Reisverslag.org

Om kwart over vijf rijden we rustig in de richting van Schiphol, waar we worden gedumpt door Martijn en Eveline om nog samen een hapje te eten. Aan de horizon zien we langzaam de eerste regenwolken verschijnen en het weerbericht voorspelt weinig goeds…


Na het inchecken en een Burgertje hebben we de eerste vertraging dan ook al te pakken. Ons vertrek van 20:00 uur is uitgesteld naar 21:00. Een uurtje wachten.. geen probleem totdat we de volgende vertraging krijgen: de vlucht staat nu gepland op 22:00 uur. Om een lang verhaal kort te maken: om 23:15 vertrekken we eindelijk en om 03:15 lokale tijd landen we op Athene. Een half uurtje met de bus, een korte taxi rit naar het foute hotel en een wandelingetje zorgen er voor dat we om 05:00 uur in de ochtend uitgeput in ons bed landen. Terwijl Athene duidelijk aan het wakker worden is donderen wij in slaap.

Na de reisavonturen van de vorige dag (zelfde ochtend ?) zijn we flink gaar als we wakker worden. Om een uurtje of 11 besluiten we dan toch eindelijk maar eens de boze buitenwereld te gaan verkennen. Na een korte wandeling en een snelle bak koffie gaan we op weg richting de Acropolis. De weg naar deze ‘must see’ van Athene (slecht te missen trouwens) loopt dwars door de Plaka, een van de oudste en gezelligste wijken van Athene.
We zijn zeker niet de enigen die naar boven willen, toch is het relatief rustig. Na een forse wandeling door de hitte kopen we een kaartje. Voor we op zoek gaan naar het Parthenon genieten we eerst van het uitzicht over Athene, op een spekgladde granieten heuvel.

Daarna lopen we rustig anderhalf uur bovenop de Acropolis tussen de tempels door, genietend van de uitzicht en de prachtige gebouwen. Het museumpje is ook zeker de moeite waard: hier liggen de resten van alle spullen die niet in het British Museum liggen…

Via de tempel van Dionysos dalen we weer af naar de Plaka voor een drankje en een pitta-gyros. Via de vlooienmarkt van Athene gaan we dan op zoek naar de oude Agora. Hier staat een prachtig gerestaureerd gebouw en een van de meest complete oude tempels van Griekenland. Tegen de tijd dat we daar alles hebben gezien zijn we allebei doodop en besluiten dat het ook dringend tijd is voor een middagdutje.

Om een uur of zeven zetten we onze expeditie voort en gaan op zoek naar een leuk eettentje. We beginnen met een kopje koffie (=biertje en wijntje dus) met uitzicht op de Acropolis, die er in de laatste straaltjes zonlicht spectaculair uitziet. Op aanraden van de Lonely Planet komen we daarna terecht bij Strofi, een eettentje zuidelijk van de Acropolis met een fantastisch dakterras. We eten Souflaki’s met uitzicht op een prachtig verlicht Parthenon. De vertragingen van de dag daarvoor zijn we ondertussen compleet vergeten.

Vandaag krijgen we onze huurauto!

Maar voordat het zover is, is er na een nacht prima slapen en een prima ontbijtje nog wat tijd voor Athene: we besluiten om een bezoek te brengen aan het nationaal archeologisch museum. Twee uur lang dwalen we rond tussen de meest mooie kunstschatten, een waar feest der herkenning. Bijna alle beelden uit de griekse oudheid die je kent van tv en boeken staan hier opgesteld. Ondanks dat dit voor Karin ondertussen de derde keer was, besluit ze dat ze ooit weer terug wil.
We nemen afscheid van de Acropolis en Athene met een kop koffie met een uitzicht dat nooit verveeld. Een snelle Pitta om het af te leren en dan gaan we op zoek naar onze auto-verhuurder.

