Reisverslag.org

Gisteren, 20 december, in een uurtje naar Flores gevlogen. Flores is een dorpje dat op een eilandje in een meer ligt. Ziet er erg leuk en gezellig uit met smalle straatjes, veel winkeltjes en restaurantjes. Verder is er niet zo veel te beleven. Wat wel grappig is, is dat we hier veel mensen tegenkomen die we al een keer eerder hebben gezien, in Mexico of in Guatemala. Veel mensen doen dus hetzelfde rondje!

Het is hier bloedheet! Tropisch warm dus erg vochtig. Veel drinken en veel zweten. Gelukkig hebben we airco, dus ‘s nachts is het prima vol te houden.

Vanochtend om kwart over 4 opgestaan, want om 5 uur ging de bus naar Tikal. Normaal doe je daar ruim een uur over. Met deze bus niet. Om 7 uur liepen we pas het park in. De bus was namelijk ontzettend gammel en kon niet harder dan 50 km per uur bergaf en hooguit 30 km per uur berg op.

Tikal is de grootste Mayastad. Er zijn heel veel tempels, veel meer dan in de andere Mayasteden waar we geweest zijn, daar hadden ze ook allerlei andere gebouwen. De tempels zijn enorm. Heel hoog en heel steil. Mooi om te zien. Tikal ligt net als Palenque in de jungle. Veel dieren gezien. Apen, neusbeertjes, veel soorten vogels waaronder wilde kalkoenen en toekans en ook een krokodil.

Na 4 uur in Tikal te hebben rondgelopen, zijn we met dezelfde bus terug gegaan naar Flores. Weer een hele vermoeiende rit alhoewel het nu iets sneller ging omdat we meer bergaf dan bergop gingen.

Vanavond op tijd naar bed want morgen  moeten we weer om 4 uur op voor onze reis naar Belize.

Eergisteren om 05:30 vanuit Flores vertrokken naar Belize, voormalig Brits Honduras. Koningin Elizabeth staat op de dollarbiljetten dus Belize is nog onderdeel van het Gemenebest. Handig: we kunnen weer Engels praten, alhoewel we ons net aardig in het Spaans begonnen te redden. Bij binnenkomst van Belize merk je meteen het verschil: de wegen zijn geasfalteerd en het douanekantoor is van steen in plaats van hout. Dat was in Guatemala andere koek.

Ruim 6 uur later kwamen we aan in Belize City. Vanuit daar met de watertaxi naar Caye Caulker. Dat is een eiland 30 km voor de kust van Belize.

Caye Caulker is een blote-voeteneiland. Alle wegen zijn van zand, er rijden bijna geen auto’s. Iedereen verplaatst zich met golfkarretjes (inclusief nummerplaten) en per fiets. Het is hier erg relaxed. Een hippie-eiland met een rasta-sfeer. We gaan vanavond op kerstavond bijvoorbeeld bij Rastapasta eten: dat zegt al genoeg.

Gisteren het eiland verkend. Naar de Zuidpunt gelopen (is niet zo ver want Caye Caulker is 6,5 km lang en maximaal 600 m breed). Veel mangroves en vogels gezien. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan.

Vandaag zijn we op snorkel excursie geweest naar een koraalrif, het op een na grootste koraalrif van de wereld (het Great Barrier Reef in Australie is het grootste). Op drie plaatsen gesnorkeld. Gekleurde vissen en koraal gezien. Het meest bijzonder was wel de Shark Alley Ray waar we met ongevaarlijke haaien (nursesharks) en pijlstaartroggen hebben gezwommen. Erg mooi!

Toen onze gids Harry hoorde dat wij uit Nederland kwamen, vertelde hij meteen dat hij een tijdje geleden Chris Zeegers voor Yorin/RTL Travel heeft rondgeleid. Grappig!

Morgen Eerste Kerstdag. Voor ons een reisdag want dan vliegen we via Miami naar Washington DC waar we op familiebezoek gaan. Ons kerstmaal is dit jaar dus een vliegtuigmaaltijd! Dat is weer eens wat anders.

