Vandaag gaan we naar het buitenland! We slapen de komende twee nachten in een reservaat in Swaziland: Mliliwane. We staan op tijd op, want we hebben een vrij lange rit voor de boeg en een grensovergang waarbij we volgens de verhalen nog wel eens een tijdje zouden kunnen staan.
We vertellen ‘s ochtends aan Mildred wat we die avond ervoor hebben meegemaakt en ze is erg enthousiast. Nu geloven we tenminste wat ze vertelde bij aankomst, namelijk dat de nijlpaarden hier werkelijk door de straten en tuinen struinen. We moeten toegeven, toen ze het verhaal twee dagen geleden vertelde waren we ook wat sceptisch…
Het ontbijt is onveranderd goed, met veel koffie, overheerlijk vers fruit en yoghurt en gebakken eieren met spek. Nadat we onze spullen hebben ingeladen en hartelijk afscheid hebben genomen van Mildred gaan we op weg voor een rit van 350 kilometer. De eerste 170 kilometer naar de grens verlopen zonder enige problemen en we kunnen goed doorrijden. Vergeleken met de ritten die we tot nu toe hebben gehad, is alleen het uitzicht ronduit saai te noemen en zien we geen plekken waar we even willen stoppen. Koffietentjes zijn al helemaal ver te zoeken, dus rijden we maar gewoon door.

Bij de grensovergang is het erg rustig. We beginnen aan de Zuid-Afrikaanse kant waar we in een keurig kantoorgebouw eerst een papiertje voor de auto ophalen en daarna onze paspoorten laten stempelen. Duur ongeveer 5 minuten en dan zijn we bij fase twee: De grenscontrole bij Swaziland. Dit lijkt wat meer op een gemiddelde grensovergang zoals we die gewend zijn in Afrika. Het is binnen vrij druk, het is totaal onduidelijk wie er werkt en wie er wat gedaan wil krijgen, en niemand weet voor welke balie hij moet gaan staan, oftewel: complete chaos. We hebben gelukkig alle tijd en kijken het eerst maar een paar minuten aan om dan een rij te selecteren die er veelbelovend uitziet. Dat blijkt voor ons dan ook de juiste rij te zijn, en terwijl er links en rechts van ons wat geduwd en gedrongen wordt zijn we vrij snel aan de beurt. Harro glipt er als eerste tussen, want er blijkt ook nog wat voor de auto te moeten worden geregeld. En terwijl Geeske’s paspoort wordt behandeld, de dame achter de balie wat heren die aan het dringen zijn uitkaffert en de man naast haar wat smeergeld accepteert, tikt Harro 50 rand af voor een vodje wat wegenbelasting schijnt te zijn. We vinden het allemaal prachtig en staaan uiteindelijk met 20 minuten weer buiten, met stempels, papiertjes en ‘maar’ 50 rand armer. We wensen de mensen in het hoogseizoen veel succes.

Ook de volgende helft van de rit is weinig enerverend. Het landschap is vrij monotoon en we zien niet echt uitnodigende plekken om een bakkie te gaan doen. We besluiten het stuk dus maar in een keer door te rijden en zonder verdere bijzonderheden staan we rond twee uur bij de ingang van het Mliliwane reservaat. Zodra we het reservaat inrijden staan we gelijk tussen de kudu’s, zebra’s en wildebeesten, terwijl er overal de meest uiteenlopende antilopesoorten doorheen rennen. Dit is ook waar het park bekend om staat: Geen big 5 en geen gevaarlijke beesten, waardoor het mogelijk is om in een camp zonder hekken te verblijven en ook in het park kan worden gelopen en gefietst. Met de auto rijden we een kwartiertje naar het camp waar we bij de receptie de sleutel krijgen van ons ‘bijenkorfhuisje’, een klassieke ronde hut gemaakt van van riet, maar wel met modern sanitair. Het huisje is keurig en erg ruim en daarbij verrassend koel. Dat is ook wel nodig, want de temperatuur is ondertussen opgelopen tot zo’n 32 graden en dat terwijl het bewolkt is.

We lopen even wat rond over het camp, waar we aan alle kanten de wrattenzwijntjes en nyala’s door het park zien lopen. Het is er wel wat druk en met nogal wat herrie, want in het weekend lijkt dit ook een populaire plek voor wat schoolklassen. We landen in het restaurant om een drankje te doen en om gelijk te reserveren voor het avondeten. We mogen gelijk een tafel uitzoeken voor de avond en zitten aan de hippo pool aan de rand van het restaurant. In een boom iets verderop is het een kabaal van jewelste; er zitten letterlijk tientallen vogels op hun nesten. Het verrassende is dat er werkelijk van alles zit: weaverbirds, diverse watervogels, eenden en her en der een reiger. En er vlak voor een enorme krokodil die rustig ligt te wachten tot er weer een vogel iets te dichtbij komt. We drinken rustig wat en besluiten dan de rest van vandaag rustig aan te doen, we hebben morgen nog de hele dag om het park en de omgeving te verkennen en bovendien moet er nog wat rechtgezet worden qua kaarten.
Buiten voor ons huisje staan wat bankjes en tafels en daar kaarten en lezen we wat, totdat we honger beginnen te krijgen. Het restaurant serveert een buffet, dus veel keuze hebben we niet. Laten we het er op houden dat de prima fles wijn die we hebben besteld veel goed maakt. We blijven lekker een tijdje zitten en genieten van de enorme herrie van de vogels en kikkers in de pool. De beloofde nijlpaarden zijn ver te zoeken, en later horen we dat die eigenlijk alleen in de winter hier te vinden zijn…