Reisverslag.org

za 8/11 – zo 9/-11: Amsterdam – Melbourne ma 10/11: Melbourne di 11/-11: Melbourne wo 12/11: Great Ocean Road (auto) do 13/11: Grampians National Park (auto) vr 14/11: Grampians en terug naar Melbourne (auto) za 15/11: Reizen naar Canberra (trein) zo 16/11: Canberra ma 17/11: Reizen naar Sydney (bus) di 18/11: Sydney wo 19/11: Sydney do 20/11: Blue mountains (Camper) vr 21/11: Blue mountains (Camper) za 22/11: Coonabrabran (Camper) zo 23/11: Armidale (Camper) ma 24/11: Coffs Harbor (Camper) di 25/11: Coffs Harbor (Camper) wo 26/11: Byron Bay (Camper) do 27/11: Brisbane vr 28/11: Brisbane za 29/11: Brisbane – Rainbow Beach (bus) zo 30/11: Fraser Island (4WD) ma 1/12: Fraser Island (4WD) di 2/12: Fraser Island (4WD) wo 3/12: Rainbow Beach – Brisbane (bus) do 4/12: Brisbane – Amsterdam (vliegtuig)

 

Na een 21 uur durende reis zijn we op zondag om een uurtje of 9 aangekomen in Melbourne. De vlucht zelf was weinig enerverend, en van Kuala Lumpur hebben we alleen een stuk vliegveld gezien, dus dat was weinig spannend. Maar goed, filmpjes en boeken maken het geheel wat dragelijk. Van de tweede vlucht hebben we niet zoveel meegekregen.
In Melbourne aangekomen hebben we gelijk de Sky Bus naar het centrum gepakt en zijn daar met rugzakken door de stad geslenterd naar ons hostel, wat geheel volgens de belofte echt pal in het centrum ligt. Prima kamer (wat weinig daglicht zonder raam, maar goed) en super voorzieningen. ‘s Avonds nog een klein wandelingetje door het centrum gemaakt.

De eerste dag in Melbourne zijn we maar eens begonnen met lopend de stad doorkruisen om te oriënteren. Daar hoort natuurlijk het oppikken van stapels folders bij. Het centrum van de stad is prima te belopen. Het is er druk, levendig, hypermodern. Klassieke (naar Australische begrippen) gebouwen, enorme wolkenkrabbers en veel stadsparken staan vlak naast elkaar.
Aan het eind van de ochtend hebben we het Melbourne Museum bezocht. Daar is werkelijk van alles te vinden, bij elkaar vormt het een voorproefje van wat ons allemaal te wachten staat hier. Er staan bijvoorbeeld veel opgezette beesten met erbij vermeld waar je die tegen kunt komen. Verder een hoop duidelijke en soms grappig gebrachte informatie. Na het museum zijn we door Chinatown gewandeld. Je hebt hier behalve een Chinees gedeelte, ook een duidelijk Grieks en Italiaans stuk, met bijbehorende restaurants, winkels en bevolking.
Dwars door de stad loopt de rivier Yarra. Aan de kade zijn veel leuke hippe terrasjes, erg geschikt nadat je je best hebt gedaan om Melbourne zo inefficient mogelijk door te lopen. Daarna het Crown Entertainment Centre bekeken. Dat is een enorm gebouw met werkelijk alle soorten amusement. Zo veel dat het niet meer leuk is, maar je kunt wel elk uur naar The Matrix. Vervolgens zijn we terug naar het hostel gelopen, alwaar we zijn bijgekomen op het dakterras.
‘s Avonds na een culinair bezoekje aan Chinatown tot sluitingstijd in de kroeg gezeten. Da’s elf uur.

