Dag 17. Okavangodelta

Dag 17. Okavangodelta

Vandaag begint wat misschien wel ons spannendste avontuur van deze reis wordt: 3 dagen en 2 nachten kamperen op een onbewoond eiland in de Okavangodelta!
We worden opgehaald door een open truck. We nemen alleen een kleine rugzak, slaapmatjes en slaapzak mee. In een uur rijden we naar het mokoro station. Onderweg zien we struisvogels, die er erg grappig uit blijken te zien als ze gaan rennen.

Aangekomen bij het mokoro station krijgen we al gauw een bootje en een poler toegewezen. Behendig vouwt hij onze slaapmatjes tot comfortabele zetels en verdeelt hij de bagage zodanig over de mokoro dat de kans op nattigheid minimaal is. Als iedereen is geinstalleerd, begint de tocht naar ons onbewoonde eiland. In 1,5 uur glijden we door het riet naar de plaats van bestemming. Het is heel relaxed om zo achterover leunend de natuur te bekijken en de 12 mokoro’s varend in en lange rij maken een mooi plaatje. Onderweg wordt af en toe gestopt om water uit de lekke exemplaren te scheppen of verloren bagage uit het water te vissen.

Op het eiland zetten we onze tentjes op en krijgen instructies. Het toilet is een gat in de grond, zonder begeleiding gaan zwemmen of wandelen buiten het kamp is niet toegestaan. De polers die ons naar het eiland hebben gebracht blijven ook kamperen. Hun leven bestaat grotendeels uit het kamperen in de delta. Ze blijven overigens in contact met het thuisfront: ondanks dat wij denken aan het einde van de wereld te zijn beland, is hier gewoon telefoon ontvangst!

‘s Middags wordt het erg warm en wij doen de schaduwdans: elk half uur zoeken we met ons klapstoeltje een nieuw schaduwplekje. Gelukkig hebben we een boek en speelkaarten meegenomen. Harro krijgt een spoedcursus polen en vaart naar het “zwembad”: een open plek in het riet waar de krokodillen, nijlpaarden en slangen normaal gesproken niet komen. Terwijl hij erheen vaart klinkt het gebrul van een nijlpaard toch wel erg dichtbij. Harro blijkt al een heel aardig snelheid te kunnen halen.

Om 5 uur starten we een game walk: een wandeling met als doel natuur te bekijken en wild te spotten. We worden in 3 groepen opgesplitst en 3 van de polers ontpoppen zich tot gids. Ons groepje van 7 wordt gegidst door West, de leider van de hele expeditie. Na 5 minuten lopen gebaart hij ons zachtjes te zijn: op een meter of 50 afstand op het volgende eiland zien we een olifant! West concludeert uit zijn lichaamstaal dat de olifant op ons gefocust is, dus het plan om over te varen gaat niet door. Wij vinden de game walk nu toch al zeer geslaagd. De olifant loopt heen en weer en lijkt af en toe op ons af te komen. Hij blijft echter op zijn eiland en wij observeren en fotograferen hem uitgebreid. Na een tijdje lopen we verder over ons eigen eiland en zien van een afstandje nijlpaarden, we beklimmen een termietenhoop en fotograferen de mooie zonsondergang.

Bij terugkomst in het kamp blijkt dat Andor ook in deze omstandigheden een lekkere maaltijd in elkaar weet te zetten. Zittend bij het kampvuur laten we het ons goed smaken.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.