Op het metro-station Syntagma belanden we tot onze verbazing in een soort mini-museum. Ze laten zien wat ze allemaal hebben opgegraven tijdens de aanleg van de metro-lijn en in de wand zien we de eeuwen oude lijken liggen… (het zal je gebeuren dat je tweeduizend jaar na je dood tentoon gesteld wordt in een van de drukste metro-stations van Athene…)
De auto-boer heeft voor ons een verrassing in petto. We krijgen voor hetzelfde geld een betere auto: we zijn dan ook de trotse (tijdelijke) bezitters van een blauwe Citroen C3. Na een korte uitleg over de te volgen route scheuren we zonder enig probleem Athene uit in de richting Korinthe waar we zo’n anderhalf uur later aankomen. We doen een bakkie in het centrum en gaan dan op zoek naar een camping in de buurt. We landen op camping de Blue Dolphin, aan zee. Na het opzetten van de tent ligt Harro binnen 5 minuten in het water. Daarna lezen en luieren en ‘s avonds eten in Korinthe.

Vandaag staat de rit naar Nafplio op het programma, een klein pittoresk stadje aan een baai. Om te beginnen is het lekker wakker worden met de golven op de achtergrond. We pakken rustig de tent in en gaan op weg naar onze eerste stop: Oud-Korinthe.
Oud-Korinthe is een van de mooiste archeologische sites van de Peleponessos. Hier staat een (bijna) complete stad met tempels, winkeltjes en alles wat je zo meer mag verwachten van een stad van 2500 jaar geleden. Het bijbehorende museum is klein maar heeft een aantal prachtige stukken staan. Halverwege de jaren 80 vonden een aantal andere mensen dat ook, en besloten dat ze 288 van deze stukken maar moesten jatten. Gelukkig werden 275 van de verdwenen stukken in de jaren daaropvolgend in Amerika weer teruggevonden.

We dwalen ongeveer anderhalf uur over het terrein en staan helemaal in de mooie plaatjes modus. Tempels met Karin, tempels met Harro en tempels met bloemen. (Voor de mensen die worden gedwongen tot het bekijken van de foto’s: Sorry… 🙂 ) Na een kopje koffie kopen we een brood en kaas en gaan op zoek naar het derde Korinthe: Acro-Korinthe.

Voor degenen die hebben opgelet: Acro betekent inderdaad ‘hoog’ en deze keer is Harro erg blij met hoog. Er ligt een fantastisch oud fort over een complete bergtop uitgesmeerd.We wandelen door grote poorten, over dikke muren om daar achter nog meer poorten en muren te vinden. Uiteindelijk picknicken we met een uitzicht over de vallei er onder. We schieten nog snel een paar plaatjes van de archeologische site en de stad die we van boven zien liggen en gaan dan op weg naar Nafplio.

na een fors uurtje rijden waarbij we onderweg de resten van nog allerlei bezienswaardigheden zien liggen (en er snel voorbij rijden) komen we aan in Nafplio. Hier gaan we op zoek naar een leuk hotelletje en bij poging drie hebben we die dan ook gevonden. Hotel Byron, wat al sinds 18-iets hoog tegen de berg opligt besluit ons een kamer te geven met een prachtig uitzicht over de baai. ‘s Avonds drinken we een drankje op het centrale plein en eten in een van de pittoreske straatjes van Nafplio. We zijn het er over eens dat deze stop de moeite waard is en besluiten nu vast op de terugweg ook weer in Nafplio te landen. Slapen lukt zonder enige problemen na deze toch wel lange dag.

We beginnen de dag vroeg want er staat een stevige rit op het programma: we willen in een dag dwars oversteken naar de westkust van de Pelopenessos en onderweg ‘even’ Olympia aandoen. Om de zaak nog wat spannender te maken besluiten we ook vooral niet de doorgaande weg te nemen, maar de zeer bochtige maar prachtige bergweg.

