Onze laatste dag en met een vlucht die pas om 23:59 vertrekt wordt het ook een lange. We hebben vanochtend dan ook weinig haast en schuiven rond half negen aan bij het ontbijt. Nadat we die achter ons kiezen hebben en onze bagage ingepakt is beginnen we onze rit: 450 kilometer naar Johannesburg met op de weg weinig leuke stopplekken.
Het eerste stuk van de rit verloopt erg traag, we rijden constant door dorpen en stadjes waardoor onze gemiddelde snelheid niet boven de 50 uitkomt. Tegen de tijd dat we dan in de buurt van de snelweg komen zijn we wel dringend toe aan een bakkie koffie. Al snel vinden we een shopping mall, waar we onze overgebleven Swazi dollars wisselen voor Rand, boekjes shoppen en een espresso’tje drinken. Daarna gaan we weer verder, maar nu gelukkig wat vlotter. Er zijn weliswaar fors wat wegopbrekingen, en ook kunnen sommige vrachtwagens die bergop moeten de zaak redelijk vertragen, maar al met al kunnen we redelijk doorrijden. Aangekomen bij een splitsing in de snelweg besluiten we om af te slaan naar Pretoria en daar nog wat te bekijken. Uiteindelijk staan we rond half drie na een tocht dwars door de stad bij het ‘Voortrekkers’ monument. Bij een cafetaria eten we eerst een cheeseburger en een tosti en drinken wat en gaan daarna het wanstaltige monument bekijken. In het monument staat door middel van gebeeldhouwde stenen platen de geschiedenis van de voortrekkers beschreven, en dan met name hoe ze heel heldhaftig de oorspronkelijke bevolking ‘overwinnen’. Fraai is het allemaal niet te noemen, maar het geeft wel een beeld van een voor dit land belangrijk stuk geschiedenis. Het monument stamt uit 1949, waarschijnlijk zou een monument voor dit stuk geschiedenis er tegenwoordig wat anders uitzien…

Nadat we een uurtje hebben rondgehangen zijn we er eigenlijk wel klaar mee, en omdat we geen zin hebben om nog in het donker rond te gaan rijden besluiten we maar gewoon richting de luchthaven te gaan rijden en daar verder te kijken. Het begin van de rit verloopt goed, maar dan gebeurt er een eind voor ons een ongeluk en in combinatie met druk vrijdagmiddag verkeer voelt Zuid Afrika plotseling weer heel Nederlands aan: we staan stil.
En dan wordt de rit 20 kilometer voor het einde ook nog spannend: het waarschuwingslampje van de auto springt aan (je kent het wel: het lampje dat zegt: nu stoppen, auto is stuk). De motor loopt gelukkig nog en zolang er nog geen echte rook uitkomt besluiten we maar gewoon door te gaan. Daarbij wordt stilstaan met je auto in de buitenwijken van Jo’burg toch afgeraden.
Uiteindelijk bereiken we na dik een uur de luchthaven, het autootje snort nog steeds en we leveren hem in bij Budget. Als we melden dat het storingslampje brandt halen ze min of meer hun schouders op en zijn we klaar.
Hoewel we 6 uur voor vertrek op de luchthaven zijn, is er gelukkig wel al een balie open en kunnen we onze spullen droppen, daarna lopen we maar gelijk door de douane zodat we nog wat kunnen shoppen en drinken. Geeske koopt nog wat parfum en we kopen allebei nog een boekje, drinken een biertje en een wijntje en later nog wat koffie en langzaam tikt de tijd voorbij. Uiteindelijk gaan we bij de gate zitten met een boekje en een laptop, werken het laaste deel van het verslag bij en stappen keurig op tijd het vliegtuig in.