Na opnieuw een mooie route (alles staat in bloei!), was de volgende stop Moulay-Idriss. Dit kleine heilige plaatsje ligt tegen de bergen aangeplakt en bestaat daarom voornamelijk uit trappen. Althans, zo lijkt het. Onder begeleiding van een jonge, Duits sprekende (?) gids, werden we naar het heiligdom van Moulay-Idriss zelf gesleept. Wij mochten er uiteraard niet in, maar het inkijkje was mooi. Ook bijzonder is dat je overal, maar dan ook overal, mag fotograferen. Alleen mensen en met name vrouwen zijn wat schuw, onder andere omdat ze geloven dat een stukje van hun ziel verdwijnt door de foto.

Het heiligdom is uiteraard een moskee, met een, in dit geval erg bijzondere, minaret. De minaret is de enige ronde in heel Marokko (de rest is vierkant) en in 1939 gebouwd als eerbetoon aan door de bouwer bezochte ronde minaretten. De toren is prachtig, groen met wit, ingelegd. Groen is de kleur van de Islam en is dan ook overheersend in Moskeeen. Tot slot bezochten we een mooi uitzichtspunt, waar we de moskee en de rest van het dorp opnieuw konden bekijken.

Als laatste, maar zeker niet minste, bezochten we Volubilis; de ruines van een Romeinse stad uit de tweede en derde eeuw na Christus. Naast de ooievaars en de zuilen van de basilika, waren met name de mozaieken mooi en goed bewaard gebleven. Het was warm op de heuvel waarop de restanten te bezichtigen waren, dus na een flinke wandeling dronken we een “the a la menthe” op het schaduwrijke terras. Wat een dag…