6 dec: Brussel – Cancun – Playa del Carmen (met 2 tussenstops in de VS)
7/8 dec: Playa del Carmen
8/9 dec: Chichen Itza
9/10/11 dec: Merida
11/12 dec: Campeche
12/13 dec: Palenque
13/14/15/16 dec: San Cristobal de las Casas
16 dec: San Cristobal de las Casas – Panajachel
17/18 dec: Panajachel
18/19/20 dec: Antigua
20 dec: Antigua – Guatemala City – Flores
21/22 dec: Flores
22 dec: Flores – Belize City – Caye Caulker
23/24/25 dec: Caye Caulker
25 dec: Caye Caulker – Belize City – Miami – Washington DC
26/27/28/29 dec: Falls Church
29/30 dec: Falls Church – Washington DC – Brussel (met 1 tussenstop in de VS)

Het blijft raar om mensen “merry christmas” te wensen als je op een eiland ver weg bent en het meer dan 30 graden celsius is.

Ondanks eerste kerstdag zat de watertaxi naar het vasteland behoorlijk vol. Het vliegtuig naar Miami niet. We zaten met z’n negenen in een boeing 737. Dat was wel erg leeg! We werden ontvangen met champagne en kregen dubbele porties nootjes et cetera.

Het vliegtuig van Miami naar Washington DC zat wel vol; waarschijnlijk allemaal mensen die kerst gevierd hebben bij familie en naar huis teruggingen. Rond 23:00 uur landden we op Dulles International Airport. Hotelletje in de buurt geregeld. Genoten van de luxe.

Via Brussel naar Mexico, daar profiteren we van.

´s Middags met de trein naar Brussel. Ons hotel ligt midden in het centrum, vlak bij de Grote Markt. Ingecheckt en erop uit! Natuurlijk Manneken Pis gezien (stond nog op Alex´ lijstje met ¨things to do¨) en in de stromende regen genoten van een kerstlichtshow op de Grote Markt. En heel veel bonbonwinkels en bijbehorende chocoladefonteinen. Ja, we hebben ook een paar bonbons gekocht: was erg lekker!

Na het eten vroeg naar bed want de volgende ochtend moeten we om 05:30 uur op om op tijd de trein naar de luchthaven te halen.

Op Tweede Kerstdag gingen we naar ome Jan. Ome Jan (88) is een oudoom van Karen. Hij was de broer van Karens oma. De hele dag gebruikt om bij te praten. Veel verhalen gehoord over ome Jans komst naar Amerika, zijn ervaringen in het leger, de WOII (oa hoe de nazis zijn fiets hebben afgepakt) en kunstrijden op de schaats. Ook zijn outfit voor de Olypische Spelen gezien, waaraan hij mee zou doen, maar wat uiteindelijk niet doorging vanwege privé-omstandigheden. Tussendoor een blokje om gemaakt en boodschappen gedaan voor het avondeten.

De dag erna kwamen de stiefdochter van ome Jan en haar man en dochter op bezoek met een hele berg eten: broodjes, salades, kaas, vleeswaren, chips, taart, groenten, fruit; je kunt het zo gek niet bedenken of het was er. Toen ze hoorden dat Alex en ik ambtenaar zijn, zeiden ze: “O, our son Tom is a bureaucrat too!”. Lachen!

Op de luchthaven liep alles voorspoedig. We moesten 3 uur voor vertrek aanwezig zijn, maar de controles en veiligheidsmaatregelen vielen mee: alleen plastic zakjes voor toiletspullen. Schoenen mochten aanblijven, alleen de riemen moesten uit.

Dat was in New York, waar we 8 uur later aankwamen, wel anders. Daar moesten de schoenen uit en moesten we de hele douaneprocedure, inclusief vingerafdrukken en een foto, ondergaan. Gelukkig ging dat ook heel vlot zodat we op tijd in het volgende vliegtuig naar Miami zaten. Daar een korte overstap van een uur. Dat zorgde voor wat stress: zou onze bagage het wel redden?

Na een korte vlucht in een bijna leeg vliegtuig, landden we in Cancun. Met onze bagage!

