Pfffff, dat was geen fijne nacht en we zijn blij als het ochtend is. Martijn voelt zich al veel beter; bij Karin is de verhoging aan het afnemen, maar nog niet weg. Visburger? Teveel zeewater? Teveel zon? Teveel muggen bulten? Uiteindelijk dan toch het echte afkickmoment van het werk? Alles tegelijk? Geen idee, maar ze voelt zich een dweil. We pakken de zooi in en gaan daarna aan het ontbijt. Karin neemt voorzichtig een half stuk toast, een mini-banaantje en vooral veel thee en sap. Martijn eet normaal. We voelen ons allebei beter na het eten: we hebben immers sinds de lunch gisteren niets meer gegeten!

Daarna is het tijd om afscheid te nemen, van alweer een mooie plek. Het hotel is erg mooi, ze kunnen ‘alles’ voor je regelen, ze zijn ook nog eens erg vriendelijk èn er zit een geweldig (meestal spin-vrij) restaurant om de hoek. Cabanes des Anges is een aanrader wat ons betreft! Helaas zit onze tijd er op en we checken uit. Daarna laten we ons door het golfkarretje met tassen en al afzetten op de kade. We zijn één van de eersten en het wordt niet heel druk. De ferry de andere kant zit zo vol, dat ze er een tweede achteraan hebben gestuurd! Het duurt dan ook even voordat iedereen van boord is en alle tassen op de kade staan (al zitten er veel dagjesmensen tussen: we wensen ze sterkte met deze grijze en naar wij vrezen regenachtige dag). Maar: keurig op tijd is alles en iedereen aan boord en vertrekken we. De captain heeft een soort afstandsbediening in zijn hand als hij buiten, over de reling kijkend, de boot laat wegvaren.

De zee heeft een geheugen, blijkt maar weer eens. Hoewel het minder waait dan gisteren, zijn er lange golven, die zorgen voor een vervelende deining. Maar; de overtocht duurt niet lang en binnen no time legggen we aan. Praslin, deze keer zijn we er om wat langer te blijven op dit zo te zien prachtig, groene eiland. En we hebben een eenpersoons ontvangstcomitté: miss Eugenia van het verhuurbedrijf staat ons op te wachten en neemt ons mee naar de auto. Het is een nog kleiner auto’tje dan op Mahé; prima voor dit bescheiden eiland! Binnen een paar minuten is het papierwerk geregeld en kunnen we op stap.

Gezien Karin’s staat van slappe sliertigheid rijden we rustig naar Anse Volbert, een lang, rustig strand aan de andere kant van het eiland ten opzichte van ons hotel. Zeker 20 minuten rijden… Daar aangekomen kijken we wat rond en willen we eigenlijk wat drinkne. er is alleen heen veel dicht, dus uiteindelijk rijden we door naar PK’s@ Pasquiere (ja, we hebben de naam ook niet verzonnen), één van de weinige tenten die èn goed aangeschreven staat èn open is. Daar drinken we wat en nemen we ons voor om straks terug te komen voor lunch (of in ieder geval een vorm van eten). Vioor nu is een frisje genoeg en we genieten van het uitzicht van deze tent die bovenop de flank van Zimbabwe (d berg op Praslin en de reden dat we nog veel om het eiland heen zullen rijden in plaats van er dwars overheen).

Als we zijn uitgekeken rijden we terug richting de ferry, maar voor die tijd slaan we rechtsover. De nige weg over het eiland gaat dwars door de Vallee de Mai, een Unesco World Heritage Site, waar o.a. de Coco de Mer palmboom en de Black Parrot te bewonderen zijn. De weg is smal en slingert, maar het is prachtig groen en links en rechts van de weg staan metershoge palmen. Eén van de komende dagen gaan we hier heen voor een bezoekje! Voor nu rijden we door tot de andere  kants van het eiland, slaan rechtsaf en net voorbij Grande Anse vinden we Ocean Villa, onze slaapplek voor de komende dagen.

Miss Sally, één van de twee zussen die deze villa’s runt, heet ons welkom. Ze heeft een beetje typische, scherpe, droge humor en dat is even wennen, maar ze is erg aardig en laat ons ons huis voor de komende vijf nachten zien. Villa Eve is vooral boven prachtig: een enorme woon-slaapkamer, met zicht op zee, een grote badkamer, met een ENORM bad. En van alle gemakken voorzien. Als we willen kunnen we ook ontbijt en diner afnemen en voor nu heeft ze gezorgd voor een verse kokosnoot (compleet met rietje en paraplu’tje), sap, brood, boter, jam, vers fruit en ‘uiteraard’ thee en koffie. We zetten onze tassen neer en installeren ons. Vanadaag willen we eten bij onze nieuwe vrienden van PK’s (die menukaart zag er zo lekker uit dat zelfs Karin wel wat wil eten) en verder hoeven we even niets.

Niets bestaat vandaag uit terugrijden naar de andere kant van het eiland (bijna tot het eind, en bijna de hele kust is even mooi) en daarna even rondwandelen op Anse Volbert. Ook wel ‘de goudkust’ genoemd. het is de ‘drukke’ (en dure) kant van het eiland, onder andere door het enorme, goudkleurige strand, compleet met palmbomen en het rustige water, bijna zonder brandig of deining. We wandelen een stukje en vinden uiteindelijk het Paradise Sun Hotel. een enorm comkplex, maar met een mooie bar èn gratis Internet! Dat is op de Seychellen en vooral op de kleinere eilanden een enorme luxe hebben we al gemerkt, dus we maken van de gelegenheid gebruik, bij een rustig drankje. 

Na nóg een drankje overelggen we even. Inmiddels is bij Karin de verhoging weg en lust ze iets te eten en Martijn heeft trek! Het is half 5 en na het ontbijt hebben we niets meer gegeten. We rijden terug naar PK’s en daar ploffen we neer. Voordeel van het tijdstip is dat er nog uitzicht is (het is zowaar na een eerdere regenbui heel aardig weer geworden) en dat we straks met licht nog terug kunnen rijden. Maar eerst het eten en dat blijkt geweldig! We delen een gerookte vis salade als voorafje en daarna delen we een curry-proeverij. Kip-curry, octopus-curry en een vis-curry, witte rijst, linzen, vers brood… Vers sapje erbij en ons geluk is compleet. Het is echt heerlijk en we eten onze vingers er bij op. Zelfs Karin geniet en daarna voelen we ons allebei beter. 

Daarna rijden we het hele stuk terug naar ons hotel (we herhalen: 20 minuten…) en de rest van de avond doen we niets meer. Vroeg slapen en morgen hopelijk weer helemaal fit!