Uitslapen! Terwijl de rest van de groep om 6 uur vanaf het hotel
vertrekt draaien wij ons nog eens rustig om (troost jullie: over
anderhalve week zijn wij ook aan de beurt). Om een uurtje of 10 komen
we ons bed uit en vertrekken we voor fase drie van onze grote ticket
actie.
Na een croissantje en een sapje op een terras pikken we een
taxi naar het vliegveld. Deze medewerker van Tunisair is veel
vriendelijker maar ook hij kan uiteindelijk niets doen zonder zijn baas
die er pas maandag weer is. Wordt vervolgd…

Na ondertussen
al twee keer teveel te hebben betaald voor een taxi naar de stad
(andersom gaat het prima) besluiten we het deze keer anders te doen. We
stappen dit keer op de tweede verdieping in een taxi die net iemand
heeft afgezet bij de vertrekhal. Zonder enig probleem gaat de taximeter
aan en 4 dinar en nog iets later staan we voor het Bardo museum. 2 en
een half uur en zo’n 200 foto’s lang dwalen we door dit museum vol met
de meest mooie mozaieken. Het museum is gevestigd in een oud paleis,
dus ook het gebouw zelf is erg de moeite waard. Rijk versierd en erg
mooi opgezet, met een schitterende collectie kunnen we het museum
iedereen aanraden. Na een kopje koffie zijn we in 1 klap weer wakker
(wat doen ze hier toch met dat spul). We nemen terug de sneltram in
plaats van de taxi. Erg goedkoop en hoewel – gezien de blikken van de
andere passagiers – weinig gebruikt door touristen werkt het
uitstekend. We zijn in no-time in het centrum.
Het eerste
internetcafe laat ons nogal in de steek (de plaats waar het zou moeten
zijn is een grote bouwput), maar uiteindelijk vinden we vlak achter ons
hotel op de 2e verdieping van een bouwval wel een werkend exemplaar.
Daar werken we in een paar uur tijd de site bij.

[vervolg – toegevoegd 28-05]
Het
duurt even voordat we alles opgeschreven hebben; pas rond 6 uur zijn we
weer op de hotelkamer. Daar frissen we ons op en trekken iets anders
aan want we gaan echt chique uit eten. Een korte wandeling dwars door
de Medina brengt ons bij het restaurant Dar El Jeld. Dar betekent
paleis of omgebouwd landhuis en het heeft dan ook de klasse die je van
een paleis mag verwachten. Hoewel ze in eerste instantie helemaal
volgeboekt zijn, mogen we na een tweede inspectie toch naar binnen.

We
gebruiken een aperatiefje in de lounge en worden dan naar onze tafel
begeleid. Op een balkon op de eerste etage hebben we een prachtig
uitzicht op de andere tafels, zonder dat we het gevoel hebben dat we
echt weggestopt zijn.
De bediening is vlekkeloos, al blijft het eten
tunesisch. Na een enorme partij lekkere voorgerechtjes en halverwege
een fles prima rode wijn valt het hoofdgerecht een beetje tegen. Dat
mag de pret niet drukken; in zo’n entourage is uit eten gaan altijd
leuk. We tafelen onder het genot van een kopje koffie nog wat na en
rond een uur of 11 verlaten we voldaan het restaurant. We willen ‘s
nachts liever niet dwars door de Medina wandelen, dus we pakken een
taxi. De jonge chauffeur zit vol met verhalen, doet een extra rondje
waarmee hij ons gepast afzet en uiteindelijk staan we weer vlakbij het
hotel. Tevreden over ons eerste dagje samen op stap vallen we in slaap.