Transfer naar Playa del Carmen, een plaatsje ten zuiden van Cancun aan de kust. Leuk hotel, midden in het centrum en aan het strand. Even wat gegeten en kennisgemaakt met de Mexicaanse muziek (in elk restaurantje staat wel een Mexicaans dweilorkest te spelen, heel erg hard dus je ontkomt er niet aan).

Na een hele lange dag (we zijn 24 uur in touw geweest) vielen we snel in slaap. Moe maar voldaan.

28 December was onze sightseeing-dag. We zijn Washington DC ingeweest. Eerst naar de Mall, het National Air en Space Museum ingeweest (zijn we allebei al eerder geweest, maar het blijft leuk om te zien met oa de moonlander). Daarna het Congres en het Witte Huis gefotografeerd én de Nationale Kerstboom eindelijk met versiering gezien. De keren ervoor dat we in Washington DC waren, was het steeds geen kerst en dus was de boom niet versierd. Leuk om te zien!

Het was overal druk. Ook in de VS hebben ze kerstvakantie en trekken ze er op uit. Lange rijen voor de National Archives waar oa de Declaration of Independence is te bewonderen, dus daar zijn we niet ingeweest. Ook de kaarten voor de Washington Monument (dat hele smalle, hoge ding) waren al op. Wel het nieuwe WOII-memorial gezien. Indrukwekkend.

‘s Middags zijn we naar het historische stadje Alexandria geweest. Dat “historisch” is natuurlijk betrekkelijk. Het stadje stamt uit 1800.

Veel boeken gekocht. Die zijn hier veel goedkoper dan in Nederland.

‘s Avonds gezellig met ome Jan gegeten. Als afscheidskado mochten we een de paarden uit zijn carousselpaardenverzameling meenemen (die staat inmiddels voor het raam van ons huis in Den Haag).

De dag begon goed: lekker ontbijtje met verse croissantjes en een vers geperst sapje! De zon scheen, dus wij gingen naar het strand. Om een uur of 11 begon het wat te druppelen, maar dat zette gelukkig niet door. Tot rond een uur of 12 de regen met bakken uit de lucht viel. Snel ons boeltje gepakt en terug naar het hotel gegaan. Spelletjes gedaan en wat gelezen op het balkon.
Toen het weer droog was, boodschappen gedaan en de rest van de middag wat rondgehangen.

Op 29 december zijn we via Chicago naar Brussel teruggevlogen. Voordat we het vliegtuig naar Chicago ingingen werden we aan de nieuwste veiligheidsprocedures onderworpen: we moesten omstebeurt in een “snuffelmachine” gaan staan. Die blaast lucht tegen je aan en analyseert vervolgens de stoffen die vervolgens vrijkomen van je lichaam. Doel: ontdekken of daar gevaarlijke chemische stoffen bij zitten. Die hadden wij gelukkig niet. Daarna werd onze handbagage doorzocht.

In Chicago waren, vanwege aanstaande executie van Saddam Hussein, de veiligheidsmaatregelen aangescherpt (“orange level”). Alle niet-Amerikanen op onze vlucht moesten zich melden bij de beveiliging. Daar werden opnieuw onze vingerafdrukken genomen en foto’s gemaakt. Amerikanen zelf zijn blijkbaar geen potentiële terroristen. Je moet er wat voor over hebben om het land uit te kunnen, zullen we maar zeggen.

Om 8 uur vertrokken richting Chichen Itza. We reizen per eerste klas bus, dus dat is wel oké. Chichen Itza is een oude Maya stad, een van de best bewaarde in Mexico.
Rond 12 uur kwamen we aan. Met de taxi naar ons hotel. Een heuse Hacienda: een oud landgoed met een mooi aangelegde tuin en waterpartijen. Onze kamer bevond zich in een soort van huisje, compleet met binnen en buiten zitjes en een hangmat.
De rest van de middag bij het zwembad doorgebracht en een pest-marathon gehouden. Dat is weer eens wat anders dan yathzee.
´s Avonds naar een lichtshow in Chichen Itza geweest. Daar werd de geschiedenis van de Maya-stad uit de doeken gedaan en werd ook meer verteld over de Maya-cultuur. De eerste indruk van El Castillo, de grootste tempel (piramide) was machtig. Echt heel gaaf om te zien. Morgen meer! Dan gaan we vroeg de stad bezoeken.

