Hè, wat heerlijk: geen wekker, gewoon lekker wakker worden omdat we klaar zijn met slapen. Het is nog redelijk vroeg als we wakker worden, een uurtje of kwart over 7 / half 8 en we kijken elkaar aan. Is het zonnig? Check! Nouja, wolken genoeg, maar voor nu is het prima. Hopla, er uit en zwemmen! We rennen bijna naar buiten in onze zwemkleding en met onze snorkelspullen. Equipment-check! Het strandje is klein, maar prima groot genoeg om tropisch te zijn en toegang tot het water te bieden. We lopen wat te klooien, maar dan liggen we in het heerlijke water en snorkelen we door de kleine baai heen. Vanmiddag of morgen willen  we wel verder, maar nu is het heerlijk om in alle rust even onze spullen te proberen. En we zien zowaar al meteen vissen. De bodem is hier nog wat zanderig en we zien weinig koraal, maar het is heerlijk. Zwemmen nog voor het ontbijt!

Als we onze eerste plons naar tevredenheid hebben afgemaakt, wandelen we druipend naar ons appartementje, waar we met spullen en al onder de douche gaan. De zooi hangen we op het wasrek dat we op het balkon zetten en daarna nemen we een bak yoghurt met cruesli, een sapje, een kop thee en ploffen we op het balkon. Om ons heen zingt een heel vogelkoor de nieuwe dag toe. Wat een manier van wakker worden: hier kunnen we aan wennen!

Na het ontbijt graaien we onze zooi bij elkaar en lopen naar de auto. Onderweg komen we Cyrill tegen. We vragen hem of hij de touroperator die hij eerder noemde toen we hem ernaar vroegen, kan bellen (Mason’s Travel). we willen een sorkeltour voor één van de komende dagen boeken. Hij grijpt meteen zijn telefoon en vraagt halverwege het gesprek: is vanavond half 6 ok? Dan komt de vertegenwoordiger even in jullie apartementje uitleg geven en kan je aangeven of je wat wilt boeken en dat eventueel meteen doen. Ehm, ok, wat een service!

Tevreden rijden we naar Victoria en wat meer specifiek: naar de Botanische tuinen. Die zijn rond 1900 opgericht door meneer Dupont. We kopen een kaartje en wandelen naar binnen. De tuinen zijn prachtig: een vreemde mix van keurig ‘aangeharkt’ (het gras lijkt wel bijgewerkt met een nagelknipper) en wild (enorme rostblokken en tropische begroeiing maken het een echte tropische tuin). We spuiten onszelf (drie beten p.p. te laat) in met Deet tegen de muggen en wandelen daarna het pad af. Om ons heen zien we enorme fruitbats tussen de bomen heen en weer zweven. Er staan enorme Coco de Mer, een palmensoort die alleen op de Seychellen en waarvan de noot (als de schil er af is) lijkt op het vrouwlijk geslacht (en ja aan de achterkant op billen). We gaan een beetje van het pad af, wandelen langs een moerasgedeelte, met waterlelies, tussen de enorme bomen door en op weg naar het schildpaddenverblijf. Daarvoor kiezen we niet de handigste route (glibberig paadje, met muggen), maar het levert ons wel een cadeautje op. Karin ziet ineens vlak naast het pad een kluwe… tja wat zijn het eigenlijk? Het blijken schattige, gestreepte egelkindjes! Er zijn er in totaal wel 8: drie rennen er achter moeders aan die van ons wegrent, maar de overige vijf zijn enorm nieuwsgierig en klimmen bijna óp Karin’s schoenen! We zijn helemaal vertederd, maar als moeders terug komt en naar ons sist besluiten we haar niet verder van streek te maken en laten we haar achter. Om haar vijf ukken een pak op hun donder te geven denken we: dat zal ze leren om niet naar moeders te luisteren!

De groep enorme landschildpadden leeft in hier een omheining, maar komt op verschillende eilanden van de Seychellen in het wild voor. We lezen de informatieborden en zijn onder de indruk van de joekels. Ze kunnen wel tot 300 kilo en meer dan 100 jaar oud worden (we lezen 250 jaar op de borden, maar dat lijkt ons wat optimistisch)! Geen idee of deze exemplaren ook zo oud zijn, maar ze zijn wel indrukwekkend. Daarna zijn we wel klaar: we zijn warm, plakkerig en toe aan iets drinken. Op naar Victoria. We zitten nog niet in de auto of het begint te spetteren. Goeie timing! Vooral als het even later stopt met spetteren en begint te hoezen. Dat stopt weer als we op een parkeerplaats midden in Victoria zijn.