Jetlag, wat is dat? Gelukkig nog steeds geen last van!
Vanochtend naar Queen Victoria Market gelopen, da’s dus een hele grote markt, met kleding, veel fruit, vlees en vis. Weer viel ons op dat het leven hier behoorlijk goedkoop is, en dat geldt ook voor eten en drinken buiten de deur.
Vervolgens zijn we naar de Rialto Towers & Observation Deck gegaan: een heel hoog uitzichtspunt waarvandaan je heel Melbourne en een stukje omgeving kunt zien. Erg fijn ook om vast te stellen dat alle wolken op afstand liggen, het is hier stralend weer met een graadje of 25! Harro’s neus is dan ook in recordtijd op vakantiestand: rood.
Lunchen kan hier ideaal in een Food Court: een groot terras met minstens 12 happenbarren met voor iedereen wat wils. Vervolgens vertrokken naar de Royal Botanic Garden en liggend in het gras ons grote-lijnen-plan voor de komende weken gemaakt en een actieplannetje voor de komende dagen. Zometeen gaan we proberen treinkaartjes naar Canberra te scoren. Morgenochtend mag Harro het linksrijden gaan uitproberen als we vertrekken richting de Great Ocean Road.

We starten de dag veel te vroeg: Voor 7 uur vindt Eef dat ze wakker is en staan we op om te beginnen met een bakkie bij de Starbucks.
Na een korte tramrit door Melbourne zijn we bij de autoverhuur geland en worden daar verrast met een volgens de reclame ‘nieuwe’ auto. Gezien de gemiddelde staat van de auto’s hier kan een Hyundai Excel met 2 ton op de teller natuurlijk gemakkelijk voor nieuw doorgaan…

Maar goei, ‘t rijdt en daar gaat het om. Zeer tevreden loop ik naar het linkerportier… om er dan achter te komen dat hier natuurlijk alles andersom zit. Ik moet zeggen, het is even wennen dat links rijden, maar dan gaat het ook prima. Eerste vuurdoop is dan ook gelijk dwars door de stad, in de ochtendspits. Eitje 🙂
Na een half uurtje zitten we op de snelweg richting Warrnambool, een plaatsje 250 kilometer ten oosten van Melbourne en zo’n beetje aan het einde van de erg mooie Great Ocean Road. Een prachtige (enigszins vermoeiende) rit langs de kust en door diverse natuurparken. Onderweg zien we enorme zandsteen kliffen en de ’12 apostelen’, 12 zandsteen zuilen die in zee staan. Natuurlijk regelmatig bakkie en een korte stop op alle viewpoints en andere interessante plekken. Je bent toerist of je bent het niet.
Hoewel het een licht bewolkte maar op zich droge dag is blijf ik de ruitenwissers testen, die hebben ze namelijk ook maar even aan de kant van de richtingaanwijzer geplakt. Wacht maar tot ook hier de revolutie komt: rechts rijden en geen dubieuze ingredienten op hambo’s!
In Warrnambool vinden we een prima, zij het wat verouderde backpackers boven een kroeg. Gaten in de muren, ramen die uit elkaar vallen, maar wel schoon dus een prima slaapplek. Na een happie en een biertje is het tukkie-tijd.

Na een heerlijk rustige nacht en een ijskoude douche tijd om naar de Grampians te vertrekken. Onderweg valt, ondanks dat we ver van de echte Outback zijn, het grote NIETS op: grote stukken land zonder een huisje. En alles maar dan ook alles is veel groter dan wij gewend zijn. Dus een doodgewone kudde schapen is ook GROOT.

Onderweg komen we ons eerste wilde beest tegen: een slang die ons ook nog aanvalt! Gelukkig racen wij in onze auto voorbij, dus veel kwaad kan het niet. Als we dichterbij het Grampians National Park komen, raken we al onder de indruk van de plotseling oprijzende bergen. In het park wordt het gelijk spannend: overal wordt gewaarschuwd voor rondrennend wild, vooral kangoeroes. Leuk maar ook spannend: er zal er maar één op je voorruit landen. Na een half uurtje turen ziet Eveline de eerste kangoeroe, die roerloos aan de kant van de weg staat. Onderweg stoppen we om een wandelingetje naar Silver Falls te maken, een waterval waarvan het water onderaan tussen de stenen verdwijnt.
Aan het begin van de middag komen we bij het hostel in Hall’s Gap aan. Dat dorp is het toeristisch middelpunt van het park: winkels, restaurants en duizenden toeristenbedden. Gauw dumpen we onze rugzakken in het hostel en rijden we weer het park in.
We rijden naar Mac Kenzie Falls en klauteren naar beneden en weer terug. Deze waterval is groot en samen met de omgeving erg mooi. Daarna rijden we in de omgeving langs diverse prachtige uitzichtspunten. En dan: de eerste kangoeroe die ook echt zijn kunstje doet! In de verte zien we een gestalte van een meter of anderhalf aan de kant van de weg. We remmen af om het beest niet te laten schrikken. Als we wat dichterbij komen, springt ie hop-hop-hop op z’n kangaroes naar de overkant van de weg het bos in! Het blijft hier wel bij: emoes en koala’s hebben we nog niet gezien. Wel vliegen er regelmatig felgekleurde vogels voorbij.
‘s Avonds maken we nog een korte klim- en klauterwandeling door een canyon. Daarna voor het eerst slapen in een bunkroom, dus 3 stapelbedden op 1 kamer.

