Als we opstaan blijkt de wereld ineens veel vriendelijker: er is zon!
Alles is blauw en met een uitstekend humeur rekenen we de drankjes af.
Als we vertrekken stoppen we al na 5 minuten bij een tankstation: Kobus
moet tanken. Als we wat ronddwalen valt ons oog op een krant… het
heeft gesneeuwd bij Graaff Reinet! Aangezien dat onze reisbestemming
is, is iedereen ontsteld. Er wordt een hoop gegiegeld: het zal toch
niet waar zijn dat we straks in de sneeuw lopen?! Lacherig gaan we op
pad.

We rijden door het nog steeds droge landschap van de Kleine
Karoo naar Jeffrey’s Bay: de beste plaats om te surfen in Zuid-Afrika.
Vandaag merken we er weinig van: het water is vriendelijk en we
fotograferen schelpen op het strand. Ook zien we kleine schelpjes waar
nog beesten inzitten, die vreemde kronkelsporen in het zand trekken en
zich razendsnel ingraven als je te dichtbij komt. Na deze koffiestop
rijden we dor Port Elizabeth, een belangrijke havenstad, genoemd naar
de vrouw van de gouverneur way-back-when. Het landschap wordt daarna zo
mogelijk nog droger als we de Grote Karoo (wat betekent “plaats van
dorst”) inrijden.

De lunch blijkt een traktatie: we stoppen bij
een Cheetah Breeding Farm midden in het land. Voor we gaan eten mogen
we de beesten bekijken. We zien eerst (vanaf een loopplank) 4 jonge
cheetah’s. Broers, die bij elkaar blijven omdat er een erg sterke band
is tussen cheetah mannetjes uit hetzelfde nest. Daarna zien we een
echte baby-cheetah. Hij zit in een hok en we mogen hem niet aanraken
(ze zijn erg vatbaar voor ziektes), maar hij is echt om op te vreten!
Als we uitgefotografeerd zijn bezoeken we twee volwassen cheetahs. Deze
“filmsterren” zijn ooit getraind voor een film en we mogen in kleine
groepjes naar binnen om ze te aaien. Het is een geweldig gevoel: een
grote kat aaien die dan ook nog begint te spinnen! Karin gaat twee keer
omdat sommige mensen niet willen of durven en ze raakt niet uitgeaaid!
Tot slot wandelen we een omheind weitje in waar we enthousiast begroet
worden door 2 kleine geitjes… en 2 leeuwtjes! Ze moeten even wakker
worden dus er wordt wat gegromd aanvankelijk, maar daarna kunnen we ze
aanraken. Karin heeft een close encounter met een leeuwtje dat haar
hand begint te likken! Meenemen dan maar, die twee knuffels…? 😉

Bij
de lunch blijken twee heren niet helemaal in orde. De rest geniet van
van tosti’s en daarna rijden we verder, eindeloos verder door dit
wilde, droge, indrukwekkende land. We voelen ons mieren en genieten van
de bijzondere schoonheid van die enorme vlakte, waar verdwaald een
boerderij staat.

Na een korte stop in een plaatsje waar we niet kunnen tanken omdat
de stroom er af ligt (zoals in bijna elk dorp 2 uur er dag, omdat er
niet genoeg stroom is voor heel Zuid-Afrika nu de vraag zo hard
groeit), halen we gelukkig Graaff-Reinet. Dit stadje, met 200
monumentale panden (dutch gables), musea en een prachtige kerk, is de
moeite van een stop meer dan waard. We slapen in Obesa, waar we een
appartementje hebben. Als we binnenkomen, blijken we ook een gast te
hebben. Een sprinkhaan van ongelogen 12 cm. zit aan de binnenkant van
het gordijn. Buurman Eddy rent zonder dat we iets hoeven zeggen naar
binnen en plukt hem van de stof af. Het is een indrukwekkend beest,
maar we zien ‘m liever buiten dan binnen!

Na een sessie
opfrissen en een spelletje Yathzee, eten we ‘s avonds uitgebreid en
ontzettend lekker bij een restaurant in het stadje. We hebben allebei
de grootste en lekkerste struisvogelbiefstuk die je je kan voorstellen.
Een wijntje erbij en een toetje achteraf en dan kunen we geen pap meer
zeggen! Tukkiestijd!