Simon’s Town en pinguins (Stellenbosch)

Simon’s Town en pinguins (Stellenbosch)

Pfff, waar Martijn zich alweer wat beter voelt gaat het met Karin niet heel briljant. De anti-malariamiddelen? Het plotselinge temperatuurverschil? Iets heel anders? Geen idee, maar vandaag is zij de dweil. Gelukkig hebben we geen haast. Iedereen heeft een beetje uitgeslapen en uiteindelijk lopen we om 9 uur naar buiten. Het weer is niet geweldig, maar goed genoeg om met een jas aan buiten te zitten en dat doen we iets verdeerop in de straat bij een klein koffietentje. Daar hebben ze prima koffie en croissantjes. We ontbijten terwijl we overleggen wat de plannen zijn voor vandaag. 

Martijn en Karin willen eventueel nog walvissen kijken vanaf een boot en dat zou te combineren zijn met een bezoek aan de pinguins vlakbij Simon’s Town, op Boulders Beach. Karin belt, terwijl Martijn en Harro boodschappen doen voor een ‘braai’ (bbq) vanavond. Helaas gaat de ochtendtrip ‘nu’ weg en is de middagtrip vol. De dame aan de telefoon biedt aan om eventueel de boot nog even vast te houden als we er nú aan komen, maar dat is vanuit Stellenbosch anderhalf uur rijden, dus dat gaat niet lukken. Helaas, dat gaat over. 

Niet getreurd, de pinguins kunnen prima op het programma blijven staan en als de mannen terug zijn met de voorraden voer, gaan we op stap. Het landschap rondom Stellenbosch en richting de Kaap is prachtig en de rit alleen al is een uitstapje. Er wordt wat aan de weg gewerkt, maar naar het zuiden toe gaat het goed, dus we tuffen vrolijk langs een schitterende en drukke kustroute. Vandaga is het officieel ‘herritage day’ waarin elke bevolingsgroep zijn afkomst viert en een deel van de bevolking viert dat met een ‘braai’. Onderweg zien we echter ook andere groepen: een groep mannen en vrouwen in kleurige kleding die lijken te zingen. Een groep in witte gewaden geklede kerkgangers. Genoeg tijd om alles te bekijken: we moeten regelmatig achter aansluiten in een file. Langzaam breekt de zon door en gaat de wereld er nog leuker uitzien. Als we dan tot twee keer toe ook nog walvissen in de verte spotten, is dit nu al een prima dag!

In Simon’s Town gaan we eerst maar eens vroeg lunchen, bij The Lighthouse. Een aanrader van zow3el Internet (Tripadvisor) als Harro en Eveline (die hier aten toen ze hier een aantal jaar geleden waren). Het is er vol, maar we mogen buiten (mèt iets drinken) even wachten en het eten is er uiteindelijk heerlijk (al eet Karin alleen een muizenhapje). Als Harro en Karin dan ook nog even hebben gepind (we maken een grote pot, zodat we niet iedere keer alles hoeven bijhouden) èn we onze lokale auto-bewaker een paar rand hebben gegeven, kunnen we op stap. 

Boulder’s Beach is officieel een National Park en nog veel populairder dan toen Martijn en Karin er 11 jaar geleden waren. We betalen de entreeprijs en zien meteen als we de steiger oplopen (tussen een kudde Aziaten door) de eerste pinguin. Die wordt vanzelfsprekend door ongeveer alle bezoekers op de foto gezet en we grappen dat ze een rooster hebben. Elke dag is er een andere pinguin aan de beurt, maar die hoeft dan ook de komende maand niet meer! Gelukkig zijn er veel meer pinguins dan die ene en de komende anderhalf uur vermaken we ons met het bekijken en foograferen van pinguïns (oud en jong, groot en klein, zwemmend en slapend, lief èn gemeen – één pinguïn rost een kleintje in elkaar). We zien ook een luipaard…schildpad (met vlekken, maar toch een heel ander beest), klipdassies, zeerobben (cape fur seal, in het water), aalscholvers, meeuwen en een enorme rups. In het zonnetje is het heerlijk en we genieten er allemaal van.

Als we helemaal klaar zijn verzamelen we onze zooi, eet Harro nog een ijsje (nee, ik hoef echt niet, nee, ik hoef echt niet, nee… ok) en gaan we daarna na de gebruikelijke donatie aan de lokale bewaking, weer op stap. We rijden verder langs de prachtige route tot aan Kaap de Goede Hoop. Dat is ook een park en we aarzelen voor we naar binnen gaan. We moeten nog best een eind terug… Uiteindelijk kiezen we er voor om rechtsomkeert te maken, We hebben allemaal de Kaap al eens gezien en we gaan liever rustig genieten van de weg naar Stellenbosch.

Dat lukt prima, al zijn we allemaal wat verrast dat de omleiding van de wegwerkzaamheden ons door het nette deel van een Township leidt! We voelen ons op een gegeven moment ineens héél erg wit en rijk, als we ons realiseren dat iedereen, ook in alle auto’s om ons heen, zwart en arm is en we in een soort file terecht komen door een straatfeest. Er is markt, er wordt vlees verkocht van allerlei stalletjes, er is muziek en drank. Er steken allerlei mensen tussen de auto’s over, maar niemand lijkt zich echt druk te maken over het feit dat wij hier ook even tussendoor moeten. We worden een aantal keer voorgelaten en we kijken onze ogen uit.

Als we de normale route weer opzoeken rijden we zo een heel strenge politiecontrole in… die ons gewoon laat doorrijden. Pikken ze er alleen de lokale mensen uit? En maakt huidskleur dan nog uit…? We kunnen het niet goed zien.

Terug in Stellenbosch maken we de braai klaar en genieten van een lekker hapje. Dit was een prima eerste dag!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.