Via de snelweg naar Tripoli waar we in aanraking komen met de griekse versie van rooie stoplichten: we staan stil voor rood en worden betoeterd, belicht en bijna van de weg afgeduwd. Natuurlijk geheel onze fout: wie komt er dan ook op het belachelijke plan om te stoppen voor een rood licht. Harro bekent schuld en zodra het groen is rijden we rustig verder.
De rit door de bergen is prachtig: overal liggen forten, prachtige dorpjes en mooie valleien. De tocht duurt zo’n vier uur en rond twee uur komen we aan in Olympia. Hier beginnen we met een bakkie en een pita-tje (Karin zucht nog maar eens) en gaan dan op weg naar de site. Hier dwalen we twee en een half uur rond op de site en in het bijbehorende museum.
De site is prachtig en een van de grootste sites die er bestaat. We zien resten van de tempel van Zeus en de tempel van Hera, lopen langs en in het oude stadion, zien badhuizen en nog veel meer. Het museum is ronduit spectaculair. Het is een geheel nieuw (of opgeknapt?) museum wat heel mooi ruim is opgezet en waar veel is te zien. We zien hier onder andere het beeld van Nike en Hermes en de overblijfselen van friesen (randversieringen) van de tempels.

Na deze zeer mooie site is het tijd om een slaapplaats te gaan zoeken. Hiervoor rijden we nog zo’n 40 kilometer verder naar een mooi en pieplein kustplaatsje, Arkoudhi. Na een kleine zoektocht en een wat toeristische route (ahem) gooien we ons plan om hier een camping te zoeken overboord omdat we spotgoedkoop een fantastisch hotelletje kunnen krijgen. We beginnen echt te merken dat we voor het hoogseizoen zitten: ze vragen je bijna om een kamer tegen een prikkie te nemen. Om de kreukels uit de benen te krijgen maken we een korte strandwandeling en drinken een drankje in de enige strandtent. We eten die avond in een restaurantje wat om de hoek van ons hotel ligt (net zoals de rest van het dorp) en sluiten die avond af met een drankje op ons balkon, ja met uitzicht op zee.

Het plan is om vandaag rustig aan te doen en langzaam langs de kust naar het zuiden af te zakken. Doel van deze trip wordt het dorpje Pylos, waar in 1827 de turkse vloot door een klein oepsje van hun kant in de grond werd geboord (doet het goed in Griekenland!). Het dorpje ligt in een fantastische baai waar voor de kust een aantal eilanden liggen.
We beginnen de dag met een fort: 10 kilometer noordelijk van Arkoudhi staat een van de best bewaarde Frankische forten van rond 1200. Tot 1800 hebben hier diverse groeperingen aan gesleuteld: Franken, Byzantijnen, Turken, Venetianen, weer Turken en uiteindelijk de Grieken. We wandelen over de binnenplaats en later ook over de buitenmuren van het kasteel, waarbij we ondertussen genieten van perziken die in het fort groeien en die we van een aantal bouwvakkers krijgen.

Op de weg naar Pylos genieten we van fantastische uitzichten en lunchen in een strandtentje ergens halverwege. De kleine gemengde schotel met hapjes blijkt hier te bestaan uit bij elkaar zo’n anderhalve kilo vis. Varierend van inktvis in diverse vormen en soorten tot iets wat er uitziet als gefrituurde goudvis. Karin geniet, Harro probeert alles maar echt genieten wordt het niet. (Wel eens een zure zuignap gegeten?)
Na onze snelle hotel zoektocht van de vorige dag besluiten om dit geintje nog een keer te herhalen: dit lukt prima en weer zitten we voor een prikkie in een kamer met een prachtig uitzicht over de baai. We hebben lekker veel tijd over en gebruiken die om onze volgende tripjes te plannen, een drankje te doen en lekker te luieren. Na een pizza’tje duiken we vroeg ons bed in. Met de balkondeuren open vallen we in slaap op het geluid van de kabbelende zee.

Deze morgen beginnen we met een ontbijt in het hotel. Ontbijten is iets dat de gemiddelde Griek niet geheel volgens noord-west-europese normen doet, dus het is wat behelpen. Bak erg stevige koffie en een bammetje, eventueel met iets er op en dat is het dan wel. Gelukkig hield het hotel rekening met onze verwende ideeen over ontbijten en waren er ook cornflakes en wat sap. Meer dan zat om op weg te gaan.
De tocht vandaag voert ons via Kalamata, en langs de kust naar Areopoli om uiteindelijk te eindigen in Gythio (of Yithio voor de liefhebbers van de Rough Guide)
.
De tocht naar Kalamata is niet zo spannend, veel bergen en bochten en binnen een uurtje zitten we in het centrum van dit stadje. Hier gaan we op zoek naar een Internet cafe, waar we, nadat we een half uur hebben rondgezocht, zo ongeveer naast staan geparkeerd. De stad zelf is verkeerstechnisch nogal een puinhoop en met name het gemis aan borden is erg onhandig. Desalniettemin komen we op de stand van de zon en een dosis mazzel in een keer de stad in en weer uit.