Rond openingstijd waren we bij de ingang van Chichen Itza. Lekker vroeg, dus nog voor de busladingen dagjesmensen uit Cancun en Playa del Carmen. We hebben op ons gemak alle gebouwen bekeken. Zeer indrukwekkend. Nog een keer El Castillo gezien maar ook allerlei platforms: een waarop de schedels van geofferde mensen en gedode gevangenen werden tentoongesteld, een met een adelaar die harten uit mensen rukt, etcetera. Behoorlijk luguber, zoals je begrijpt, maar dat was nou eenmaal onderdeel van de cultuur.
Ook een stadion gezien waar vroeger een soort voetbal werd gespeeld. De verliezers werden, je raadt het al, veelal geofferd om de goden gunstig te stemmen.
Rond een uur of tien kwamen de dagjesmensen. Toen hadden wij het meeste al gezien. De rest van de ochtend gebruikt om nog een keer over het terrein te lopen en alles goed te bekijken.
Helaas konden we niet ín en op El Castillo. Geen idee waarom, misschien dat degene die daarvoor verantwoordelijk was, ziek was. In Mexico werkt het dan zo, dat er niemand is die hem dan vervangt, is onze ervaring inmiddels.

De Mexicanen zelf zijn trouwens erg oké: ze zijn vriendelijk, rustig en, heel belangrijk, vallen je niet lastig!

Om 14:00 uur met de bus naar Mérida. Mérida is de grootste stad van Yucatan, met bijna 1 miljoen inwoners. De stad komt echter niet zo over: bijna alleen maar laagbouw en een ontspannen sfeer. Mérida doet ons een beetje denken aan San José, de hoofdstad van Costa Rica. In het centrum staan wat koloniale gebouwen en de rest is woonwijk met aan de rand van de stad wat industrie.
Ons hotel is heel bijzonder: het bevindt zich in een koloniaal badhuis, compleet met zwembad, douches en omkleedruimtes. Het is mooi versierd met gekleurde tegeltjes en momenteel ook kerstbomen enzo.

Vandaag op eigen gelegenheid met de (dit keer tweede klas) bus naar Uxmal, een Maya-stad 1,5 uur rijden van Mérida. Op de heenweg zaten we achter een wielerpeloton, dus dat zorgde voor enige vertraging, maar het was wel leuk om te zien.

Uxmal is heel anders dan Chichen Itza. Chichen Itza was mooi, vooral vanwege de enorme tempel, maar hier maakt het hele plaatje het zo bijzonder. Uxmal is meer een echte stad, de gebouwen vormen een geheel. Verder is het er erg rustig, er zijn veel minder toeristen en de stad ligt in een heuvelachtig en lommerrijk gebied. Hele mooie tempels en paleizen gezien én een tempel beklommen. Zo een met van die steile trappen. Best wel eng.

´s Middags nog wat rondgelopen in Mérida. Even op het plein gezeten, vol met gezinnen die er een zondag op uit trokken. Erg gezellig!

Wij voelen ons inmiddels al behoorlijk thuis in Mexico. Vandaag kwamen we er al zwetend achter dat we naar de taco´s van gisteren ruiken. Een aparte ervaring. Vanavond maar een keer pizza gegeten. Zonder knoflook.

Vanochtend met de bus naar Campeche, een oud vestingstadje aan de westkust van Yucatan. We kwamen rond de middag aan dus we hadden nog voldoende tijd om het stadje te bezichtigen. Oude bastions en muren gezien die vroeger als verdediging werden gebruikt tegen piraten. Verder veel gezellige straatjes met gekleurde huisjes en bijna geen toeristen. De meeste mensen slaan Campeche over en reizen meteen door naar Palenque.

