vers fruit (waaronder passievruchten), koffie, thee en sap. We eten een heerlijke hap. Zoveel, dat we per direct de lunch afbestellen. We bewaren de rest van ons fruit. Dat is zat na zo’n berg eten!

En nu splitst de groep. Wij gaan, samen met Tjerk, Anke, Albertine, Pieter en Dominique (die we eerder per ongeluk Bianca noemden) naar de ‘swampwalk’, de moeraswandeling, waar we met enige geluk een hoop apen gaan zien. De rest gaat chimpansees zoeken! We krijgen rubberlaarzen aan en gids Bernhard (op de opmerking dat wij een prins hadden de zo heette, zegt hij met een stalen gezicht ‘yes, I’m his nephew’) neemt ons mee de 4 1/2 kilometer het moeras door.
Het is een prachtige wandeling, deels over de grond, deels over houten vlonders, door een stuk moeras waarvan we af en toe het gevoel hebben dat het een grote kas is. Schitterende bloemen en planten, overal vlinders en vogels (waaronder de prachtige great blue turacoo) en jawel, heel veel apen. We zien, op de bavianen na, alle apen die we kunnen zien: mangabees, roodstaart apen, rode en zwart-witte franje-apen, vervet-aapjes en zelfs de zeldzame l’hoest-aap. Hoewel ze niet allemaal goed te fotograferen zijn (probeer maar eens in de jungle, tussen de bladeren en tegen de grijze lucht een aap te fotograferen die hoog in een boom zit) maar we genieten met volle teugen. Hoewel het tempo naar onze smaak wat erg laag ligt (we doen er uiteindelijk vier uur over!) is het toch een erg mooie wandeling en hebben we heerlijk de tijd om van alle die leuke beesten te genieten.

Rond 12 uur zijn we terug, nemen we een bordje fruit en wisselen verhalen uit met een erg enthousiaste Gerrit en Ivon. Ze hebben wel 20 chimpansees gezien en zelfs moeders met kindjes. Gerrit laat een aantal prachtige foto’s zien en we kunnen alleen maar hopen dat wij ze ook zo zien.

En om half 2 vertrekken we, met hetzelfde groepje als vanochtend, om dat te gaan proberen. De middag-tracking is altijd risicovol: de apen rusten dan vaak uit in de bomen, dus we hopen dat we ze in ieder geval kunnen vinden. Om te beginnen wordt de groep gesplitst en wij komen in de groep bij Tjerk en Anke. We krijgen een gidse mee en een bewaker met een geweer, voor het uitzonderlijke geval dat we een bosolifant of buffels tegenkomen. Dat is nog nooit gebeurd, maar better safe then sorry zullen we maar zeggen.

We gaan eerst een stukje met de auto en midden op een bospad (wat onze gidse ‘the main road’ noemt) worden we tussen de vlinders eruit gelaten. We gaan op weg en verlaten na een minuut of twee het pad. En ongelooflijk, na vijf minuten zien we onze eerste chimpansee; het dominante mannetje van de groep! We mogen tot op 8 meter naderen. Om te voorkomen dat we ziekten overbrengen mogen we niet dichterbij, maar we merken al snel dat de chimps zich daar niet altijd wat van aantrekken. We bekijken de baas een tijdje en als hij begint te lopen, gaan we met hem op zoek naar de rest. En het wordt een ongelooflijke anderhalf uur.
Na twee minuten zitten we middenin een troep chimpansees: helemaal rondom ons en zelfs in de bomen boven ons zitten zeker 20 chimpansees. Mannetjes, vrouwtjes, jongeren en in de verte, hoog in de boom, een moeder met jong. Ze scharrelen om ons heen, zitten te eten of elkaar te vlooien en wandelen onbekommerd rond. Zolang we zelf niet te dicht bij komen, naderen zij ons af en toe wel. Een jong mannetje nadert tot op 2 meter! We durven bijna niet te ademen: wat is dit geweldig! We fotograferen (ongelooflijk lastig: tussen de bladeren, op de grond van het oerwoud is het erg donker) en hebben zelfs de mazzel dat twee apen elkaar zitten te vlooien in een plekje zon. We maken close-ups van een paar prachtige koppen. Af en toe lopen de apen verder en lopen wij mee. We komen nog weer andere chimps van dezelfde groep tegen en uiteindelijk vinden we de baas weer. Hij zit er rustig bij en uiteindelijk gaat hij, op zo’n vijf meter afstand, er bij liggen, hoofd achterover, ogen dicht… De gidse gebruikt dat moment om ons meer te vertellen over de chimps. Zo zijn ze erg sociaal, herkennen ze hun vrienden (ook aan de roep), jagen ze op rode franje-apen en masturberen ze (in ieder geval de mannetjes) als er geen vrouwtjes in de buurt zijn. Als twee apen elkaar vlooien en daarbij wat intiem worden, fluistert de (vrouwlijke) gidse Karin toe ‘look closely, you can copy styles for the bedroom’, met een knipoog.

Na een ruim uur (eerder zeventig minuten) moeten we er vandoor, zegt de gidse. De officiele tijd die je bij ze mag doorbrengen, is een uur. Als we 10 minuten verderop zijn, kruisen de chimps opnieuw ons pad en mogen we nog zeker 15 minuten blijven staan kijken. Er ontstaat een enorm kabaal als er een gevecht uitbreekt en de baas gaat even orde op zaken stellen. Als hij terugloopt keert de rust terug in het bos en verdwijnen de chimps in het bos. We blijven achter en kunnen de eerste twee uur een enorme grijns niet meer van ons gezicht krijgen.

Terug in de lodge praten we na met een drankje. Terwijl we in het zonnetje zitten te genieten komt een zwart-witte franje-aap zich laten fotograferen. In de verte springen de roodstaart-apen door de bomen. Als het vijf uur is, duiken we haastig onder de douche (warm!) en schoongewassen zitten we aan een drankje als de rest ook terugkomt. We wisselen snel wat verhalen uit, maar het programma is nog niet afgelopen. Zo’n 15 jongeren van een school voor (aids)wezen komt voor ons dansen en zingen en doen dat erg enthousiast. Ze laten ons twee dansen zien (de chimpansee-dance, waarin de dansers vooral hun lenigheid laten zien en de gorilla-dance, waarin ze hun kracht tonen) en verder horen we een Engels gedicht, voorgedragen door een erg zenuwachtig meisje, een couplet uit het Ugandese volkslied en twee liedjes over natuurbehoud. Iedereen heeft veel plezier en na afloop laten we niet alleen een fooi achter, maar kopen ook een souvenirtje.

Daarna begint het te regenen en te onweren, maar onze dag kan echt niet meer stuk. We wisselen tijdens het opnieuw heerlijke eten allerlei verhalen uit en na het voldoen van de rekening, duiken we de tent in. Het is alweer droog en de maan en sterren staan te stralen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.