De dag begint vandaag erg vroeg: Om 3 uur staan we op want om 4 uur worden we opgepikt voor een volle dag game drive in het Hluhwule National Park. Het park ligt op ongeveer een uurtje rijden van St Lucia en is het oudste National Park van Zuid Afrika. Met 1000 vierkante kilometer ook niet bepaald klein te noemen, maar dan nog 20 keer kleiner dan het Kruger Park. Toch staat het park bekend om zijn enorme veelvoud aan beesten: vrijwel alles wat er in Kruger rondstruint is ook terug te vinden in dit Park.
Als we enigzins groggy wakker worden merken we al snel dat het weer vandaag niet echt meespeelt: Het regent behoorlijk en het heeft ook de hele nacht geregend. We laten ons er niet door ontmoedigen en om 4 uur staan we in warme truien en regenjassen buiten te wachten. Keurig om 4 uur komt er een jeep aangereden en ontmoeten we Paul, onze gids van vandaag. De beste man is erg vriendelijk, weet ons te melden dat er in het park nog twee andere mensen opstappen en dat dat het is. We beginnen met een rit van een uur naar het park, een paar uurtjes game drive, ontbijt, meer game drive lunch en we zijn als alles goed gaat rond 14:30 weer terug bij het guest house. We zitten op eenvoudige maar prima bankjes in een opbouw op de jeep, en Paul vertelt ons dat de canvas zijkanten weg gaan zodra we in het park zijn en het weer een beetje te doen is. Ook heeft hij dikke dekens voor ons neergelegd, het kan nogal fris worden achterin. De rit naar het park verloopt prima, en als we aangekomen zijn is het ondertussen ook licht geworden en nog belangrijker: droog! Bij het park pikken we ook onze mede reizigers op, een Brits stel van rond de 35 waarmee we prima door een deur kunnen.

Zodra we door het park beginnen te rijden zien we overal wild en vogels. Paul is zelf erg enthousiast en stapt regelmatig uit om naast de auto ons allerlei dingen te vertellen over de beesten die we zien. We vermaken ons prima, het weer is goed genoeg en het gezelschap meer dan goed. Na een uurtje of twee met veel antilope soorten, buffels, zebra’s, giraffes en ander beestenspul is het ontbijttijd. Paul stopt bij een meertje waar waanzinnig veel weaverbirds druk bezig zijn met hun nesten. Daar tovert hij koffie, thee, broodjes en van alles en nog wat tevoorschijn en terwijl we naast de auto staan laten we het ons prima smaken. Dan zijn in een keer de weaverbirds erg stil en even later zien we een hyena richting de nesten lopen. Deze hangen ook laag genoeg voor hem om er een paar naar beneden te trekken en dat levert prachtige plaatjes op. Omdat het schijnbaar qua eten niet veel oplevert besluit het beest dan toch maar onze kant op te komen. Langzaam cirkelt het beest richting de auto, totdat hij op nog geen 10 meter van ons afstaat. Paul ziet het allemaal gelaten aan, en we schieten de meest mooie foto’s. Uiteindelijk besluit het beest dat 5 mensen toch wat teveel van het goede is en gaat hij er vandoor. Wij ruimen op en duiken de auto weer in, waarbij Paul ons vertelt dat als het beest nog een stap in onze richting had genomen hij ons de auto in zou hebben gejaagd. Up close and personal, zoals hij noemt.
In het park is het door het slechte weer heerlijk rustig, we komen uren geen andere auto tegen. Wel zien we als we door een droogstaande rivier rijden even verderop een witte neushoorn lopen en even later komt er ook een jong tevoorschijn. Paul zet de motor uit, vertelt ons van alles over deze prachtige beesten en alsof we er niet staan komen ze steeds dichter bij. Uiteindelijk lopen ze op nog geen 3 meter voor de auto aan ons voorbij!
Even later is het weer raak: een van onze medereizigers spot twee leeuwinnen langs de kant van de weg. Paul neemt hier geen genoegen mee, sputtert iets over een mannetje wat er in de buurt moet zijn, rijdt 20 meter door en we staan vlakbij een prachtige mannetjesleeuw die 15 meter van de weg af in de struiken ligt. Het is werkelijk een prachtig gezicht en uiteindelijk blijven we dik 15 minuten naar de beesten kijken.
De tijd vliegt en het is eigenlijk tijd om terug te rijden, maar Paul heeft er weinig zin in. Hij stelt voor een extra rondje te doen van anderhalf uur om te kijken of hij wat olifanten kan vinden. Daar sputtert niemand op tegen, en we gaan vrolijk verder het park in. Hij belooft ons ook niet teveel want een half uur later zijn we omringd door een groep van 26 olifanten.

Rond 2 uur zijn we terug in de buurt van de hoofdingang, waar het tijd is voor de lunch: Braai natuurlijk! Binnen een paar minuten heeft Paul een bbq aangestoken, wordt er voor de dames witte wijn ingeschonken en voor de heren een biertje. Dan komen er salades op tafel, en worden er worst en steaks op het vuur gegooid. Zelfs voor de vegetarische dame in ons gezelschap is gezorgd en er verschijnt een keurige bak pasta die op de grill wordt opgewarmd. De lunch is heerlijk, het bier en de wijn ook en we kijken terug op een superdag met een dijk van een gids.
Alsof het afgesproken is begin het te plenzen zodra we het park weer uitrijden, en met de anderhalf uur vertraging staan we tegen 4 uur weer in ons guest house. Met een korte nacht, en een paar wijntjes en biertjes achter ons kiezen besluiten we dat het eerst maar tijd is voor een uurtje slaap. Tegen zessen rijdt Harro even naar de supermarkt om ons beproefde concept van kaasjes en crackers te halen en landen we op de veranda van ons hotel met een fles rode wijn en een camambert en een puntje brie. Erg laat wordt het niet.