Ook een ware helletocht over de markt gemaakt. Het was er super druk! Bergen mensen wurmden zich tegelijk en in tegengestelde richting tussen de kraampjes door. Geweldig om te zien. Vers fruit en broodjes gekocht. ´s Avonds in een Mexicaans familierestaurant gegeten. Ook gezellig. 

Het is nu 12 december. ´s Ochtends even over de boulevard gelopen (pelikanen en aalscholvers gezien) en daarna met de bus in ruim 5 uur naar Palenque gereden.

De volgende dag met een georganiseerde excursie naar de ruines van Palenque, een oude Mayastad die midden in de jungle ligt. Palenque is groot. Er zijn resten van meer dan 500 gebouwen gevonden. Een aantal zijn ook uitgegraven. Wederom mooie tempels en andere gebouwen gezien. En weer heel anders dan Uxmal en Chichen Itza. In het nabijgelegen museum hebben we een aantal opgravingen gezien variërend van gebruiksvoorwerpen tot sarcofagen, maskers en grafrelikwieën.

´s Middags doorgereisd naar Misol-Ha, een imposante waterval waar je achterlangs kunt lopen. Daarna verder naar Agua Azul, een reeks watervallen met normaal helderblauw (vandaar de naam) water. Dat was nu niet zo. Door de vele regen was het water modderbruin. Toch heel mooi om te zien.

Rond half zes werden we afgezet op een parkeerplaats in the middle of nowhere. Daar werden we bijna een uur later opgepikt door een busje dat ons naar San Cristobal de las Casas bracht, zo´n 150 km verderop. Jammer dat het donker was, want de rit ging dwars door de bergen over allemaal bochtige weggetjes. Rond half tien waren we in het hotel. Te moe om uit eten te gaan, dus afhaaleten laten bestellen door de receptionist die dat erg grappig vond.

Het is vandaag 15 december. We hebben gisteren -voor het eerst sinds dagen- uitgeslapen, rustig ontbeten en toen de stad verkend. San Cristobal is een bijzondere plek. Het ligt in de bergen, is een echt backpackersoord met veel hotelletjes en restaurantjes. San Cristobal is ook een van de steden die in 1994 werden ingenomen door de Zapatistas, een guerillabeweging die strijdt voor meer rechten. De regering heeft een einde gemaakt aan de opstand en er is nog steeds veel leger aanwezig om de orde te bewaken. Verder merk je daar eigenlijk niks van: het is hier super rustig en ook veilig om rond te lopen. Wel kun je op marktjes allerlei Zapatistapoppetjes (zwartgemaskerde mannetjes met geweren) en dergelijke kopen.

Vandaag op excursie geweest naar twee dorpjes in de buurt, San Juan Chamula en San Lorenzo Zinacantan. Met name San Juan Chamula is een zeer gesloten gemeenschap die leeft volgens de oude tradities. De mannen zijn de baas, vrouwen hebben nauwelijks rechten. Ze mogen bijvoorbeeld niet stemmen en moeten thuis het meeste werk doen. 

Rituelen

Vooral de kerk is erg bijzonder. Het is een grote ruimte zonder de gebruikelijke kerkbanken. Wel staan er overal beelden van heiligen en heeeeel veel kaarsen. Mensen komen vanuit omliggende dorpen hiernaar toe om te bidden. Ook om bijvoorbeeld te vragen om genezing. Dat gaat anders dan bij ons. De hele familie gaat mee, inclusief de plaatselijke medicijnman/-vrouw. Met behulp van frisdranken en levende kippen wordt geprobeerd de ziekte uit te bannen. Dat doen ze door de kip langs het lichaam van de zieke te wrijven en de kip daarna in de bergen te offeren.  

Familiebezoek

In het tweede dorpje bij een Mexicaanse familie op bezoek geweest. Gezien hoe een meisje een kleed zat te weven en hoe tortillas werden gemaakt (gedroogde mais weken, daar deeg van maken etc). We mochten er ook een paar proeven met gemalen pepita´s (je weet wel van die groene pitjes die je bij ons bij de notenboer kunt kopen) en tomatensalsa: erg lekker!

Terug in San Cristobal twee enorme stukken taart gekocht om Karens verjaardag te vieren! Heerlijk buiten opgegeten. Morgen gaan we naar Guatemala.

