Auw, na eindeloos kletsen ging die wekker natuurlijk ongeveer 4 uur te vroeg
af. Het was dan ook kwart voor 6. De dag begon grauw: het mistte en er was
weinig te zien. Wel prettig voor onze ogen (klein tukje), maar we waren even
bang dat het zo zou blijven! Het eerste deel van de route was van Fes de Midden
Atlas in. De weg was bochtig en het werd steeds steiler. Tegen de tijd dat we in
Ifrane waren, was het gelukkig zonnig en al lekker warm.

Ifrane is de Marokkanse wintersportplaats voor de mensen met centen. Een
soort Chamonix in Marokko, met ‘s winters sneeuw en zelfs Arabisch/Franse
bordjes die “barriere du neige” aangeven. De koffie was lekker en Eef genoot nog
de hele dag van de gekochte Marokkaanse (marsepein)koekjes. Marokko is bij
uitstek het land van “zoet”!

Een geplande aap-stop (in de ceders langs de weg huizen Makaken) viel helaas
in het water, maar de rest van de route door het toen nog erg bergachtige
landschap was erg mooi. Het was duidelijk merkbaar dat het voorjaar is: alles
stond in bloei en velden vol met klaprozen, akkers vol met graan en eindelozen
grazende kuddes geiten en schapen vulden het uitzicht. Uren rijden door steeds
wisselend landschap verveelde geen moment en het was “ineens” tijd voor de lunch
(in Beni-Mellal). .

De middagroute (inmiddels door de steppen) had als hoogtepunt een kudde
dromedarissen! Ze kwamen naast de bus en we konden ze zelfs aanraken (wat we
even oversloegen; ze kunnen gemeen bijten). Vooral de kleintjes waren erg lief
en we schoten aardig wat plaatjes. Iedereen kwekte er nog flink over na en de
rest van de route was zo voorbij.

Het hotel in Marrakech is erg centraal gelegen. Het ligt tegenover de minaret
van de Koutoubia-moskee, de “Eiffeltoren van Marrakech” en op kruipafstand van
het Plein Jemaa-el-Fna. Na het dumpen van de koffers proefden we alvast wat van
de bijzondere sfeer die er hangt. Slangenbezweerders, zwarte magie,
henna-tatoueerders en vooral veel eet-kraampjes. Dat belooft wat! Het eten (op
het dakterras van het hotel, met uitzicht op de minaret) was prima en het ijsje
toe smaakte minstens net zo lekker. Op naar de oproep voor het ochtendgebed!