Na een vrij rustige nacht in een dorm in het backpacker hostel hebben we ons boeltje gepakt om nog even een paar mooie stukjes Grampians te gaan bekijken. Na een korte rit en een wandeling van een hele kilometer (was afzien) kunnen we weer genieten van een prachtig en wijds uitzicht over de bergen en dalen van de Grampians. Het is echt een prachtig gebied en het weer (30 graden en zonnetje) maakt het helemaal af.
Om enigzins op tijd terug te zijn in Melbourne besluiten we terug te rijden. Een op zich mooie maar enigzins saaie tocht door de binnenlanden van Victoria brengt ons om een uur of 2 terug in Melbourne. Op zich wel erg cool dat de skyline van Melbourne al 60 kilometer buiten de stad zichtbaar is. Na weer een spannende rit dwars door Melbourne, die we op goed geluk in één keer goed doen, kunnen we de wagen (schadevrij) inleveren en gaan we terug naar het hostel. Zometeen nog even een biertje doen in het Hardrock Cafe en een hapje Grieks eten en dan vroeg ‘t bed in: Morgenochtend om 8 uur moeten we klaarstaan op het station voor een 6 uur durende treinreis in richting Canberra (met een lullige 2 en een half uur aanvullende busreis 🙁 )

Na een korte maar zeer enerverende wandeling naar het station met veel te grote rugzakken staan we om 7:50 klaar op het station voor het eerste stuk van de reis in Richting Canberra. De eerste 5 uur doen we met de trein naar het alom bekende Coonamundra, een prachtig plaatsje waar de burgemeester in 1913 na z’n eerste kopje koffie in de ochtend van 12 december zijn teen lelijk verstuikte aan de stoeprand. Zoals we al zeiden, een zeer interessant plaatsje met een rijke historie.
Na een langdurig oponthoud van zeker 10 minuten begon het tweede gedeelte van onze reis met de bus. Beetje krapjes en de alom bekende Australische houten reet was ons niet vreemd. Maar goed, prachtige uitzichten en een vrij korte rit brachten ons rond 17:00 in Canberra.

Al bij het Canberra inrijden wordt duidelijk dat deze stad anders is dan de meeste steden. Voor 1890 bestond Canberra namelijk uit een verdwaalde boer en een paar duizend verdwaalde schapen. Na enig dispuut over de plek van de hoofdstad van de nieuw te vormen staat Australie werd toen vrij arbitrair gekozen voor Canberra. In geheel Autralische stijl werd er al snel een competitie steden ontwerpen van gemaakt die de heer Burley-Griffin wist te winnen. Resultaat is een stad die zo wijds is aangelegd dat te voet de stad doorkruisen echt geen optie meer is, maar wel erg mooi is. In het midden liggen een paar meren die het ‘politieke’ gedeelte scheiden van ‘Civic’, het woon-, shop- en stapgedeelte. In dit gedeelte hebben we ook ons hostel, volgens de gids een nieuwe era van backpackers: Alle voorzieningen die je kan bedenken zijn hier aanwezig tegen een nog redelijk betaalbaar bedrag. In de avond even rustig een pasta op het terrasje en daarna snel de Ierse pub opzoeken voor de halve finale All Blacks – Wallabies. (voor de niet wetende, da’s rugby, de halve finales van de wereldkampioenschappen tussen Nieuw Zeeland en Australië…) Niet heel erg interessant maar is voor de mensen hier erg belangrijk en na de winst van Australië hing er dan ook een prima sfeertje.

