Na ons ontbijt, zoals gewoonlijk weer meer dan goed, gooien we onze spullen in onze coole Chevy en nemen afscheid van de eigenaresse. We hebben vandaag een rit van zo’n 225 kilometer voor de boeg naar St Lucia, waar we drie nachten zullen verblijven. De rit zelf is vrij saai: Hoewel de omgeving best mooi is (we raken verwend) is er onderweg weinig de moeite waard om te stoppen, en met alleen een korte stop bij een benzinestation voor een bakkie staan we iets voor twaalven bij ons guest house in St Lucia. Het weer houdt niet over: het is bewolkt en af en toe hebben we zelfs een spatje regen.Hoewel we eigenlijk veel te vroeg zijn worden we hartelijk welkom geheten, en terwijl onze kamer klaargemaakt wordt, praat Mildred, de manager, ons bij over deze prachtige omgeving.

St Lucia ligt midden in de St Lucia Wetlands, een natuurreservaat rond een van de grootste zoetwatermeren ter wereld. Er komt hier werkelijk van alles aan beesten voor, van olifanten en nijlpaarden tot luipaarden. En als we zeggen dat St Lucia in het reservaat ligt, dan bedoelen we ook midden in! Het reservaat start in de achtertuin van ons guest house, waar volgens Mildred regelmatig nijlpaarden ‘s avonds komen grazen. Om het zwembad staat dan ook een stevig hek om deze beesten er uit te houden. Voor de rest lopen de nijlpaarden hier gewoon door de straten, grazen ze regelmatig de gazonnetjes leeg, hangen de luipaarden bij mensen in de bomen, en rennen de apen aan alle kanten door de stad. Mildred is behoorlijk enthousiast en ze vertelt een half uur lang over alle dingen die we kunnen en moeten doen en over de zaken die ze regelmatig tegenkomt. We zijn benieuwd! Eerste stop is lunch: Op aanraden van Mildred is het restaurant van de bootclub een prima spot om te lunchen: Prima eten en goed uitzicht over het water waar regelmatig een kudde nijlpaarden te zien moet zijn. We zijn koud de uitrit van het guest house uit of het begint al: langs de kant an de weg staan twee stokstaard-achtige beestjes, die zich geen donder aantrekken van onze auto. We rijden door het dorpje en houden onze ogen goed open voor luipaarden die hier regelmatig langs de kant van de weg in de bomen worden gespot. Helaas hebben we hiermee geen mazzel, maar aangekomen bij onze lunchspot blijkt dat onze hostess weer gelijk had: Er zit een kudde nijlpaarden op ongeveer 50 meter van het terras van het restaurant. En terwijl wij aan een pizza’tje en verse garnalen zitten, horen we op de achtergrond het geknor en geloei van deze beesten. Het eten smaakt prima, en al snel besluiten we dat we vanavond maar weer eens ons beproefde concept van wijn, kaasjes en crackers gaan herhalen.

We rijden terug naar het dorp, waar we onderweg nog een duiker (kleine antilopesoort) langs de kant van de weg zien zitten, en drinken bij een gezellig koffietentje een espresso. Daarna is het tijd voor ons uitstapje naar het krokodillenkamp. In dit opvangcentrum worden krokodillen bestudeerd, opgevangen en gefokt en hebben ze een behoorlijk verzameling van zowel inheemse als andersoortige exemplaren. Gelijk bij binnenkomst zien we de eerste beesten al zitten: enorme mannetjes van een meter of 5 met hun harem van 6-8 vrouwtjes (die ‘maar’ een meter of 4 zijn). Zoals gebruikelijk is er weinig leven in de brouwerij en vinden deze beesten het allemaal wel prima. Komende zaterdag worden ze weer gevoerd, en tot die tijd doen ze lekker rustig aan. We dwalen rustig langs de verblijven en vooral de bassins met de jonge krokodillen doen het goed: hier gebeurt her en der nog wat, kruipen de beesten over elkaar heen en wordt het zowaar nog enigermate enthousiast als er een aantal vissen over het muurtje worden gegooid. Ook is het erg leuk de verschillende soorten krokodillen en alligatoren eens naast elkaar te zien, en dan valt met name de grootte van de hier veel voorkomende nijlkrokodil maar weer eens op.
Na een uurtje zijn we uitgekeken en rijden op de terugweg even langs de supermarkt om ons avondeten op te pikken. Rond 4 uur zijn we terug in ons guest house en zitten op ons balkon met uitzicht op de wildernis. Helaas begint het dan al snel echt te plenzen, maar gelukkig kunnen we verkassen naar de veranda, waarvandaan we goed uitzicht hebben op de achtertuin. En even later is het al raak. Een duiker komt voorzichtig door de achtertuin gelopen. We blijven lekker zitten in onze luie stoelen met een boekje, een laptop en een glas wijn en genieten van de show.