Vroeg op: We moeten vandaag haast maken want om half acht hebben we een
vlucht vanaf Djerba naar Tunis. Om nog wat van de dag te maken rijden
we om 7 uur met de auto’s naar de bergen in de richting van de grens
met Algerije. We stoppen een paar keer om te genieten van een
fantastisch uitzicht over de vlaktes en de enorme kale rotsen. Als we
stoppen om een kleine waterval (la grande cascade) te bekijken rennen
er ineens twee 8 weken oude puppies om ons heen. De dames maken plannen
om ze over de grens te smokkelen en zelfs de heren zijn vertederd. We
pikken onderweg de guide op en als we aangemeld zijn bij garde national
start ook onze twee en en half uur durende wandeltocht.

We lopen door
prachtige rotsformaties en de gids laat ons fossielen, versteend hout,
versteende slakkenhuizen en diverse steensoorten zien. Na twee uur
wandelen komen we bij een verlaten dorpje aan wat aan de rand van een
oase ligt. Aan de andere kant van het dorp ligt een enorm ravijn. We
genieten van het prachtige uitzicht en de uitgebreide
fotomogelijkheden. 100 fotoklikken later vertrekken we weer en komen
aan bij een verzameling cafe-tjes en toeristische kraampjes waar we
Karin, Liesbeth, onze chauffeurs en nog meer puppies (deze maar 4 weken
oud) vinden.

De chauffeurs hebben er voor gezorgd dat ook
Karin een leuk programma heeft: ze hebben de dames afgezet bij een zeer
goed te bewandelen ravijn, waar een kleine waterval te bewonderen is en
verder heel bijzondere minerale afzettingen in de rots. Het is er
doodstil en we genieten een kwartiertje door helemaal niets te zeggen
en alleen maar te kijken. Bij het koffie drinken hernieuwd Liesbeth
haar vriendschappen met de plaatselijke verkopers (wat leuke souvenirs
oplevert) en daarna rijden we van Tamerza (waar de wandeling begon)
naar de tweede bergoase om te wachten op de lopers.

Na een
bijtank- en plasstop (in een prachtig schoon, luchtig toilet dat
palmoase heet) duiken we de auto’s in voor de lange rit terug naar
Djerba. Onderweg stoppen we om nog wat inkopen te doen voor de
pciknick, maar voor de rest is het doorrijden geblazen. De picknick
zelf is kort maar lekker: we stoppen in een palmoase, waar we genieten
van vers warm brood en een enorme hoeveelheid belegsoorten. Binnen 30
minuten is alles weer opgeruimd en zitten we weer in de auto’s.
Veel
valt er niet over te zeggen, behalve dat het een fors eind is. We komen
rond 4 uur aan bij de haven waar het veer naar Djerba vertrekt. Hier
mogen we aansluiten achter een enorme rij auto’s, met name landcruisers
vol met toeristen die terugkomen van hun dagtripjes op het vasteland.
Geergerd kijken we naar ladingen toeristen die in veel te korte
broeken, rokjes en topjes rondrennen. Ook voor ons was het in het begin
even wennen om met die enorme hitte toch bedekt rond te lopen, maar
zo’n moeite is het nu ook weer niet om wat respect voor een andere
cultuur te tonen. We doden de tijd met een drankje en ‘maken kennis’
met een chameleon die een verkoper op Karin’s hand zet.

Een uur
en 4 veerponten later rijden onze jeeps het veer op en lopen wij er
achter aan. We genieten van de frisse zeelucht tijdens de 15 minuten
durende overtocht en rond half zes zit iedereen weer in de auto’s voor
het laatste stuk naar de luchthaven. We nemen de zeer rustige
alternatieve snelweg (een zandpad) langs het water en een klein half
uur later zien we de toren van de luchtverkeersleiding aan de horizon
opdoemen. Snel eten we langs de kant van de weg nog wat fruit en
drinken we nog een drankje. De geplande tweede picknick lukt uit
tijdgebrek niet meer.

Ruim op tijd op de luchthaven nemen we
afscheid van onze chauffeurs. We checken snel onze bagage in en het
grote ticket avontuur kan beginnen. We zijn nog steeds op zoek naar de
juiste tickets voor onze terugvlucht op 6 juni, maar op de luchthaven
lijkt er schot in te komen. Zeer hulpvaardig wordt er al snel
geconcludeerd dat we inderdaad op de vlucht van 6 juni geboekt zijn. We
krijgen hier ook een schriftelijke bevestiging van, maar de tickets
kunnen alleen in Tunis geprint worden. Er wordt een Telex naar Tunis
gestuurd om aan te kondigen dat we er aan komen en tevreden stappen we
op het vliegtuig.
Aangekomen in Tunis lopen we snel naar de balie om
onze tickets op te pikken… Helaas: de daar aanwezige medewerker werkt
niet mee en verteld ons dat hij geen telex heeft gekregen, we terug
moeten komen als er een fax is uit Amsterdam en als zijn baas er is op
maandag.
We rijden teleurgesteld achter de rest aan naar het prima
hotel in het centrum van de stad. Nadat we onze spullen hebben gedumpt
en de kamer voor twee extra nachten hebben gereserveerd, gaan we met de
groep eten bij pizzeria ‘la Mamma’. Ondanks dat het laat is gaan het
eten en de drank er bij ons prima in en het is erg gezellig. Terug in
het hotel nemen we afscheid van Liesbeth, Ton en Marjo, Caroline en
Justine, Wim, Anja en Evelien. Lieve allemaal; dank jullie wel voor
fantastisch mooie en een heel gezellige reis. We hebben enorm geboft
vinden wij, met het gezelschap en we zullen jullie missen de komende
anderhalve week!