Het gaat allemaal niet zo vlot vanochtend. We hebben allebei niet best geslapen en het bed is wel héél hard. Krakkemikkig en Kreupel dopen we onszelf vandaag en we strompelen naar het ontbijt. Maar buiten is het heerlijk fris: erg fijn na de verschroeiende hitte waar we gisteren overdag toch wel last van hadden. We eten een prima ontbijtje en tegen de tijd dat de koffie op is, voelen we ons weer mens.

We gaan een game drive doen vandaag, met onze eigen auto en hoewel het later is dan gepland (we rijden ‘pas’ kwart per 8 weg) hebben we er enorm veel zin in. We pakken een route naar het noord-westen, naar de Okondeka waterplaats. De route er naar toe is al heel erg leuk. Het stikt in Etosha van de springbokjes, zebra’s en jakhalzen, dus die zien we dan ook in overvloed. De echte hoogtepunten op deze trip zijn echter zonder meer een rijtje overstekende oryx (het nationale beest van Namibië: omdat, zei onze gids gisteravond, ze prachtig zijn… en lekker!) een aantal grondeekhoorntjes echt naast de auto die onverstoorbaar doorknagen, een aantal grote trap (met tot 15 kilo de zwaarste nog vliegende vogels) en verder de leeuwen die we zien. Ja, meervoud. Eerst spotten we een aantal leeuwinnen, een meter of 50 naast de weg. Ze zijn nauwelijks te zien, dus we zijn trots op onze vondst, zeker omdat er nog geen extra auto’s staan (dat is na 5 minuten wel anders). Maar nog gaver is de enorme leeuw, die van de waterplaats tussen de auto’s oversteekt naar de andere kant… naar de twee welpjes die links van onze auto op nog geen vijf meter afstand liggen. Echt geweldig vooral als ze rustig spelen, met elkaar maar ook met papa, die daar eerst zogenaaamd te stoer voor is, maar uiteindelijk enorm aanhankelijk met ze knuffelt. Daarna schudt hij zich eens: da’s natuurlijk geen gedrag voor de Koning zelf. Kuch, ahum. Majestueus schrijdt hij er van door. 

Met een plasstop halverwege (op de eerste stopplek zonder hek; best een beetje eng) zijn we rond half 12 uiteindelijk terug in het kamp. We eten bij de kiosk een kleine sandwich met een paar enorm lekkere frietjes en drinken twee blikjes drinken leeg. Daarna haasten we ons naar het zwembad. Het is nog erg rustig, maar dat wordt de komende twee uur wel anders. We zijn dan ook blij met twee bedjes in de schaduw. Het water lijkt aanvankelijk van zuidpool kwaliteit, maar als onze lijven zijn gewend is het erg lekker om even op te frissen. We poedelen wat rond, drogen een beetje op, poedelen nog een rondje en daarna gaan we rond half 3 terug naar het huisje. Dat is echt niet groot, dus het is even passen en meten met onze natte zooi, maar om kwart over 3 zitten we zoals gepland in de auto voor gamedrive nummer twee. Die is wat korter dan vanochtend (om 5 uur zijn we terug) maar het blijft echt prachtig. Het hoogtepunt is een stel parende leeuwen! Papa vindt zichzelf een enorme held… 30 seconden lang. Ok en dat wel drie keer achter elkaar in de 20 minuten dat we staan te kijken.

Terug in het kamp regelen we een koud biertje en een zakje nootjes en haasten we ons naar de waterplaats. Daar worden we nog eens twee uur lang getrakteerd op een geweldige show. Eerst een jakhals en wat watervogeltjes. Dan een soort muis (elephant shrew). Dan een giraffe, die aarzelend aankomt. Oh en nog één. En nog één. Er verzamelen zich wel 10 giraffen, maar ze blijken nogal bangerikken: ze staan enorm te dralen en er durft er maar één echt te gaan drinken. Terwijl we daar naar staan te kijken zegt Tijn ineens: kijk daar. In de verte komen over de savanne, in de ondergaande zon meer dan 25 (!) olifanten aanlopen, waaronder zeker 10 kleintjes van variërende leeftijd. Het is een geweldig gezicht en het hele kamp lijkt zich binnen no time te verzamelen om dit spektakel te zien. Het is doodstil als de reuzen zich om en in het water verzamelen. Een aantal ‘fanten heeft duidelijk ‘wachtdienst’. Ze staan met hun ruggen naar het water en houden ons scherp in de gaten.

Op een gegeven moment klinkt er een laag gebrom wat begint bij één olifant en doorgegeven wordt aan de anderen en de fantjes beginnen zich te verzamelen om weg te trekken. Eén olifant en een jong blijven in het water. We denken dat het de matriarch, of in ieder geval een hoog geplaatst vrouwtje is. Er blijft een aantal olifanten bij, waaronder een waak-olifant. Pas als de dame in het water klaar is gooit de waak-olifant nog snel wat water naar binnen en daarna druipen de laatste ‘fantjes af.

Dik en dik tevreden gaan we rond kwart over 7 weg om te gaan eten. Dat is weer prima, maar het is wel idioot druk. Het nadeel van zo’n populair rest camp. Als we klaar zijn gaat Tijn alvast op bed liggen en Karin gaat nog heel even bij de waterplaats kijken. Als ze daar nog een olifant ziet èn na 15 minuten overeind schiet omdat de 2 ‘rotsen’ die op 20 meter afstand liggen overeind komen (neushoorns) weet ze het zeker: wildlife viewing in Etosha is spectaculair!