Vandaag (16 december) naar Guatemale. In de vertrekhal van het busstation een Texaan van ongeveer 70 jaar oud ontmoet. Hij reist alleen en gaat al voor de zoveelste keer van Mexico naar Guatemala. Handig dat hij weet hoe het werkt bij de grens.

Na ruim 3 uur kwamen we aan in Ciudad Cuauhtamoc, de grensplaats aan Mexicaanse zijde. De Mexicaanse douane konden we dankzij de Texaan makkelijk passeren (hij wist bijvoorbeeld dat er een aparte ´gringo´rij is, die veel korter is dan de normale rij). Vervolgens met hem een taxi gedeeld door een stuk niemansland tussen Mexico en Guatemala. In La Mesilla, aan de kant van Guatemala, was het een en al hectiek: mensen liepen in en uit met van alles en nog wat. Er was totaal geen controle of iets dergelijks, heel erg vaag allemaal. Wij konden dan ook makkelijk de grens passeren. 

Voor ons stond een busje klaar dat ons in 5 uur naar Panajachel bracht. Panajachel ligt aan het meer van Atitlan dat omringd wordt door vulkanen van meer dan 3000 m. Een hele mooie route door de bergen, dus erg genoten van de rit.

De volgende dag met een gids het meer overgestoken naar San Pedro de Laguna. De gids kan alleen maar Spaans, maar met wat gebarentaal kunnen we aardig communiceren. In San Pedro de zondagsmarkt bezocht die erg druk was.

San Pedro is veel minder toeristisch dan Panajachel en is economisch vooral afhankelijk van koffieteelt. Overal in het dorp zie je dan ook kleine koffieplantages en fabriekjes. Vanaf San Pedro zijn we per OV-pickuptruck (een laadbak vol staanplaatsen met een rek waar je je aan moet vasthouden) de bergen in gereden. Een behoorlijk spectaculaire rit over een slechte weg vol haarspeldbochten! Vanaf het eindpunt een pittige wandeling naar de top van een berg gemaakt. Vanaf daar hadden we een geweldig uitzicht op het meer, de vulkanen en de dorpen die aan het meer liggen.

Terug in Panajachel nog wat gewinkeld.

Gisteren (18 december) met een minibusje (collectivo genoemd) naar Antigua gereisd. Door alle verhalen over overvallen en dergelijke, zagen wij een beetje op tegen reizen door Guatemala. Dat is ons echter erg meegevallen: zodra we in de bus zaten, voelde het goed. Vooral na zonsondergang moet je oppassen en niet door verlaten straatjes lopen. En als je overdag onder de mensen blijft, is er niks aan de hand.

De rit naar Antigua ging over allemaal haarspeldbochten en was behoorlijk pittig. We stapten behoorlijk misselijk uit het busje. Dit werd versterkt door het feit dat alle wegen in Antigua bestraat zijn met kinderkopjes: erg hobbelig.

Tot 1773 was Antigua de hoofdstad van de Spaanse kolonies. Toen vond er een aardbeving plaats en besloot de regering de hoofdstad naar Guatemala City te verplaatsen.

Vandaag de stad verkend: veel koloniale gebouwen en ruines van de aardbeving. Helaas geen uitzicht op de (nog actieve) vulkanen rond de stad: daar was het te mistig voor. Ook nog even een rondje over het lokale busstation gelopen. De bussen hier zijn een verhaal apart. Ze zijn enorm kleurig en hebben de bijnaam ´chickenbus´, omdat ze meestal tjokvol zitten en ook gebruikt worden voor het vervoer van allerhande goederen waaronder kippen. Vanmiddag zijn we in een piepklein museum geweest over de oude boekdrukkunst in Guatemala. Stelde niet zo veel voor, maar was wel grappig om te zien.

Het weer is hier trouwens oke. Het is warm en halfbewolkt. In Mexico vond er bijna elke middag een tropische regenbui plaats. Die hebben we hier nog niet gehad. Morgen weer een reisdag, dan vliegen we vanaf Guatemala City naar Flores.