Zondag 11-09 – QENP Noordelijke Sector

Zondag 11-09 – QENP Noordelijke Sector

Vandaag moeten we er weer vroeg uit: om half 7 worden we aan het ontbijt verwacht. Het is dus nog stikdonker als de wekker om 6 uur gaat en Martijn voorzichtig gaat plassen en zijn gezicht wassen. De nijlpaarden knorren nog ergens achter de tent, maar zolang we niet tussen hen en het water komen en in een duidelijk verlichtte circkel rustig bewegen, komt alles goed. We belanden veilig bij het ontbijt, ondanks dat de bewaker deze keer in geen velden of wegen is te bekennen.
Na het ontbijt vertrekken wij met Albertine en Pieter in de jeep (en de rest in de andere jeep) voor een gamedrive; Ivon en Gerrit gaan een wandeling in een kloof doen, in een poging nogmaals chimpansees te zien. Zij vertrekken om half 8 met Esther, in een huurauto. Bakker gaat ze straks weer ophalen.

De gamedrive begint ronduit saai. Er is geen beest te bekennen. De eerste anderhalf uur zien we alleen een paar olifanten bijna uit zicht en heel in de verte een paar kobs. En die zwarte vlekjes zijn misschien wel buffels ja… Het wordt later en later en we beginnen de moed op te geven. Dit wordt het niet, deze drive…

Tot we, in de verte, een auto spotten die zijn lichten aan heeft… Norbert leent Martijn’s verrekijker en zegt tevreden ‘simba’ (leeuw!). We draaien de zijweg op en binnen 2 minuten spotten we een leeuwin aan de wandel. In dit lage gras zien we ineens weer wat een enorme roofdieren het toch eigenlijk zijn. Onverstoorbaar wandelt ze verder, ondanks het groeiende aantal auto’s (alle chauffeurs en gidsen bellen elkaar). Norbert kijkt het eens aan en zegt dat hij denk dat de mannetjes verderop zijn. Zijn instinct blijkt te kloppen. Aan de rechterkant van de weg zijn nog twee vrouwtjes en drie mannetjeleeuwen. Het blijkt een troep: een (naar leeuwenbegrippen) stokoud mannetje, zijn twee volwassen zoons en twee vrouwtjes. Ze steken voor ons de weg over (hollend als ze voorbij de auto’s moeten, want er staan inmiddels wel zo’n 15 tot 20 wagens, inclusief een complete schoolbus!) en we kunnen een aantal prachtige plaatjes maken. Daarna kijken we en irriteren we ons aan de wagens die zich verdringen voor het beste uitzicht en daarmee de leeuwen opjagen. Norbert ergert zich ook en blijft, tot onze grote tevredenheid, staan. Het is prima zo.

Na dit spektakel rijden we naar een plaats waar we even de auto uitkunnen en een uitzicht hebben over een van de zoutpannen die wordt geexploiteerd door de lokale bevolking. We maken een plaatje, strekken de benen, doen een plas en dan gaan we weer verder. Terug, want we hebben het verste punt bereikt. En we kruisen opnieuw het pad van de leeuwen. Deze keer komen ze aanlopen en buigen daarna af tot ze parallel aan de weg lopen. Alle auto’s staan daarmee op een rijtje en iedereen komt aan de beurt, zonder dat ze de leeuwen opjagen. We staan zeker een kwartier te kijken (net als alle kobs in de omgeving, die ingespannen de leeuwen in de gaten houden) en vertrekken daarna zeer tevreden naar het kamp. Op een prachtige troep olifanten op afstand en waterbokken die de weg oversteken na, is er niet zo veel meer te zien. En er kan weinig tippen aan al die leeuwen!

Terug in het kamp zoeken we de schaduw op. Het is ineens strakblauw en bloedheet. We bestellen een pot thee, wisselen verhalen uit en eten om half 1 een sandwich. En vragen ons af waar Ivon en Gerrit blijven, want die zouden al terug moeten zijn. Rond 1 uur komen Bakker, Esther, Ivon en Gerrit het kamp binnen. Na een mooie, maar teleurstellende wandeling heeft Bakker ze nog even naar de leeuwen gebracht. Dat wil zeggen: heeft hij een nieuwe troep voor ze gevonden! Gelukkig kan nu iedereen enthousiast details uitwisselen. En na de lunch hebben we wat vrije tijd. Dat was weer even geleden, dus dat wordt gewaardeerd. Karin probeert de blouse en bh te redden (ze faalt, maar wast en passant maar even een broek en een ander shirt uit om het aantal schone kledingstukken te optimaliseren) en daarna werken we in de schaduw, met een drankje, het verslag bij.

Aan het eind van de middag om een uurtje of vijf is het ver genoeg afgekoeld voor de volgende game-drive. Het plan is pas terug te komen als het donker of bijna donker is. We stappen allemaal weer in de auto’s en rijden naar hetzelfde deel van het park als vanochtend op zoek naar leeuwen. Al aan het begin van de weg zien we een andere auto staan bij de plek waar Gerrit en Ivon de leeuwen vanochtend hebben achtergelaten. Al snel zien we drie vrouwtjes uitgeput in het hoge gras liggen. We nemen een paar foto’s en al snel komen er meer en meer auto’s bij staan. De leeuwen houden het voor gezien en gaan verderop uit het zicht liggen. Wij gaan ook maar verder. Na een omzwerving met gestreepte meerkatten die een kob verjagen, zien we nog een mannetjes leeuw in de verte uitgevloerd liggen. Te ver voor mooie plaatjes. Als het bijna donker is komen we terug bij het begin en daar lopen de drie leeuwinnen alweer. We staan snel stil en het blijken er uiteindelijk zeven te zijn die rond de auto’s lopen, een prachtig gezicht in het bijna donker. Helaas te weinig licht voor foto’s, maar wel genoeg voor een leuk filmpje.

Bij het kamp staat ons weer een vier gangen menu te wachten met avocado, soep (wat later bij navraag minestronesoep bleek te zijn), kip en chocotaart toe. Geen straf! Na het gebruikelijke praatje van Esther over het programma van morgen, is het tijd om de rekening te betalen. Op typisch Afrikaanse wijze (complete inefficiente chaos en verwarring, mede te danken aan alle mzungu) worden alle rekeningen van alle mensen uitgerekend en betaald. Daarna lekker slapen want morgen gaan we weer vroeg weg.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.