Doel van vandaag is om zo’n beetje alle bezienswaardigheden van Canberra in een dag te proppen (we zijn net Japanners 🙂 ). Na enig overleg worden de hop-on hop-off bus, de lijnbus en wandelen verworpen voor… de fiets! Mountainbiken aan de linkerkant, met helmpje (verplicht) dwars door Canberra, kan alleen maar leuk worden.
Gelukkig verhuurt het hostel de fietsen en is Canberra de meest fietsvriendelijke stad van Australie en bijkomstig voordeel is dat Canberra op zondag uitgestorven is. En dan hebben we het niet zoals in Europa over een rustige zondag, maar meer het idee van een grote stad na een uitbraak van de builenpest op een autoloze zondag. Geen hond op straat, bijna geen auto’s, maar wel alle bezienswaardigheden (gratis) open!
Het eerste gedeelte van de tocht gaat richting het War Memorial. Erg indrukwekkend, want ze hebben er gelijk maar een hele straat met memorials van gemaakt met aan het einde een groot museum. Erg mooie ligging op een heuvel met uitzicht over een van de meren op het parlementsgebouw. Het museum is de moeite waard een aantal erg mooie tentoonstellingen laat zien waar de Australiërs zich overal mee hebben bemoeid (en dat is nogal wat…). voor het museum worden we aangeschoten door een iets oudere man die ons vol trots vertelt dat zijn oom een aantal van de beelden heeft gemaakt. Beleefd knikken we wat, glimlachen vriendelijk en gaan het museum in. Na een kwartiertje komen we dezelfde man tegen en die begint een half uur lang verhaal over van alles en nog wat. De hele geschiedenis van zijn familie (die serieus erg interessant was), Australië zelf, de hoeveelheid treinen en trams en zelfs Nederland komen aan bod (met name de slippertjes van Bernhard blijken een interessant gegeven te zijn). De man is werkelijk een wandelende schat aan informatie en weet ons nog aardig wat tips voor de rest van de reis te geven.
Na het museum gaat de tocht verder naar het parlementsgebouw van Australië dat gebouwd is naar aanleiding van een ontwerpwedstrijd. Het gebouw is in een berg gebouwd en je kan dan ook gewoon over het dak heen lopen (alleen nu even niet in verband met veiligheidsmaatregelen). In het gebouw krijgen we een keurige en zeer interessante rondleiding van Pam en daarna mogen we nog even op een klein stuk van het dak kijken. Erg mooi allemaal!
Het laatste gedeelte van de trip rijden we naar het nationale Australische Museum. Een zeer ‘artistiek’ gebouw, natuurlijk het gevolg van een ontwerpwedstrijd… (AARRRGGGHHH). Het museum is op zich erg mooi en behandelt …. eeeuuuhhh, werkelijk alles wat los en vast zit, zolang het maar iets met Australië van doen heeft, maar dan wel op een erg leuke manier gebracht.
Morgen gaat de reis door naar Sydney, fijn drie uurtjes met de bus… En maar hopen dat we een slaapplaats kunnen krijgen, want dat schiet nog niet echt op…

