Na de fantastische dag van gisteren staan we vrolijk op. Het is schitterend weer: de zon zorgt voor een dampend oerwoud en het overheerlijke ontbijt van Esther zorgt weer eens voor blije magen. We moeten serieus lijnen als we terugzijn, maar minder eten van die ontbijtjes is heeeeel moeilijk!

Als we klaar zijn met het ontbijt blijken de tenten al afgebroken en de tassen al in de jeep. We kunnen! De weg is gedeeltelijk bekend terrein, maar na Fort Portal rijden we door naar het zuiden, tot we bij de evenaar zijn. Daar stoppen we natuurlijk voor een foto (en een plas; Karin plast achter een struik op twee halfronden tegelijk) en daarna rijden we door naar Queen Elizabeth NP, het op een na grootste park van Uganda, dat in 1954 na een bezoek van Koningin Beth van Engeland zijn huidige naam kreeg. We rijden door naar de Bush Lodge, wat een prachtige plek blijkt te zijn, aan het water. In het water horen we nijlpaarden knorren, we worden ontvangen in een tent die ‘receptie’ wordt genoemd en krijgen daarna een ‘eenvoudige’ lunch in de vorm van een heerlijke sandwich met (voor ons) tonijn. Daarna gaan we meteen op pad, terwijl we uit onze ooghoeken nog zien dat onze tent wordt opgezet en uitgesopt door het personeel. Hoezo eenvoudige reis?!

We rijden naar het Kazinga Channel, waar we, samen met een aantal andere mensen, aan boord gaan van een boot met bovendek. Als iedereen aan boord is vertrekken we, rond 3 uur, voor een tocht van twee uur langs de oever van het kanaal. En het blijkt een vogeltjesparadijs. Als we aan de overkant bij de oever aankomen zien we eerst buffels, een olifant, een krokodil en nijlpaarden (ja, tegelijk) en daarna enorm veel vogels. Zo zien we, naast de vogels die we al eerder zagen, pelikanen, maraboes, lepelaars, verschillende reigersoorten, twee soorten aalscholvers en twee nieuwe ijsvogelsoorten, waaronder de pygmee (waarmee we deze trip de kleinste en de grootste ijsvogelsoort hebben gezien). Aan de kant lopen ook twee grote varanen, een soort die tot 2,5 meter groot kan worden. In QE zijn ook verschillende vissersdorpjes, waarvan de mensen toestemming hebben gekregen om te blijven wonen in het park, mits ze leven van de visvangst en de inkomsten van het park en de zoutmeren in en net naast het park. De mensen zwaaien enthousiast.

Het is een heerlijke tocht en weer heel anders dan de vorige twee boottochten. Om vijf uur zijn we, na een laatste glimps van een bosbokje, weer terug aan de kade. We rijden terug naar het kamp, waar we na wat opfrissen genieten van een heerlijke maaltijd. Vier gangen. Natuurlijk. Bovendien heeft Esther een prachtige taart geregeld voor Rien, die 65 blijkt te zijn geworden vandaag. Rien trakteert op zijn beurt op drank. Het is al snel erg gezellig aan tafel. Na het poetsen van de tanden en de lenzen, krijgen we bewaking mee naar de tent (de hippo’s komen hier erg dichtbij) en we duiken onder het geknor van deze waterreuzen, de tent in.