Deze laatste volle dag in Marrakech genoten we eerst maar eens van een beetje uitslapen. We konden tot 11 uur ontbijten en hoewel we ook nog wel wat dingen wilden doen, was de hoogste prioriteit “slaap inhalen”! De wekker ging uiteindelijk om 9 uur (toch 4 uur later dan de dag ervoor…) en we rommelden in slakkentempo naar het ontbijt. In het zonnetje op het dakterras bladerden we de reisgids door. Er was nog zoveel te zien.

We besloten tot het El Baija paleis van rond 1880, dwalen over de souks en een bezoekje aan de Jardin Majorelle. Het Baija paleis is niet makkelijk te vinden, maar dwalen door Marrakech is geen straf. Leuke pleintjes, kleine straatjes… Bij het paleis aangekomen was het half twaalf en we besloten het er maar op te wagen, ondanks dat het bordje de lunchpauze al aankondigde. De dame aan de kassa zei dat het pas om 12 uur dicht zou gaan en uiteindelijk hadden we zelfs een uur. Marokkaanse flexibiliteit heeft zo z’n voordelen. Het complex was gigantisch en erg mooi! Enorm rijk versierde vertrekken, veel mozaieken, gigantische binnenpleinen, fonteinen. We keken ons ogen uit!

Terug op het plein hielden we om te beginnen een korte stop voor een drankje. Daarna dwaalden we voor de laatste foto’s door de souks. Kleurige sjaals (eindelijk de wolsouk gevonden!), prachtige aardenwerk, leuke doorkijkjes… zelfs na al die dagen raakten we niet uitgekeken. Uiteindelijk hielp een erg vriendelijke meneer ons de snelste weg naar het plein vinden. Hij werd wat minder vriendelijk toen we hem maar twee dirham gaven voor zijn diensten. Erg jammer: het had ook niets kunnen zijn!

Daarna hadden we een dilemma: haast (we zouden om half drie verzamelen voor het bezoek aan het park) en honger (we hadden nog niet geluncht en het was al kwart voor twee)! Een snelle hap dan maar, bij een tentje dat ongelooflijk belachelijke prijzen had… vonden wij. Vijf euro voor een frisje! Belachelijk! Bij het afrekenen bleken we voor twee grote koppen soep, brood en een drankje 18 … dirham te moeten betalen. Omgerekend ongeveer 1 euro 70…

Na wat steggelen met de “man op de bok” mochten we (Jan, Ida en wijzelf) voor 15 dirham de man met een koetsje naar de Jardin Majorelle. De tuin is van Yves St. Laurent geweest en vormt een groene, rustige oase in de chaotische stad. Bloemen en planten en rustgevende fonteintjes in kleine vijvers.

’s Avonds klommen we de drie trappen op van restaurant Le Marakchi. Uitkijkend over het plein en een van de weinige restaurants met een drankvergunning in de omgeving is Mariachi spectaculair. Alles is versierd, van de bewerkte houden plafonds, tot de mozaïeken op de muren en de geweven tapijten op de vloer. Het geheel is verlicht door kaarslicht en over de tafels en de vensterbanken liggen verse rozenblaadjes verspreid. Het eten is er heerlijk en de live muziek is niet al te zenuwslopend. De perfecte omgeving voor een gezellige afscheidsavond en hoewel we op tijd zijn gaan slapen, was het een prima slot. Om met Theo te spreken: “Lieve mensen, dank jullie wel!” Daar sluiten we ons van harte bij aan!