Vandaag reizen we van Canberra naar Sydney, waar we vooralsnog nog steeds geen slaapplaats hebben… Maar goed, dat mag de pret niet drukken, er is wel contact met een hostel en de persoon daar heeft gevraagd om hem om 10:30 terug te bellen om te kijken of ‘ie een plekje heeft. De reis van Canberra naar Sydney neemt zo’n 3,5 uur in beslag met de bus. Op zich een mooie rit over dwars door New South Wales.
Om half elf is er dan weer contact met de kamerboer en die verteld in eerste instantie dat hij de kamer had vastgehouden maar dacht dat we 10 minuten eerder hadden gebeld en had de kamer dus aan een ander (ook Nederlands) stel gegeven. Na kort gevloek biedt hij ons een kamer aan die hij normaliter niet verhuurt maar waar wel een tweepersoons bed aanwezig is en we besluiten snel op het aanbod in te gaan.
Om een uurtje of 1 zijn we in Sydney en pakken de trein naar Kings Cross, een iets buiten het centrum liggende wijk die bekend staat als de hoerenbuurt van Sydney en waar ons hostel ligt. Na een tijdje lopen en een kort belletje met de hostel eigenaar komt hij aanwandelen en geeft ons een rondleiding door het zeer rustig gelegen hostel. Het blijkt dat hij, Sam, zelf ook in het hostel woont en de hele toko in zijn eentje runt, op zich best aardig voor een hostel met toch nog zo’n 20 kamers. De kamer blijkt klein maar prima en voorzien van alle benodigdheden. Een aardige afwisseling met ons high-tech hostel in Canberra, maar erg leuk.
In de middag lopen we vanuit het hostel door de botanische tuinen naar het centrum en het oude gedeelte van Sydney, The Rocks. Na een paar uur zwalken door de stad en het boeken van ons brug klim gebeuren (zie morgen) even naar de Matrix deel III in een enorme bioscoop met een man of 20, best lekker rustig. ‘s Avonds flesje wijn in het hostel en omstorten.

‘s Ochtends maar eens flink uitgeslapen! Heerlijk, maar het duurde toch zeker tot halverwege de middag totdat we behalve fysiek ook geestelijk wakker waren….
Om een uur of 12 arriveerden we dus weer in het centrum van Sydney, waar we gewoon wat rondgelopen en geshopt hebben. Er is hier een “outdoorstraat”, een straat met alleen maar outdoor-winkels! Hier moesten natuurlijk de nodige aankopen worden gedaan, met als hoogtepunt een Windstopper jack voor Eveline. Omdat het wakker worden dus nog steeds niet opschoot, hebben we een Starbucks opgezocht. Dat is een koffietent waar ze de meest exotische dingen met koffie doen. Voor Harro dus een Long Black, da’s koffie zoals thuis, en voor Eef een Frappucino, een kruising tussen cappucino en een slush puppy. Deze drankjes zijn inmiddels deel van ons vaste ochtendritueel: handig om met of zonder jetlag echt wakker te worden en errug lekker.

En dan is het tegen vieren, tijd om naar de Sydney Harbour Bridge te gaan voor de Bridge Climb! Om 16.10 moeten we ons melden. Tegen de tijd dat we werkelijk gaan klimmen is het wel 17.30. Ondertussen hebben we een Star Trek -achtig pak aangekregen en is alles wat je bij je hebt, daaraan vast gemaakt: zonnebril, pet, hoofdtelefoon, zakdoek. De rest moet beneden blijven, helaas geldt dat ook voor camera’s. Ook wordt je gezekerd door een band om je middel die aan het begin aan een kabel wordt gekoppeld en pas weer losgaat als je beneden staat. Erg ingenieus. Natuurlijk krijgen we een uitgebreide instructie over hoe je naar boven en beneden dient te lopen. We worden met 13 man (nou ja ook 3 vrouwen) professioneel begeleid door Kim, die heel blij alles uitlegt en je het liefst elke 5 minuten voor jezelf laat klappen. Onderweg spreekt ze de groep toe via een ingenieus geluidssysteem, dat er voor zorgt dat je haar verstaat maar niet afgesloten wordt van omgevingsgeluid.


We beginnen met een kleine wandeling over straat. Dat is ook een heel avontuur, we voelen ons net een groep gevangenen in onze apepakkies. Vervolgens een laag stukje brug, waar je horizontaal loopt onder de autorijbaan. Dan de beklimming van 4 ladders om door het autodek naar de boog die daaroverheen loopt te komen. Hier wordt het spannend: je klimt tussen de aurorijbanen door! Bovendien begint het hier serieus hoog te worden, waardoor je maag toch een beetje kriebelt als je naar beneden kijkt.
Na de ladders komt het gaafste stuk: het beklimmen van de boog. Stukje voor stukje gaat het heel rustig steeds een beetje hoger. Het uitzicht hiervandaan is echt geweldig! Je kunt de hele stad overzien, inclusief de haven, het Opera House, etcetera. We staan een behoorlijke tijd boven, mede om heel veel fotosessies te doorlopen. Zelfs Harro verliest zijn geduld niet, dit is zo leuk dat we er wel de hele dag kunnen staan. Bovenaan lopen we dwars over de brug (wat zijn die auto’s ver weg) naar de andere kant, waar de tocht naar beneden begint. Weer de ladders af en een stukje over straat. Na het afstrippen van alle techniek en apepakkies, krijgen we 1 foto mee van onszelf op de brug. Het hele circus eromheen is een beetje overdreven, maar wat was dit gaaf!
Het is al tegen achten als we klaar zijn, dus we gaan terug naar ons buurtje Kings Cross. Dit is een buurt waar heel veel (betaalde) gezelligheid te vinden is, en waar de homo-scene is. We drinken een drankje in een hippe kroeg en zijn daarna op.

