Na een lekker ontbijtje gaan de tassen op de auto en lopen we door de
palmoase naar Douz. Het slaperige stadje loopt over van de activiteiten
door de wekelijkse markt. De woestijnbewoners verzamelen zicht op de
veemarkt om beesten te kopen en te verkopen. Van chameaux tot
konijntjes en van muildieren tot geiten. Daarnaast wordt er in en om de
open Souk van alles verkocht: kleding, gereedschap en natuurlijk eten.
We dwalen wat rond en Karin koopt een klein souvenirtje. Een verhaal op
zich dat kopen, want natuurlijk moet er afgedongen worden. We worden er
al bijna goed in: we spreken samen een strategie af en vervolgens gaat
Harro los. Dat scheelt toch gauw zo’n 40-50%.

Na een bakkie
koffie begint de toch naar Tozeur. De wind is er inmiddels enorm
heftig. Zodra we Douz uit zijn stroomt het zand als water langs de
ramen en zelfs in de auto happen we zand. Na een half uurtje duiken de
landcruisers ineens naar rechts en de zandduinen in. Het zicht neemt
verder af tot we eigenlijk alleen zand en de auto voor ons zien. Nu
begint het speelkwartiertje van onze chauffeurs. Als gekken rijden ze
over metershoge zandduinen en scheuren door het mulle zand. Tot onze
grote verbazing blijven ze niet een keer vaststaan en na een
kwartiertje vinden met name de mensen achterin het wel weer goed.
Gelukkig hebben de chaufs hun kick wel weer gehad en na nog een kleine
20 minuten hobbelen komen we weer op de normale weg.

We maken een korte
stop om wat zandrotsen te bekijken: letterlijk rare metershoge keiharde
zandrotsen. Na vijf minuten zijn we compleet gezandstraald en zijn we
blij dat we weer verder gaan. De volgende stop is midden op de Chott:
de enorme zoutvlakte oostelijk van Tozeur. Zo ver we kunnen kijken een
witte vlakte met her en der plassen water die door de mineralen
dieproze kleuren. Er is hier nauwelijks zand in de lucht (hoewel het
wel hard waait) en we komen helemaal bij.

Na een uitgebreide
fotosessie en een uurtje rijden komen we aan bij onze eindbestemming:
Tozeur. We lunchen bij restaurant La Republique (lekker, maar wel veel
vliegen) en worden daarna afgezet bij Hotel Continental. Na even
opfrissen lopen we samen naar de palmoase waar we tussen de palmen en
bananenbomen koffie drinken en de rest van onze reis plannen. Het is er
heerlijk rustig en zandvrij.

Stuiterend van de caffeine (ze
weten hier wel hoe ze een straf bakkie moeten zetten) gaan we anderhalf
uur later op zoek naar de Medina van Tozeur, bekend om zijn
‘filigraan’architectuur. Ze hebben een bepaalde manier van met stenen
werken, waardoor een duidelijk relief ontstaat. Veel gebouwen zijn dan
ook versierd met geometrische figuren. We dwalen door doodstille
straatjes en worden overal vriendelijk begroet. Ook in het cafe waar we
nog een bakkie doen (meer caffeine) zijn de mensen enorm vriendelijk,
maar je moet er als vrouw wel tegen kunnen dat je de enige vrouw bent.

Om
7 uur zien we de rest van de groep weer en eten we opnieuw bij La
Republique. Omdat Marjo jarig is vertrekken we na het eten naar het Dar
Charait complex. Dit is een reproductie van een paleis waar naast een
museum, en een hotel ook een bar is gevestigd. Hier genieten we van een
wijntje en een biertje. Na 1 rondje is het tukjestijd, want we moeten
morgen om zes uur op!