Nadat we gisteren na het bezoek aan het Internetcafe heerlijk hebben gedouched (wat raakt een mens dat soort dingen weer waarderen als ze er een tijdje niet zijn) hebben we de rest van de middag in de schaduw op het ‘terras’ van het hotel doorgebracht. We kletsen gezellig met Ivon en Gerrit en ook Pieter en Albertine (die al in Kideppo waren en vanaf vandaag ook onze reisgenoten zijn) schuiven aan. ‘s Avonds eten we met z’n allen: ook Esther, Norbert, Vickie en de voor ons naamloos gebleven chauffeur van Albertine en Pieter schuiven aan. Het is erg gezellig en op het schrikbarend late tijdstip van 10 uur gaan we naar bed… waar we besluiten dat we een vreemd bed hebben. Het is 1.80 lang, maar meer dan twee meter breed! We kijken elkaar aan: zullen we dan maar? Nadat we de gaatjes in de klamboe hebben afgeplakt met stukjes pleister duiken we dwars in bed. Dat ligt beter: nu past ook Martijn. Bekaf vallen we in slaap.

De wekker gaat laat: we hoeven pas om kwart over 7 aan het ontbijt te zitten. Dat garandeert overigens niet dat je meteen kunt ontbijten. TIA (This Is Africa): als je tegelijk besteld kan het best zijn dat de bestellingen met 40 minuten er tussen binnen komen! Om 8 uur zitten we in de jeep: Ivon nog met het laatste stukje ei in haar mond. De rit naar Murchison Falls NP gaat de eerste paar uur over de route die we ook op de heenweg hadden. De weg is deze keer droog, maar de gaten zijn nog net zo indrukwekkend. Onderweg wordt het langszaam drukker. Waar we gisteren in totaal 10 auto’s tegenkwamen, zien we er nu steeds meer en in Gulu is het gewoon druk! We zien ook voor het eerst weer gewone auto’s en niet alleen jeeps en landrovers. We kijken nog net zo onze ogen uit als op de heenweg.
Het weer is vandaag trouwens prima: hoewel het tussendoor een paar uur bewolkt is, is het zonnig en halfbewolkt als we de afslag nemen naar het grootste park van Uganda. Die weg is perfect: geasfalteerd en nauwelijks een gat te bekennen. Voor de eerste keer deze reis rijden we 100! Dat duurt tot de eerste afslag daarna, dan zitten we weer op een weg met de karakteristieke rode kleur. African massage guys, African massage.

Om 1 uur zijn we bij de gate van het park, waar we zowaar in een huisje kunnen plassen (onderweg maken we ‘pee-stops’, wat interessante klauteracties in de plaatselijke berm oplevert) en de lunch-spullen uit de auto halen. Ivon en Karin snijden groente, Martijn zet zijn blik-opener-kwaliteiten in op het blikje tonijn en Esther en Vickie organiseren lunch. We knagen de bammetjes op in de schaduw van een boom en binnen no-time zijn we weer onderweg. Game-drive time! Tja, beetje verkeerde tijd van de dag, dus hoge verwachtingen hebben we niet, maar het dak kan open (we moeten een beetje om de op het dak gepakte tenten heenkijken) en er is vast wel iets te zien.
En dat blijkt. Wat een prachtig park is ook Murchison Falls! Het landschap is fenomenaal: er is open savanne en bosrijk savanne-gebied. Er zijn glooiende groene heuvels, bezaaid met palmbomen, ‘worst-bomen’ (met gistende vruchten waar apen en olifanten dronken van worden en dol op zijn) en accacia’s (de ‘fluitende’, door een typisch geluid dat ontstaat door de wind die door de vruchten blaast en ‘senegal’ de karakteristieke paraplu-accacia, die het symbool van Afrika is). En, blijkt al snel, er zijn heel veel beesten. Al na letterlijk 150 meter zien we de eerste Ugandese Kobs (een karakteristieke antilopesoort, die het nationale beest van Uganda is en in de vlag is afgebeeld) en de uren daarna worden we echt getrakteerd. Heeeeel veel kob’s, oribi’s (de minihertjes), wrattenzwijntjes, buffels, hartebeesten, grote roofvogels (die we niet allemaal meteen kunnen thuisbrengen) en de echte traktaties zijn de enorme hoeveelheden giraffen en een aantal olifanten, waarvan eentje heel dichtbij. We genieten, schieten plaatjes en herinneren onszelf eraan dat dit de rit naar de camping is en eigenlijk een soort bonus-game-drive.

Rond 4 uur zijn we bij de ferry, aan de Albert Nijl. De ferry is een platte bak, waar ongeveer 8 jeeps / auto’s op kunnen en die aan twee kanten enorme motoren heeft om het gevaarte naar de overkant te krijgen zonder meegesleurd te worden door de forse stroom. We stappen uit, want we moeten even wachten tot de bak onze kant op komt. Als we naar het water wandelen horen we een soort gesnuif en spot Martijn de eerste nijlpaarden, op nog geen 10 meter afstand, in het water. Wat een gezicht. En wat een fijn idee dat die beesten overdag lekker in het water blijven.

Aan de overkant is het nog een paar honderd meter rijden en dan zijn we bij Red Chili Camp, waar we kennis maken met de rest van de groep (Rien en Toos, zus Sjanne (de zus van Toos wel te verstaan), Tjerk en Anke en Dominique, de enige Belgische aanwinst in de groep). Ze zijn vandaag uit Entebbe gekomen en nog wat gaar van de reis. We schudden handen, oefenen namen en horen dat we samen met Gerrit en Ivon als enigen deze hele reis blijven kamperen. De rest heeft de comfort-optie bijgeboekt en slaapt vanaf nu ‘binnen’. We vinden het vooral leuk dat we leuke camp-genoten hebben (de ‘eenvoudige klasse’ is vanaf nu een geuzennaam) en als de rest de sleutels krijgt, van de banda’s en opgezette tenten, gaan wij op de campsite onze eigen tent opzeten. We worden er al iets handiger in en samen met Norbert hebben we binnen no-time onze tenten en die van Norbert opgezet. Ivon en Gerrit helpen nog met die van Esther, terwijl wij spullen versjouwen en Karin probeert een vlek uit haar gloednieuwe tas te poetsen. Het knalrode anti-muggen-spul van Norbert heeft gelekt. Afijn, de tas is hiermee ingewijd en het rood staat wel lekker … contrasterend bij het paars…

Als we klaar zijn vertrekken we naar de open diner-ruimte waar de vogeltjes en de vleermuizen doorheen vliegen. We drinken, kletsen en eten uiteindelijk een hapje met Gerrit en Ivon. Daarna schuiven we braaf bij de rest van de groep aan en horen we van Esther het programma voor morgen. Een volle dag: game-drive, boottocht en klim naar de bovenkant van de watervallen. We zijn benieuwd! Na wat gepruts met lenzen en tanden (hier is een kraan, zijn w.c.’s met wc-papier en zelfs douches op de camping… oh en de buren zijn trouwens wat wrattenzwijntjes en bavianen!) duiken we de tent in, onder een schitterend heldere sterrenhemel.