Na een rustig nachtje en een groot aantal sirenes vroeg in de ochtend en erg dicht in de buurt is het weer tijd voor wat sight-seeing. Op het programma vandaag de volgende twee highlights van Sydney: Eerst de Opera House en Manley, een wijk met winkeltjes, barretjes en strand aan de andere kant van Sydney Harbour en aan de oceaan.
Het is weer heerlijk weer en de Opera House en het bijpassende uitzicht op de stad en Sydney Harbour Bridge zijn echt prachtig. Bakkie koffie en plaatjes schieten dus.

Daarna is het dringen om op de ferry naar Manley te komen en na een half uur durende prachtige boottocht dwars door Sydney Harbour landen we in de grootste toeristenfuik van Sydney en omgeving. Niet helemaal ons ding, maar de ferry is de goedkoopste en makkelijkste manier om een tocht door de haven te doen, dus daar is niets mis mee. (behalve dan natuurlijk dat die k#%^#-boot bewoog).
In Manley is het dan tijd voor de volgende regelactie: We moeten nog een auto hebben voor de komende tocht naar Brisbane. We willen in 7-8 dagen tijd via het binnenland en natuurparken naar Brisbane rijden en de ‘Gold Coast’ zoveel mogelijk vermijden. Dat betekent dus ook dat we de auto one-way willen hebben en in Brisbane weer achter willen laten, altijd een duur puntje bij zulk soort grappen…
Het eerste belletje is dan gelijk bal: De dame aan de telefoon heeft een probleempje, ze heeft een campervan in Brisbane dubbel geboekt en zoekt iemand die een campervan van Sydney naar Brisbane kan brengen voor volgende week vrijdag… Ze is daarvoor bereid de campervan voor de prijs van een huurauto aan te bieden…
Oftewel: Vanaf morgen tot en met volgende week donderdag zijn wij als een stel burgertrutten pur sang met een campervan door Oz aan het scheuren en dat voor de prijs van wel 50 dollar per dag (en dat zijn Oz-dollars :-)). Heel naar allemaal…
Zometeen de ferry terug naar het centrum en dan is het tijd voor wat slenteren door de stad en een bakkie. Morgen op weg naar de Blue Mountains, een natuurgebied vlak buiten Sydney waar we een paar dagen willen blijven.

Om een uurtje of 10 hebben we ‘m dan eindelijk, onze hippe camper. Prima dingetje met alles er op en er aan (koelkast, slaapzakken, theedoeken en meer nutteloze zaken). Na een korte sightseeing tour met een van de jongens van het verhuurbedrijf om te gaan tanken is het dan tijd om zelf wat te gaan doen.

We zetten de korte sightseeing tour van Sydney maar gelijk om in een wat langere door in het centrum van Sydney (wat vrij druk is) tot twee keer toe een foute afslag te nemen… ‘t kan dan even duren voordat je Sydney uit bent, maar dan heb je met het nodige vloekwerk ook wel alles gezien…
De rit begint in de richting van Katoomba, de plaats in de Blue Mountains voor ons soort toeristjes, alle uitzichtpunten en attracties goed bereikbaar via kabelbaantjes en treintjes. Na een paar uur durende rit met onze coole Toyota camper landen we op de camping in Katoomba. Een snelle tocht naar de supermarkt voor vleesch, bier en rum-cola voor Eef en de BBQ kan beginnen! Jawel: In het kader van de nieuw gevonden burgerlijkheid is het naast een camper, een camping, kabelbaantjes en treintjes natuurlijk tijd voor een barbeknoei!
‘s Nachts een eerste buitje en wat onweer belooft weer leuke dingen voor de volgende dag.