Hierna begint het mooiste gedeelte van onze tocht van vandaag. Via een prachtige kustroute zakken we langzaam af richting het zuiden. De weg schijnt een van de mooiste van Griekenland te zijn en dat blijkt al snel. Prachtige uitzichten over pittoreske dorpjes, azuurblauwe zee en brede zandstranden. Om de haverklap staan we midden op de weg stil om snel een paar foto’s te maken. (Aangezien de gemiddelde Griek wel gewend is aan stilstaande auto’s op de weg maakt het qua gevaar ook weinig uit.)
Na een tocht van zo’n anderhalf uur, waarbij we onderweg uitgebreid lunchen beginnen we met onze oversteek naar de ander kant van de landtong. Deze rit kost ons een half uurtje en vlak voor Gythio landen we op een camping aan zee. Hier slaan we onze tent op tussen de olijfbomen, waar de mensen vriendelijkerwijs ook nog bordjes op hebben gehangen zodat je in ieder geval weet welke olijven er op je knar vallen. Na de lange rit duiken we eerst het heerlijk koele (ijskoude dus! [Har]) water in en luieren een tijd op het strand met een boekje en een drankje.
Bij gebrek aan zinnige supermarkt wordt ons idee om op de camping te eten omgezet in uit eten gaan in het stadje. Balen! Karin is namelijk verplicht om een enorme lading garnalen uit hun leiden te verlossen en Harro moet de zoveelste souvlaki wegwerken.
‘s Avonds eindigen we op de camping met een biertje en een frisje.

Vroeg opstaan! We hebben vandaag een aardig vol programma en een redelijke rit op het programma staan. Om 9 uur is alles dan ook ingepakt en gaan we op weg naar onze eerste stop: Mystras.
Mystras is een compleet verlaten stad uit de 12e eeuw waar tot 1953 nog mensen hebben gewoond en die sindsdien op de UNESCO World Heritage lijst staat. Vandaag de dag zijn er nog een groot aantal kerkjes (met fresco’s), complete gebouwen, een paleis en een fort te zien. We slenteren een uur lang tussen de gebouwen door en bekijken het miniscule maar verrassend moderne museumpje.

Daarna rijden we verder in de richting van Nafplio, waarbij we de stad Sparta, waar Mystras naast ligt, zo snel mogelijk achter ons laten: daar is namelijk buiten het zeer enerverende Griekse olijven en olijfolie museum en het chaotische verkeer werkelijk niets te beleven.
Tijdens de rit zien we achter ons steeds donker wordende wolken verschijnen, maar dat houdt ons niet tegen om ook nog een stop te maken bij Mycene. Mycene was het belangrijkste ‘koninkrijk’ tussen 1600 en 1200 B.C. Uit archeologisch oogpunt was de vondst van Mycene een van de belangrijkste van die periode. Amateurarcheoloog Schliemann bewees hier met zijn vondst dat de werken van Homerus niet op fictie maar op feiten berusten. De belangrijkste schatten hadden we al gezien in het museum in Athene; De resten van de forten en grafmonumenten maken het indrukwekkende verhaal compleet.
Bij het losbarsten van de eerste regenbuien rijden we verder naar Nafplio, waar we ondertussen via de telefoon een prachtig hotelletje hebben geregeld met een nog mooier uitzicht dan de vorige keer (zie dag 4). Pension Marianne kijkt niet alleen uit over de baai maar staat ook nog eens aan de voet van een van de twee kastelen die het stadje rijk is.

Terwijl we dit verhaal zitten te typen verschijnt de zon alweer achter de wolken vandaan en is het droog geworden. Tijd voor een biertje en een wijntje op het terras dachten we zo!