Daar staat een bord bij, dat we moeten betalen. Maar hoe?! En lokale man biedt uitkomst: parkeertkaart kopen bij het postkantoor. Ok, nu het postkantoor nog. We wandelen onder één plu (het regent weer), naar de hoodstraat en jawel, het postkantoor. Miss Rose (volgens het bordje) biedt uitkomst: een parkeertkaart en een vriendelijk gesprekje. Ze moet lachen als Martijn wat moeite heeft met de dag te bedenken. Ha, we zijn goed bezig als we de dag beginnen te vergeten! Martijn brengt de parkeerkaart naar de auto en Karin ploft vast neer bij de Pirates in Arms. The place to be volgens alle boekjes en reviews. We begrijpen maar half waarom: waarschijnlijk om dat het zo fijn mensen kijken is, vanuit dit open gebouw aan de hoofdstraat. Verder ziet het er uit alsof het een jaar of 10 geleden al wel een opknapbeurt had kunnen gebruiken. Maar de drankjes (verse sapjes) zijn heerlijk en het is een prima plek om te wachten tot het droog wordt en om plannen te maken.

Als het droog wordt wandelen we naar de ferry. We hebben nog geen kaartjes voor onze tripjes naar La Digue, naar Praslin en terug naar Mahé. Als we de ‘jetty’ hebben gevonden geeft de vriendelijke verkoopster ons het advies (nog) géén kaartjes te kopen. Zondag 11 uur is het niet druk en dan kan je ter plekke een kaartje kopen. Want wat nu als je plannen veranderen? Of er iets mis gaat? Of de boot niet vaart? Of… Ok, ok, geen probleem en eigenlijk best een goeie tip. Ik ben er zondag ook, zegt ze, dus kom naar bij mij dan komt het goed. Met een grijns gaan we weer weg. Ok, tot zondag!

We wandelen terug naar de hoofstraat. Tijd voor lunch! Die lunch vinden we bij het News Café, op de eerste verdieping van één van de grotere gebrouwen aan de hoofdstraat. We vinden een plekje op het balkon, in de schaduw en met een windje. De vriendelijke serveerster geeft ons op ons verzoek verse sapjes (wat zijn die hier toch lekker!) en zet alvast wat dips neer voor bij het eten. De ene is azijn zegt ze, maar wat die andere nu is. Karin besluit heel voorzichtig een vorkpuntje er in te zetten om te proeven… Ze houdt zich daarna groot, maar het lijkt wel of van dat minibeetje haar mond in brand vliegt en haar lippen tintelen nog 20 minuten door. Martijn, die duidelijk denkt dat Karin (die bekend stata als behoorlijk wat wat heet eten betreft) overdrijft, doet haar na. Weet je het zeker, vraagt ze nog en een paar seconden later schieten Martijn’s ogen open. Goeie genade, wat is dat?! Hij verslikt zich er bijna in: wauw! Het blijkt een comi van chili en verse gember… creole style!

De saus laten we verder maar achterwege als we onze lekkere wraps eten. Na nog een kopje (ijs)koffie vertrekken we weer. Het is droog dus een goed moment voor ene rondje Victoria. Dat is snel genoeg gemaakt. We zien het oude gerechtsgebouw (nu met een hoog hek er om heen, omdat het gebouw begint te vervallen), de klokketoren (een verkleinde versie van de parliamentstower met de Big Ben er in in Londen), de mooie huizen langs de hoofdstraat, de markt (niet al te groot, maar met allerlei groente- en fruitsoorten die we niet of met moeite herkennen) en tenslotte de rijkversierde hindoetempel. Die staat overigens op zo’n 100 meter van ene kerk aan de ene kant en eenzelfde afstand van een moskee aan de andere kant. Ze weerspiegelen samen mooi de gemengde bevolking van de eilandengroep.

Als we klaar zijn begint het te druppen en door de volgende bui rijden we naar de hapjes-supermarkt bij ons appartementje in de buurt. We halen lekkere dingen en rijden dan terug naar ons appartement. Het is een uurtje of half 4 en nu begint het serieus te regenen. Om de rest van de dag niet meer op te houden. Ongelooflijk, wat komt er een water naar beneden. Het lijkt wel of iemand een douche heeft aangezet. gelukkig is het niet koud, dus met een drankje is het op ons balkonnetje prima uit te houden. Daar zitten we nog als rond half 6 de vertegenwoordigster van Mason’s Travel langs komt. Ze is duidelijk moe van een lange dag werken, maar vertelt ons vriendelijk en efficiënt de verschillende snorkel-opties die ze hebben. We noteren veel informatie over trips die vanaf Praslin te doen zijn en gaan daarna voor de bijl voor een boot-/snorkel-/wandel-tocht voor komende vrijdag. De voorspellingen zegen dat het dan een betere dag zou moeten zijn. We hopen het, want er komt nu wel erg veel water uit de lucht en het begint ook wat harder te waaien. 

De dame vertrekt nadat we hebben geboekt en betaald en wij zetten de balkontafel vol hapjes èn twee kaarsen. Want het is natuurlijk donker en de verlichting is wel heel heftig. en het heeft wel wat. De hapjes en drankjes smaken prima en daarna gaan we naar binnen. Koud is het niet, maar wel vochtig en winderig. Binnen kijken we een film (er is een prima aantal tv- en filmkanalen te ontvangen als we de kabel eenmaal in de tv hebben geplugd), terwijl het buiten steeds harder waait en regent. Uiteindelijk vallen we rond half 11 met oordopjes tegen de herrie, in slaap. En dromen van zon en snorkelen.