Na wat te hebben uitgeslapen in onze coole campert is het dan eindelijk tijd voor een wandelingetje de bergen in. De camping en het dorp Katoomba liggen boven een gigantische valei met steile kliffen zo’n honderd meter naar beneden. Bovenaan een prachtig uitzicht over de enorme vallei en de bergen er om heen en de naam zegt het al: Het lijkt allemaal een beetje blauwig. Enig speurwerk in de diverse literatuur leert ons dat het hierbij gaat om condensvorming die door de olie van eucalyptusbomen een blauwe gloed krijgt. Erg mooi in ieder geval.


De wandeling begint met een enorme trap naar beneden in de richting van het dal (je kan natuurlijk het treintje of de kabelbaan nemen, maar da’s voor mietjes). Beneden komen we op het wel meest toeristische stukje natuur ter wereld: Keurig netjes aangelegde vlonders geleiden de massa’s toeristen door de best wel dichte begroeiing. Al na een paar meter besluiten we dat we hieraan maar even niet meewerken en stappen we op een ander pad richting een rotsformatie een paar uur verderop. De eerste aardverschuiving komen we na 3 kwartier tegen en met enig klauter- en klimwerk gaan we verder tot we een kwartier later de tweede, wat grotere aardverschuiving tegen komen. Na een tijdje klauteren over de rotsen en langs afgronden en een lunch in de middle of nowhere houden we het voor gezien en gaan rustig terug. De tocht was ondanks de wat kortere afstand zeker de moeite waard!
Terug bij het startpunt aangekomen besluiten we dan toch voor de zekerheid nog even de toeristische route te doen en worden halverwege overvallen door een aardige onweersbui. Gelukkig hadden wij wel regenjassen bij ons (in tegenstelling tot die hordes doorweekte toeristen (met name Duitsers 🙂 ). Na een half uurtje door de regen komen we aan bij de kabelbaan die iedereen weer naar boven sleurt en besluiten wederom dat dat voor mietjes is… en stappen snel in. Binnen 5 minuten zijn we weer boven en vertrekken richting camping. We zijn net terug of er barst een enorme onweersbui met veel regen en grote hagelstenen los, de weg naast ons verandert in een soort wildwaterbaan en ineens zijn we best blij met een camper…
‘s Avonds is het tijd voor een pizza in het dorp en een flesje wijn.

Vandaag is het tijd voor de eerste grote rit: We hebben besloten om iets van de standaard toeristische route af te wijken en niet langs de kust te reizen maar meer door het binnenland. De rit van vandaag gaat in westelijke richting naar het o zo mooie dorp Coonabarabran (uitspraak is Koenablah of zoiets). De tocht is ongeveer 370 kilometer dwars door een aantal natuurparken , bergen en met name enorme vlaktes. De rit begint ‘s ochtens in de zeikende regen, maar na een uurtje trekt dat gelukkig wat bij en rijden we door prachtige natuur en enorme verlaten valleien tot een uur of 3 verder. Coonahupseflups is een boerendorp met een camping, een pizzeria en een kroeg en de allures van een wereldstad. Snel regelen we een plek op de camping en na een eerste wat teleurstellende verkenning van het oordje vertrekken we in de richting van een natuurpark zo’n 25 kilometer verderop waar we worden getrakteerd op een stormpje en massa’s kangoeroes die zo vriendelijk zijn ook nog even voor de foto te poseren.
In de avond is het na wederom pizza (de keuze is zoals we al zeiden wat beperkt) tijd voor een echt Australisch feestje: De Rugby wereldkampioenschappen finale tussen Engeland en Australië, iets wat je niet mag missen als je hier bent. Samen met twee Engelse supporters en een groot aantal zeer luidruchtige maar erg gezellige Australiërs genieten we van de wedstrijd op groot scherm in de dorpskroeg… tot 1 minuut voor het einde van de verlenging Engeland alsnog op voorsprong komt en Australië de wedstrijd verliest. Wij pakken onze biezen en vertrekken in de richting van de camping want de volgende dag staat er nog een aardig ritje op het programma…

