Vroeg opstaan doen we ook vandaag, maar gelukkig (weer) voor iets leuks. We gaan wandelen! Zonder ontbijt maar met frisse moed worden we door Bakker samen met gids Andrew afgezet in het park om te voet de bush te gaan ervaren. Het weer is onverwacht schitterend en als we het kletsnatte, met dauw bedekte veld inlopen, komt de zon op boven de impala’s, zebra’s, buffels en waterbokken. En het is prachtig. Te voet kunnen we veel dichterbij komen dan met de auto en we genieten (ondanks dat we binnen een kwartier al kletsnatte voeten en broeken hebben) van de rust.

Uiteindelijk wandelen we bijna twee uur door het prachtige landschap en behalve de beesten en vogels zien we ook de sporen van de beesten: pootjes, hoefjes en klauwen in het zand. Een mooi gezicht en Andrew weet er een hoop van, wat het ook vandaag weer extra leuk maakt. Hij vertelt ons ook veel over de planten en bloemen, een kant van het landschap die tot nu toe onderbelicht is gebleven. Door zijn rustige stem vinden we het nergens eng (ook niet in het zicht van een erg agressieve, eenzame buffel), al schrikken we ons ongelukkig als er uit een hol waar we naar staan te kijken ineens onder veel gekrijs drie wrattenzwijntjes schieten!

Als we er zo’n beetje klaar mee zijn en net bedenken dat het wat ons betreft wel mooi is, steken we de weg over en zien op nog geen 25 meter Bakker rustig staan wachten met de auto. Dat was nog dichter bij dan afgesproken en de gids levert ons tevreden af bij ons trouwe chauf. Bakker rijdt ons naar het restaurant, waar we in het stralende ochtendlicht ontbijten. Daarna rekenen we alles af bij het kantoor (ook de extra kosten voor de tent) en vertrekken voor de laatste lange rit naar Entebbe.

De wegen zijn dit laatste stuk (behoorlijk) goed, maar de landcruiser heeft er steeds meer problemen mee. De derde versnelling weigert dienst en de zwarte rook uit de uitlaat wordt steeds erger. Bakker moppert dat hij de auto moet wegbrengen straks en we hopen dat het beest yhet volhoudt tot vanavond. Door de problemen gaat het wat langzamer dan gepland en uiteindelijk lunchen we niet bij de evenaark, maar een uurtje rijden daar vandaan. Er is niet veel keuze en uiteindelijk koopt Martijn twee pakken koekjes als lunch. Beter dan weer een ei, in de vorm van een ei-sandwich!

Bij de evenaar stoppen we en bekijken de winkeltjes en drinken wat. Tien minuten voor we verdergaan, ziet Karin aan de overkant allerlei witte vellen drogen en nieuwsgierig gaat ze op onderzoek uit. Het blijkt een atelriertje waar papier en producten van papieren worden gemaakt. De vriendelijke eigenaar legt alles uit, laat haar van alles zien en uiteindelijk komt ze (een paar minuten te laat, met een aantal souvenirtjes en zeer tevreden) terug in de landcruiser. We kunnen!

Na een lange, lange dag, waarin we als altijd ons ogen uitkijken en waarin we twee keer door de politie zijn aangehouden (een stop die door Bakker efficient en uit ons zicht wordt… afgehandeld), komen we rond vijf uur aan bij de Airport guesthouse in Entebbe. En wat een heerlijke plek is dat toch. Een schone kamer, een warme douche, lekker eten en drinken, supervriendelijke mensen… We praten nog lang na onder de sterren en boeken ons laatste uitstapje. Morgenavond vliegen we naar huis!