In alle vroegte staan we op in een poging in de ene badkamer met 3 douches voor 22 personen ons op te frissen. Harro staat natuurlijk als laatste op, precies op tijd om zonder wachten een douche in beslag te kunnen nemen. Zonder ontbijt gaan we de bus in waar we verder slapen.

De rit voert door de ochtendspits van Kaapstad. We gaan via een kortere weg terug naar de stad en vervolgens verder noordwaarts richting Namaqualand. Om een uur of 2 komen we bij ons kamp in the middle of nowhere aan. De luxe wordt nog wat verder teruggebracht, maar wel op een heel charmante manier: het kamp bestaat volledig uit grotere en kleinere rieten hutten. In elke “hotelkamer” staan 2 bedden, kastjes, stoeltjes en een vloerkleed. De toiletgebouwen zijn natuurlijk ook van riet en zijn mooier dan je zou denken, er is zelfs warm water.

Dit kamp werkt er hard aan om een toeristische trekpleister te worden met informatiecentrum en al. Ondanks dat het onderkomen prima in orde is, hebben we geen idee welke attracties er gepromoot kunnen worden. ‘s Middags maken we een wandeling onder leiding van een plaatselijke gids. Hoogtepunt daarvan zijn de gekleurde vlekken op een rotswand die met een hoop fantasie voor rotstekeningen kunnen doorgaan.

‘s Avonds kunnen we voor het eerst uitgebreid van Andors kookkunsten genieten. Haar stoofpot met kip smaakt uitstekend. Ook wordt het corvee-rooster geintroduceerd. We hebben afwisselend taken op het gebied van food preparation, dish washing en truck cleaning. Na de afwas kijken we naar de zeer heldere sterrenlucht en duiken vroeg ons rieten hutje in.