We hebben echt een prima nacht achter de rug in ons super-hotel. Een mooi uitzicht, ‘s avonds borrelen op ons eigen terras en we slapen recht onder een van de torens van het kasteel.
Na een ontbijt op het dakterras van het hotel is het tijd voor onze rondreis in de omgeving van Nafplio. We beginnen met de rit door de bergen naar Epidauros, een zeer bekende archeologische site. Behalve het heiligdom van Asklipio bevindt zich hier ook een van de mooiste oude theaters van Griekenland. We beginnen onze tour in het theater waar we te horen krijgen hoe fantastisch het geluid is. In het midden laat een tour-guide een paar muntjes vallen wat tot bovenin erg goed te horen is: erg indrukwekkend. Daarna worden we ook nog getrakteerd op een korte performance door twee dames die nog echt konden zingen ook.

Daarna volgt een toch langs de tempels en gebouwen van het heiligdom van Asklipio. Deze zoon van Apollo de Genezer overtreft uiteindelijk zijn vader als god van de geneeskunst. Zijn symbool, de slang, is nog steeds terug te zien in medische kringen, bijvoorbeeld op uithangborden voor apotheken.
De temperatuur is ondertussen aardig opgeklommen en we besluiten dat het tijd wordt voor een rondje strand en zwemmen. Na een prachige rit langs de kust belanden we op een klein kiezelstrandje waar we picknicken en een (voorzichtige) duik in het water nemen.
Rond 6 uur zijn we terug in Nafplio. De rest van de avond doen we erg rustig aan en genieten met een drankje, hapje en een boekje.

Vandaag staat het eerste stuk van de terugweg op het programma. We vertrekken redelijk op tijd uit Nafplio na alweer een heerlijk ontbijt op het dakterras. Onderweg doen we nog een laatste archeologische site aan: Nemea.
Nemea is in tegenstelling tot veel andere sites nooit ‘kwijt geraakt’. Door de eeuwen heen is het gebied bewoond gebleven en waren de drie nog steeds overeind staande pilaren een toeristische en archeologische attractie. In het kleine museumpje er naast zie je dan ook tekeningen en schetsen uit de 18e en 19e eeuw. Ook zie je hier diverse grafvondsten uit het gebied en veel foto’s over de opgravingen. De site is niet heel groot maar door de tempelresten die er al die eeuwen al staan wel erg indrukwekkend. Overigens zijn er in de afgelopen 20 jaar door wat overenthousiaste archeologen-in-spe twee zuilen bij gekomen. Nu heeft Nemea dus 5 staande zuilen.

Na Nemea rijden we in een ruk door naar het vliegveld in Athene. De weg is prima, alleen het griekse tol-systeem waar er soms wel, soms geen poorten staan, waar je dan weer soms wel en soms niet moet betalen en dan soms wel en soms niet moet vechten voor een plekje op de daaropvolgende kilometer snelweg, is een beeeetje raar (!). Gelukkig gaat alles goed en rond een uur of twaalf staan we dan ook weer bepakt en bezakt op Athene Airport. We hebben ook alweer een hotelletje geregeld in het centrum en pakken de metro daar naar toe.

Na een rondje internetten en een klein pitta-souvlaki-tje lopen we rustig richting de Plaka waar we een paar uur ronddwalen en ‘s avonds een hapje eten met alweer een prachtig uitzicht over de Akropolis. Daarna slapen we een paar uur en vertrekken met een taxi naar de Airport waar we dit keer zonder vertraging en verdere problemen vertrekken.

Voor de oplettende lezer: het laatste gedeelte van dit verslag bevat op het moment van schrijven wat aspecten van ‘wishful thinking’… 🙂

Ok, het werd geen uitzicht op de Acropolis en het restaurant waar we wilde eten bleek niet meer te bestaan, waardoor we terecht kwamen bij de Mac. Het was echter nog steeds een prima afsluiting van deze super-vakantie! Griekenland en met name de Peleponessos heeft alles: strand, zee, prachtige sites, mooi weer, geweldige musea en lekker eten. En met een terugvlucht die wel goed ging (al was het dan ook errug vroeg: vliegen om 10 voor 6), zijn wij verkocht. Griekenland is echt een enorme aanrader!