De laatste volle dag in the Beach Cottages en we zullen deze plek missen! We hopen dat we er nog eens terug mogen komen, bij voorkeur dan met iets mooier weer. De zon schijnt als we opstaan en we eten snel ontbijt. Snorkelen! Als we langs de weg begonnen zijn met de wandeling naar het strand (omzwemmen was toch wat ver) zien we een enorme regenwolk aankomen… Oh bummer, dat hoeft toch niet! We besluiten maar terug te gaan naar ons eigen baaitje: dan zwemmen we dat wel wat verder uit…

Daarbij denken we allebei dat dat misschien wel tegenvalt, maar dat we dan tenminste geen spullen te liggen doorweken op het strand. Als we in het water liggen blijkt dat de bui tegen de bergen geplakt blijft, maar beter nog: het snorkelen is echt geweldig! Verreweg het mooist tot nu toe! We zien tientallen vissoorten, met als hoogtepunten een schitterende boxfish en een bescheiden murene! Hij schiet een holletje in voor we een plaatje kunnen maken en we zien alleen zijn lijf nog een stukje, maar we zijn helemaal opgetogen. Alle andere vissen kunnen op (bijna) net zoveel enthousiasme rekenen. Het koraal is hier prachtig en het stikt er van de vis in alle sorten, maten en (vooral) kleuren. Als tussendoor de zon af en toe doorbreekt en het zicht en de kleuren daarmee verder verbetert, is het helemaal een cadeautje.

Dik en dik tevreden komen we ruim anderhalf uur later het water uit. Gerimpeld en moe, maar oh wat was dit leuk! We douchen, wassen onze haren (bij Karin komt er anders inmiddels helemaal geen borstel meer door, ondanks eerdere spoel- en contioning acties) en daarna doen we de afwas, doet Karin een handwasje en zet Martijn thee. De was (het duurt even: de wasbak is bescheiden, dus het moet in een paar keer) gaat op het het droogrek en twee kopjes thee (ieder) later zijn we er klaar voor. We hebben wat gezocht naar een lunchgelegenheid, maar toen Karin een sushi-tent met goede recenties spotte, op 5 minuten rijden afstand, was ze verkocht. Martijn zwicht: ze hebben ook andere hapjes, dus vooruit. Karin straalt.

De tent is onderdeel van een groot hotel, aan een prachtig stuk Beau Vallon strand. We zitten hoog, kijken uit over zee en genieten (al zijn we blij met ons eigen kleine, rustige appartementje en privébaaitje). En de tent zelf voldoet helemaal aan de verwachtingen: heerlijke sushi en sashimi, heerlijke alternatieve happen, uitstekende salades… en prutbediening. Het is zo slecht dat het hilarisch wordt en omdat het eten zo lekker is en we al vrij snel in ieder geval één deel van onze bestelling hebben, blijft het leuk.

Als we uiteindelijk hebben betaald (dat valt nog niet mee…) rijden we door naar de supermarkt, pardon de hypermarkt in Victoria. Ja, we hebben een net geopende nóg grotere supermarkt gevonden, dus daar gaan we hapjes halen… denken we. Niet dus: er is veel van van alles, maar niets wat ons blij maakt als het gaat om ingrediënten voor een avond hapjes. Hmm, leuk om even te zien, maar dan gaan we wel even door naar de Spar-supermarkt. Dat geeft ons meteen een goed excuus voor een ijskoffie bij Boardwalk èn het spotten van een behoorlijk forse rog in het water! Als het begint te regenen wandelen we naar de Spar. Hier zullen we toch wle slagen? 

Eh nee dus! Geen stokbrood, geen lekkere kaasjes… Ok, dan zit er niets anders op: terug naar het dorp en naar die kleine supermarkt met de superhapjes! Als we uit de parkeergarage komen rijden stopt het met zachtjes regenen. Het begint steeds harder te regenen en tegen de tijd dat we de berg op rijden hamert het water op de auto, stroomt het via de weg van de berg af, kolkt het door de goten… Zelfs met de ruintenwisser op de hardste stand zien we nauwelijks wat. Iedereen ‘kruipt’ de berg op en Karin is voor de zoveelste keer deze vakantie blij dat Martijn zo’n goeie chauffeur is. Als we stoppen in het dorpje blijkt hij ook nog een echte gentleman. Hij gaat wel even de regen en de supermarkt in. Karin geeft haar plutje mee en ziet Martijn waden door het water dat over de weg stroomt…

Hij krijgt het zowaar voor elkaar om zichzelf en de spullen redelijk droog in de auto te krijgen. Als we wegrijden lijkt het ergste achter de rug, maar Martijn gaat toch even een tweede, grote paraplu halen zodat Karin droog naar het appartement kan lopen. Gelukkig: we zijn er hoeven niet meer weg. We checken de was (drogende, maar we zetten het nu binnen, in de airco, om het sneller te laten gaan) en ploffen op het balkon, met een drankje. Maar niet te lang: we willen eigenlijk nu even het appartement aan kant brengen en onze tassen opnieuw inpakken. Dat scheelt morgen slaap! We gaan als twee wervelwinden door het appartementje en zijn uiteindelijk zo klaar.

Als we ons opmaken om de hapjes op tafel te gaan zetten, wordt er geklopt. Als Martijn de deur opendoet staat één van de vrouwlijke personeelsleden voor de deur. Hebben we zin in verse mangosalade? Waarom?! Omdat het lekker is natuurlijk! Volkomen verrast neemt Martijn de schaal aan, bedankt de vrouw uitvoerig en komt verbaasd kijkend weer op het balkon… De salade is heerlijk en precies de aanvullling op ons hapjes menu die voor vitaminen zorgt! De rest van de hapjes en drankjes smaakt ook prima. We proosten, op ons balkonnetje, op Beau Vallon. Ondanks de regen, een prima eerste stop!