Vandaag hoeven we niets van onszelf en de weersvoorspellingen zijn niet bepaald florisant te noemen, dus we slapen lekker uit. Als we wakker worden, rommelen we een beetje. Ontbijtje, douchen… Het is buiten grijs, maar droog en we zien zowaar steeds meer blauwe lucht…! Martijn wil eigenlijk wel snorkelen; Karin heeft erg veel last van haar pootjes, dus vindt hetb verstandiger om dat even niet te doen. Maar een bikini onder de kleren kan natuurlijk altijd. Zelfs als het grijs is, is het lekker warm over het algemeen. Al staat er vandaag een forse klap wind. Die er nu voor lijkt te zorgen dat het steeds blauwer wordt buiten. Hmmm, spullen verzamelen dan maar. Wat gedoe met een internetkaart, fles water vergeten, dus nog even terug, maar uiteindelijk zijn we dan om kwart over 10 / half 11 op stap. En het is zowaar inmiddels bijna echt mooi weer! We durven het bijna niet hardop te zeggen, dus in stilte rijden we naar Anse Lazio.

Op het strand aangekomen is het inmiddels zonnig, blauwer dan het de hele vakantie is geweest en blijkt dat de wind schuin het strand op staat, waardoor en redelijk wat branding is. Maar zon! En blauwe lucht! En we hebben een camera bij ons om er plaatjes van te maken! We wandelen (Karin al fotograferend) naar het linker einde van het strand waar we ons installeren onder een boom. Nee, niet onder een kokospalm, want ja, die kokosnoten kunnen je dag aardig verzieken! Geïnstalleerd in de schaduw verdwijnt Martijn om te snorkelen en Karin kijkt, fotografeert, leest… Na een tijdje komt Martijn terug: wil je even zwemmen? Nou, dat is wel erg lekker en Karin ‘rent’ de branding in. Daarna mag Martijn weer en deze keer neemt hij het er van. Het water is erg helder en aan deze kant van het strand zijn de golven tussen de rotsen goed te doen. Als hij terug is gaat Karin nog even het water in, doen we een snelle fotoserie en daarna besluiten we het voor gezien te houden, voordat we in kreeften veranderen!

We lunchen een heerlijk sappige burger bij het Paradise Sun hotel (waar vandaan we betere plaatjes kunnen sturen dan gisteren!) en daarna gaan we nog een rondje zwemmen, in het schitterende azuurblauwe water voor het hotel. Als we echt op rood dreigen te springen rijden we (Martijn in zwembroek, Karin in bikini en allebei op een handdoek in de auto) terug naar onze villa. Daar gaan we rustig douchen, spoelen we onze zooi uit, trekken kleren aan (een lange broek, om onze benen rust te gunnen na alle zon) en ploffen dan even op het bed. Het is 5 uur en we hoefden vandaag dus niets!

We lezen een beetje (Karin is inmiddels bezig aan haar vierde boek; het is bijna uit!) en om kwart over 7 worden we geroepen. Miss Sally kookt vanavond voor ons (wel zo handig op een zondagavond: er is bijna geen restaurant te vinden dat open is!) en het is erg lekker; zelfs het toetje vinden we allebei lekker! Een salade met geroekte vis, rijst, opnieuw octopuscurry ( lekkerderd dan de eerste keer) en vier stukjes gegrilde vis. Die zijn wat droog, maar de rest is meer dan genoeg èn heel lekker, dus we voelen ons niet heel schuldig dat we de vis een beetje negeren. Het toetje is vanilleijs, met zelfgemaakte ingelegde papaya maar ook (en vooral) kokos…ehm prut. een mengsel van kokos, suiker, rozijnen, lokale kruiden en vruchten en dat is verschrikkelijk lekker. Miss Sally is duidelijk in haar nopjes met onze vragen en complimenten. Ze vindt het ook maar niks dat we weggaan. Is ze net aan ons gewend, moet ze weer aan andere mensen wennen. We plagen haar een beetje: deze vrouw-met-scherpe-randjes heeft een klein hartje. Na het eten drinken we een kopje koffie en kijken we tevreden terug op onze tijd op Praslin.