Eef heeft een nieuwe hobby: vogels fotograferen! En dat op zondagochtend om 7.45. Er zijn er hier dan ook erg veel: grote roze vogels, groene parkietachtigen, vogels met een rare kuif, etcetera. Alleen in stilzitten hebben ze weinig zin. We zitten dan wel in een dorp, maar je kunt aan de natuur zien dat de omgeving erg dunbevolkt is. Daardoor zijn er veel meer dieren dan we gewend zijn en is de lucht ‘s avonds zo helder dat je meer sterren ziet dan waar dan ook. Coonablah noemt zich dan ook Astronomical Capital of Australia. Nou geeft elk dorp zichzelf hier wel zo’n mooie naam, maar deze slaat ook wel ergens op.

Na een koude douche vertrekken we naar Armidale. Het is wederom een erg mooi rit door heuvels, laagvlakten en een enkel dorp. De beestjesscore onderweg: 1 kangoeroe (en een hoop kangoeroelijkjes aan de kant van de weg), veel mooie vogels en… onze eerste koala! In het dorp Gunnedah is in een boom tegenover de Tourist Office een “semi-permanent resident koala” te vinden, dus wij rijden erheen en vragen braaf welke boom het is. Het dier zit schattig te slapen in die boom en zit dus goed stil voor de foto.

Onderweg komen we ook nog door Tamworth, Country Music Capital of Australia. Behalve een 12 meter grote gouden gitaar hebben ze ook een centrum dat zelfs op zondag levendig is dus tijd voor een bakkie.


In Armidale worden we door de Tourist Office en de campingdame weer helemaal volgestopt met informatie over het dorp, en dat terwijl we maar een nacht blijven. In het dorp is voor ons niet zo veel te doen, op een enkele kroeg na is het weer net zo verlaten als vorige week in Canberra Op de camping blijkt een super BBQ-plek te zijn: 2 gasbarbecues met een complete keuken erbij, houten meubilair en dat alles onder een groot dak met feestverlichting. Tijd voor een BBQ dus. Samen met wat echte Aussies bakken we wat af, nog gezellig ook. We zijn wel blij met het dak, want het wordt er niet droger op….

Na wederom een rustig nachtje op de camping vertrekken we rond een uur of half 10 langs de Waterfalls Highway in richting van Coffs Harbor. Een plaatje aan de kust en het begin van het Gold Coast gebied en tevens de plek waar de Great Dividing Range het dichtst in de buurt van de kust komt. Coffs Harbor is gelukkig niet heel erg toeristisch zoals de rest van de kustplaatsen en de tocht er heen is spectaculair.
Het begint al 50 kilometer buiten Armidale waar een twee watervallen (waarvan een de op één na hoogste van Australië) een gigantisch dal in kletteren. Als je het stroompje water wat na die regenvallen vergelijkt met de foto’s op de brochures en in de boeken begrijp je pas echt hoe droog het hier de afgelopen tijd is, zelfs na de regenvallen van de afgelopen dagen. Een korte wandeling langs de gorge en dan verder in de richting van de volgende set watervallen, wederom zo’n 50 kilomter verder. Iets minder spectaculair, maar daarvoor is het uitzicht vanaf de watervallen echt fantastisch.
Een derde stop brengt ons bij het Rainforest Center en hier kan je een kort pad door de boomtoppen van het regenwoud bewandelen. De route verder voert ons dwars door het dichte regenwoud in de richting van de kust. Het begint steeds harder te regenen, maar door alle opstijgende damp vanuit het woud ziet dit er spectaculair uit! Na een prachtige rit van bij elkaar een uurtje of 4 landen we in Coffs Harbor waar we in de stad en aan het strand een prima camping vinden.

pfff, bijna vergeten: Na de enorme gitaar in Tamworth is het hier tijd voor de BigBanana! Als dat geen feest wordt !

Deel II: De banaan was een aardige domper: Niet meer dan een metertje of 4 in lengte en je mag er ook al niet met je campertje voor blijven staan! Pfff, als dat alles is dan verwacht ik ook niet veel van de Giant Prawn die we overmorgen onderweg tegenkomen… 🙂